365 Ποιήματα | Το φιλί - Αριστοτέλης Βαλαωρίτης #125

Показать описание

Χαίρετε, αγαπητοί φίλοι του βιβλίου!

Σε αυτήν την σειρά βίντεο, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας την αγάπη μου για την ποίηση. Θα προσπαθήσω για 365 μέρες να σας χαρίζω και ένα ποίημα κάποιου γνωστού ή και άγνωστου ποιητή.

Αριστοτέλης Βαλαωρίτης, Το φιλί

«Τα φύλλα βλέπεις της ετιάς
πώς πέφτουν μαραμένα;»
ψυχή μου, μὄλεγες πικρά
με μάτια δακρυσμένα.

«Πώς φεύγει, βλέπεις, το νερό,
τα νέφη πώς πετούνε,
πώς η δροσούλα της αυγής,
οι κρίνοι πώς περνούνε;»

Ναι, πες μου, πες μου, σαν αυτά
κι η αγάπη μας θα σβήσει
σα λούλουδο θα μαραθεί
σαν όνειρο θα ζήσει;»

Κι εγώ σ’ αγκάλισα σφιχτά
και σὄφραξα, ψυχή μου,
τα χείλη μ’ ένα φλογερό
κι απέραντο φιλί μου.

Και τότ’ επίστεψες και συ
ότ’ έχει κι η ζωή μας
μια μόνη αθάνατη στιγμή
κλεισμένη στο φιλί μας,

μιαν ώρα πὄφυγε κρυφά
του Χάρου το δρεπάνι
κι όπ’ όσο κι αν πετά γοργά
ποτέ δε θα πεθάνει.

Μουσική: Concerto No.1 In E Major Op. 8 No. 1, Rv269, Spring - Vivaldi

©Δεν έχω πνευματικά δεδομένα επί του έργου. Η αναπαραγωγή γίνεται αυστηρά για εκπαιδευτικούς σκοπούς.

#365ποιήματα #ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ #ΠΟΙΗΣΗ