Ανακαλύπτοντας τον Κωνσταντίνο Βολανάκη : Θύελλα και ορμή.

Ξενάγηση 2: Θύελλα και Ορμή.

Ο Κωνσταντίνος Βολανάκης (1835-1907) θεωρείται ο πατέρας της ελληνικής θαλασσογραφίας. Πώς όμως ξεκίνησε να ασχολείται με τη θάλασσα και τις αποτυπώσεις της; Ποιες οι επιρροές του; Από πού αντλούσε εμπνεύσεις;

Μέσα από τη συλλογή έργων Κ. Βολανάκη του Ιδρύματος Αικατερίνης Λασκαρίδη, θα ανακαλύψουμε τις “αναχωρήσεις” και τις “αφίξεις” του ζωγράφου: τα χρώματα, τα τοπία, τους ανθρώπινους τύπους, το φως και το σκοτάδι.

Στην διάλεξη αυτή ολοκληρώνεται η παρουσίαση των νυχτερινών τοπίων στο έργο του Κωνσταντίνου Βολανάκη. Αφού πρώτα παρουσιαστεί η σημασία της ιστορικής ζωγραφικής τον 19ο αιώνα αναλύθηκε η ζωγραφική του Βολανάκη στον τομέα αυτό και πιο συγκεκριμένα η θεματική των ναυμαχιών. Λεπτομερής ανάλυση γίνεται στο έργο «Η Πυρπόληση της Τουρκικής Ναυαρχίδας» και στον τρόπο που επέλεξε ο ζωγράφος να απεικονίσει το ιστορικό γεγονός. Στην συνέχεια γίνεται λόγος για την έννοια του sublime και την απεικόνιση του μεγαλείου της φύσης στην ευρωπαϊκή ζωγραφική ήδη από τον 17ο αιώνα. Στην ενότητα αυτή παρουσιάζονται έργα σπουδαίων καλλιτεχνών που απεικόνιζαν την φύση και ιδιαίτερα την θάλασσα σε ακραίες συνθήκες, όπως ο JMW Turner και ο Ivan Aivazovsky. Στους ζωγράφους αυτούς αντιπαραβάλλεται το έργο του Βολανάκη όπου εμφανίζεται πιο συγκρατημένος στην απεικόνιση ακραίων καιρικών φαινομένων και περισσότερο με μια ψυχογραφική απεικονιστική διάθεση.