Τ' Αη Γιώργη Παραδοσιακό Ρόδου Γιάννης Κλαδάκης

Του Ἅη - Γιώργη - Παραδοσιακό Ρόδου

Τραγούδι - Λύρα: Γιάννης Κλαδάκης
Λαούτο: Γιάννης Λεντάκης
Video edited by "Άκουσε Με..."

Πρόκειται για μια παραλλαγή, όπως την άκουσε ο Γιάννης Κλαδάκης από
την Ελευθερία Παπασταματάκη, το γένος Κωνσταντίνου Χατζηπαπάκη, από τον Έμπωνα της Ρόδου.

Στίχοι:

Ἅη μου Γιώργη αφέντη μου, καλέ μου καβα(λ)λάρη
αρματωμένε με σπαθί και με χρουσόγ κοντάρι,
Άγγελος είσαι στη θωριά, Άγιος στη θεότη
Παρακαλώ σε βόθα μου καλέ μου στρατιώτη,

από το άγριο θεριὸν καὶ δράκοντα μεγάλον
απού του παίρναν άθρωπον καθὰ πωρνό και άλλον.
Ἂδ δε του πείρναν άθρωπον κάθε πωρνό στην ώρα,
νερόν δεν έφηνεν να πιει κανένας μες την Χώρα.

Τα μπουλετιά ερίξασι τίνος θέλου να τύχουν
κ' ετύχασι ντα μπουλετιά προς την βασιλοπούλα.
Ετύχασι ντα μπουλετιά προς την βασιλοπούλα
όπου την είχε η μάνα της μονιάν κι ακριβοπού(λ)λα.

Ο βασιλιάς σαν το ‘μαθε μπολύ βαρύν ντου 'φάνη.
Ούλον ντο βιός μου πάρτε το και το παιδί μου αφήστε.
Λαός σηκώθη αρίφνητος στον βασιλιά και πάει.
Για δώσ' μας το παιδάκι σου για παίρνομε γκι εσένα.

Πάρτε την γκαι στολίστε την μ’ ατίμητα πετράδια
με αργυρά και με χρουσά κι ούλο μαργαριτάρια.
Νύφη να τήνε ντύσετε ο δράκος να τη σκίσει
και τ’ όμορφόν ντης τὸ κορμί να το γλυκομασήσει.

Στα μάρμαρα του πηγαδιού ρίξαν ντην αλεσύδα
κι έδέσαν ντη ντην όμορφη κι άτυχην κορασίδα.
Ο Άης Γιώργης το ‘μαθε και θέλει να τη σώσει
και 'που το άγριο θεριό να την ελευθερώσει.

Το γρίβαν ντου καλίκεψε και πάει να τον ποτίσει
και στο νερόν ντου πηγαδιού επήε να καθίσει.
Γυρίζει η κόρη τον θωρεί με δακρυσμένο βλέμμα.
Φύε του λέει εφέντη μου, γιατί θα φάει κι εσένα
ετούτο τ’ άγριο θεριό οπού θα φάει εμένα.

Άφης με κόρη άφης με λιγάκι να ξαπλώσω,
λιγάκι να ξεκουραστώ κι εγώ να σε γλιτώσω.
Ο Άγιος κοιμήθηκε γκαι το θεριό σιμώνει,
ούλα τα όρη σείουνται, τα δέντρα ξεριζώνει.

Σήκου του λέει 'φέντη μου και το νερόν αφρίζει
κι ο δράκοντας τα δόντια του για μένα τ’ ακονίζει.
Σηκώθηκεν ο Άγιος σαν παραλοϊσμένος
και το κοντάριν του έρπαξε ως ήτο μαθημένος.

Μια γκονταριάν του τράβηξε του δράκοντα στο στόμα
και το θεριόν γκυλίστηκε χαμαί στης γης το χώμα.
Σύρε κόρη στο σπίτι σου και σύρε στους γονείς σου
και πες τος ποιός σου γλίτωσε σήμερον τη ζωή σου.

Κι επιλοάτ’ ο βασιλιάς στον Άγιο και λέει:
- «Χαλάλι σου τα πλούτη μου, χαλάλιν ντο παιδί μου.
Χαλάλι σου τα πλούτη μου, χαλάλιν ντο παιδί μου
χαλάλιν γκι η κορώνα μου πού 'χω στην γκεφαλή μου.»

- «Χαίρου τα και τα πλούτη σου, χαίρου και το παιδί σου,
χαίρου και την κορώνα σου πού ‘χεις στὴν γκεφαλή σου.»
- «Για πέ μου νέε ένδοξε πώς είναι ντ’ όνομά σου
για να σου κάμω χάρισμα νά 'ναι ντης αρεσκειάς σου.»

«Γεώργιο με λέουσι μπού την Καππαδοκία.
Θέλεις να κάμεις χάρισμα, χτίσε μιαν έκκλησία.
Και πιάσε και ζωγράφισε Χριστόν και Παναΐα.
Και στη δεξιά της τη μεριά βάλ' ένα καβαλάρη,
αρματωμένο με σπαθί και μ’ αργυρόν γκοντάρι».

Ο Άγιος Γεώργιος θεωρείται προστάτης του Πεζικού & του Στρατού Ξηράς, ενώ είναι και ο προστάτης Άγιος της Αγγλίας. Επίσης, θεωρούνταν Άγιος προστάτης των Σταυροφόρων και των Προσκόπων. Ως τροπαιοφόρος (στρατιωτικός) άγιος και ελευθερωτής συγκεντρώνει πολλές θαυμάσιες διηγήσεις και παραδόσεις, από τις οποίες η σπουδαιότερη είναι αυτή που μιλάει για τον φόνο του δράκοντα και της σωτηρίας της βασιλοπούλας. Το θηρίο αυτό φυλούσε το νερό μιας πηγής κοντά στη Σιλήνα στη Λιβύη και το άφηνε να τρέχει μόνον όταν έβρισκε κάποιον άνθρωπο να φάει. Οι κάτοικοι της περιοχής όριζαν με κλήρο το θύμα του δράκοντα. Ολόκληροι στρατοί είχαν αντιταχθεί με αυτό το τέρας, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Ο κλήρος έφερε και τη σειρά της βασιλοπούλας, την οποία έσωσε ο Άγιος Γεώργιος, φονεύοντας τον δράκο.
Πρώτος τη βιογραφία του έγραψε ο Πάπας Γελάσιος Α΄ στο Acta Sancti Georgii (496), ενώ ακολούθησε ο Άγ. Ανδρέας από την Κρήτη.
Η Συριακή Εκκλησία από τον 4ο αιώνα τον κρατούσε σε μεγάλη εκτίμηση. Λόγω της ιπποτικής του συμπεριφοράς, ο Άγ. Γεώργιος έγινε δημοφιλής στην Ευρώπη κατά το 10ο αιώνα, με αποτέλεσμα κατά το 15ο αιώνα η γιορτή του να είναι ίση σε σημασία και δημοφιλία με αυτή των Χριστουγέννων. Στο Συμβούλιο της Οξφόρδης το 1222, η ημέρα του Αγίου Γεωργίου κηρύχθηκε επίσημη αργία και το 14ο αιώνα έγινε προστάτης Άγιος της χώρας. Είναι επίσης ο προστάτης Άγιος της Μόσχας, της Αραγονίας, της Γεωργίας και της Καταλονίας, ενώ μέχρι το 18ο αιώνα ήταν και της Πορτογαλίας. Ο Άγ. Γεώργιος, όντας προστάτης Άγιος της Αγγλίας και έφιππος, θεωρείτο από τον σχετικό θρύλο και προστάτης Άγιος των ιπποτών της Στρογγυλής Τράπεζας.

Ο Άγιος Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος αποτελεί γόνο της Καππαδοκίας. Για τον λόγο αυτό ήταν από τους περισσότερο τιμώμενους Αγίους στη Μικρά Ασία και κατ’ επέκταση στις περιοχές όπου εγκαταστάθηκαν πρόσφυγες στη μητροπολιτική Ελλάδα μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή. Οι πιο γνωστοί ναοί του Αγίου Γεωργίου στη Μικρά Ασία ήταν της Σμύρνης, της Προύσας, των Κυδωνιών και της Νεάπολης Καππαδοκίας. Στην πατρίδα του Αγίου Γεωργίου, την Καππαδοκία, συναντώνται οι πρώτες αγιογραφίες του έφιππου Αγίου Γεωργίου, αλλά και τραγούδια που τον εξυμνούν.

[Feensang]

Liebende Anna
Den verschlingt der Drache
der ein falsches Bild von sich
der Welt zeigt aus Angst vor der Wahrheit

Die Seele die sich selber wahr ist
zeigt sich so wie Sie ist dem Leben
der Sonne dem Licht Christus

Dankesfreude Segen und Herzensmut
Dir St.Michael von Herzen