BAD TRIP – Η ΑΣΑΦΕΙΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ Η ΔΙΑΣΠΟΡΑ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ: ΜΜΕ – ΊΔΡΥΜΑ 2.14 – 08.12.2018!

«Μαλακίες! Αυτά τα λένε οι πληρωμένοι, από τους εχθρούς, δημοσιογράφοι. Οι προδότες! Οι πράκτορες των εχθρών μας είχαν καταλάβει ηγετικές θέσεις στα ΜΜΕ. Παρουσίαζαν τους εχθρούς σαν αθώες περιστέρες και εμάς σαν εγκληματίες πλανητόμπατσους και άλλα τέτοια. Τώρα οι αθώοι σφάζουν τους δικούς μας και εμείς θρηνούμε!»
Καθώς προχωρούσαμε από το λιμάνι προς το κέντρο, σκεφτόμουν πώς ήταν δυνατόν οι εχθροί να μας έχουν προκαλέσει τόσες απώλειες. Ήθελα να πιστεύω ότι λεγόταν υπερβολές που δεν ήταν τίποτε άλλο από φήμες των ΜΜΕ.
Είπα τη σκέψη μου στη Μαρία. «Καλά έκαναν», μου απάντησε. «Πρέπει να τελειώνουμε μαζί τους. Όσο πιο πολλά λέγονται από τα ΜΜΕ εναντίον τους, τόσο πιο λίγα θα ακούγονται όταν τους σφάζουμε». Μου έκανε εντύπωση ότι την μια έβλεπε τα ΜΜΕ σαν προπαγανδιστές του κακού και πράκτορες των εχθρών και, από την άλλη, (όταν βέβαια αυτά μας ευνοούσαν) σαν κάτι το θετικό και το ωφέλιμο. Δεν της απάντησα. Δεν είχα όρεξη για άλλη συζήτηση.
Κοίταξα γύρω μου. Πουθενά δεν έβλεπες ψυχή. Είχαμε προχωρήσει 500 μέτρα, προς το κέντρο της πόλης. Αντικρίζαμε τους πρώτους νεκρούς. Όσο προχωρούσαμε προς το κέντρο ο αριθμός των πτωμάτων αυξάνονταν. Και ξαφνικά, σαν οπτασία, είδαμε ένα θέαμα που μας ξάφνιασε ακόμα περισσότερο. Ένα θέαμα κωμικό και τραγικό συνάμα. Ήταν καμιά δεκαριά παπάδες που έρχονταν προς το μέρος μας. Έψαλλαν όλοι σαν τρελοί και ταυτόχρονα αυτομαστιγώνονταν!
«Έρχεται η Δευτέρα Παρουσία τέκνα μου! Αυτό είναι το λυκόφως των θεών!», είπε ο ένας.
«Μετανοείτε όσο υπάρχει καιρός» είπε ο άλλος, ο οποίος βόγκηξε, ταυτόχρονα, από τον πόνο που προκάλεσε το μαστίγιο που με δύναμη χτύπησε στο ίδιο πρόσωπό του. Αίμα έτρεξε πάνω στην πυκνή του γενειάδα.
Η ομάδα των τρελλών παπάδων απομακρύνθηκε τόσο γρήγορα όσο είχε εμφανιστεί. Ο καθένας μας κοιτούσε τον άλλο γεμάτοι έκπληξη. Ήταν όνειρο ή πραγματικότητα;
Φτάσαμε σύντομα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Εδώ η κατάσταση ήταν πολύ χειρότερη. Γύρω από ένα υπέροχο μνημείο που παρουσίαζε τα αγάλματα έξι πολύ επιβλητικών λιονταριών και που ονομάζονταν, σύμφωνα με την ταμπέλα, «Τα Ευρωπαϊκά Λιοντάρια», παντού βλέπαμε διαμελισμένες σάρκες. Και όσο κι αν ήθελα να πιστεύω ότι αυτοί που είχαμε να αντιμετωπίσουμε ήταν άνθρωποι, τίποτα δεν θύμιζε τα προηγούμενα χτυπήματα των τρομοκρατών. Τίποτα δεν θύμιζε την 11η Σεπτεμβρίου του 2001. Τίποτα δεν θύμιζε την αραβοκινέζικη επίθεση, με πυρηνικά βαλίτσας στο Λονδίνο, το 2052. Εδώ είχαμε να κάνουμε με κάτι μη ανθρώπινο. Και ο ουρανός από πάνω μας συνέχιζε να είναι περίεργος και αρκετά μουντός, με το απίστευτο μωβ του χρώμα. Κάτι απόκοσμο διαδραματιζόταν, ήδη, στη Θεσσαλονίκη!

–Παναγιώτης Ξηρουχάκης: Έκτορας το 2065

[prwtogonos]

Μ Π Α Ν Τ Α Ρ Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α ! ! ! ! ! ! ! !