ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΔΙΔΑΧΕΣ ΣΧΟΛΙΑ Ο ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΙΕΡΟ ΧΡΙΣΜΑ

Ο Κύριος Ιησούς και Θεός μας χωρίς να φταίει σε τίποτε ραπίσθηκε, ώστε οι αμαρτωλοί που θα τον μιμηθούν, όχι μόνον να λάβουν άφεση των αμαρτιών τους, αλλά και να γίνουν συγκοινωνοί στη θεότητα του με την υπακοή τους.
Εκείνος ήταν Θεός κι έγινε για μας άνθρωπος. Ραπίσθηκε, φτύστηκε και σταυρώθηκε, και με όσα έπαθε ο απαθής κατά τη θεότητα είναι σαν να μας διδάσκει και να λέει στον καθένα μας:
Αν θέλεις, άνθρωπε, να γίνεις Θεός, να κερδίσεις την αιώνια ζωή και να ζήσεις μαζί μου, πράγμα που ο προπάτορας σου, επειδή το επεδίωξε με κακό τρόπο, δεν το πέτυχε, ταπεινώσου, καθώς ταπεινώθηκα κι εγώ για σένα – απόφυγε την αλαζονεία και την υπερηφάνεια του δαιμονικού φρονήματος, δέξου ραπίσματα, φτυσίματα, κολαφίσματα, υπόμεινε τα μέχρι θανάτου και μην ντραπείς.
Αν όμως εσύ ντραπείς να πάθεις κάτι χάρη των εντολών μου, καθώς εγώ ο Θεός έπαθα για σένα, θα θεωρήσω κι εγώ ντροπή μου το να είσαι μαζί μου κατά την ένδοξη έλευσή μου και θα πω στους αγγέλους μου:
Αυτός κατά την ταπείνωση μου ντράπηκε να με ομολογήσει και δεν καταδέχθηκε να εγκαταλείψει τον κόσμο και να γίνει όμοιος μου. Τώρα λοιπόν που απογυμνώθηκε από τη φθαρτή δόξα του Πατέρα μου, θεωρώ ντροπή μου ακόμη και να τον βλέπω. Πετάξτε τον λοιπόν έξω: «αρθήτω ο ασεβής, ίνα μή ίδη τήν δόξαν Κυρίου» (Ησ. 26:10) (διώξτε τον ασεβή για να μη δει τη δόξα του Κυρίου).
Φρίξετε, άνθρωποι, και τρομάξετε, και υπομείνετε με χαρά τις ύβρεις που ο Θεός υπέμεινε για τη σωτηρία μας… Ο Θεός ραπίζεται από έναν τιποτένιο δούλο… και εσύ δεν καταδέχεσαι να το πάθεις αυτό από τον ομοιοπαθή σου άνθρωπο; Ντρέπεσαι να γίνεις μιμητής του Θεού, και πώς θα συμβασιλεύσεις μ’ αυτόν και θα συνδοξασθείς στη βασιλεία των ουρανών, αν δεν υπομείνεις τον αδελφό σου; Αν και εκείνος δεν καταδεχόταν να γίνει άνθρωπος για σένα και σ’ άφηνε να κείτεσαι μέχρι τώρα στην πτώση της παραβάσεως, δεν θα βρισκόσουν τώρα στον πυθμένα του Άδη, άθλιε, με τους άπιστους και τους ασεβείς;
Αλλά τι θα πούμε προς αυτούς πού δήθεν εγκατέλειψαν τα πάντα κι έγιναν φτωχοί για την βασιλεία των ουρανών;
Αδελφέ, φτώχυνες και μιμήθηκες το Δεσπότη Χριστό και Θεό σου. Βλέπεις λοιπόν ότι τώρα ζει και συναναστρέφεται μαζί σου, αυτός που βρίσκεται υπεράνω όλων των ουρανών. Να, βαδίζετε τώρα οι δυο μαζί – κάποιος σας συναντάει στο δρόμο της ζωής, δίνει ράπισμα στον Δεσπότη σου, δίνει και σε σένα. Ο Δεσπότης δεν αντιλέγει και συ αντεπιτίθεσαι; «Ναι», λέει, γιατί είπε σε εκείνον που τον ράπισε: «ει κακώς ελάλησα, μαρτύρησον περί του κακού – ει δε καλώς, τί με δέρεις;» (Ιω. 18,23). (Αν είπα κάτι κακό, πες ποιο ήταν – αν όμως μίλησα σωστά, γιατί με χτυπάς;).
Αυτό όμως δεν το είπε αντιμιλώντας, όπως φαντάστηκες, αλλά επειδή εκείνος «αμαρτίαν ουκ εποίησεν, ουδέ ευρέθη δόλος εν τω στόματι αυτού» (δεν έκανε αμαρτία, ούτε βρέθηκε δόλος στο στόμα του).
Και για να μη νομισθεί, ότι, επειδή τάχα αμάρτησε, δίκαια τον χτύπησε ο δούλος λέγοντάς του: «ούτως αποκρίνει τω αρχιερεί;» (Ιω. 18,22) – (έτσι αποκρίνεσαι στον αρχιερέα;), για να αποδείξει λοιπόν ανεύθυνο τον εαυτό του, είπε τον παραπάνω λόγο. Δεν είμαστε όμως όμοιοί του εμείς οι υπεύθυνοι για πολλές αμαρτίες.
Έπειτα, μολονότι υπέμεινε πολύ χειρότερα απ’ αυτό, δεν μίλησε καθόλου, αλλά μάλλον προσευχήθηκε για τους σταυρωτές Του.
Εκείνος, αν και τον περιέπαιζαν, δεν αγανακτούσε, και συ γογγύζεις;
Εκείνος ανέχεται φτυσίματα, κολαφίσματα και φραγγελώσεις, και συ δεν ανέχεσαι ούτε ένα σκληρό λόγο;
Εκείνος δέχεται σταυρό και την οδύνη των καρφιών κι ατιμωτικό θάνατο, και συ δεν καταδέχεσαι να εκτελέσεις τα ταπεινά διακονήματα;
Πώς λοιπόν θα γίνεις συγκοινωνός στη δόξα, αφού δεν καταδέχεσαι να γίνεις συγκοινωνός στον ατιμωτικό του θάνατο; Μάταια στ’ αλήθεια εγκατέλειψες τον πλούτο, αφού δεν δέχθηκες να σηκώσεις τον σταυρό, δηλ. να υπομείνεις πρόθυμα την επίθεση όλων των πειρασμών – έτσι απόμεινες μόνος στον δρόμο της ζωής και χωρίσθηκες δυστυχώς από τον γλυκύτατο Δεσπότη και Θεό σου!».

Κατηχητικός λόγος του Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου σχετικά με τη σημασία της θυσίας του Ιησού Χριστού, για την ζωή του ανθρώπου.

Από το βιβλίο «Σταυροαναστάσιμα», έκδοσις Ι.Μ. Αγίου Συμεών Νέου Θεολόγου.

[olympiapliasa]

Ο Άγιος Δημήτριος και ο Άγιος Νέστορας μεγάλη η χάρη τους να πρεσβεύουν υπέρ της σωτηρίας των ψυχών ημών Σεβαστέ μας και Καλέ μας Πατέρα σας ευχαριστούμε μέσα από την καρδιά μας.Την ευχή σας σας παρακαλώ για να έχουμε όλοι στην ζωή μας πάντα κυβερνήτη μας τον κύριο ημών Ιησού Χριστό
Καλό καί ευλογημένο ξημέρωμα με την βοήθεια του Θεού και της Παναγίας μας Αμην

[CHRISTINE.G]

Πατερούλη μου αγαπημένε πάρα πολύ πολύ όμορφα τα λόγια σας! Μεγάλος και υπέροχος Άγιος ο Άγιος Δημήτριος, να έχουμε την ευλογία του όλοι μας! Την αγάπη μου, καλό και ευλογημένο σας απόγευμα!❤❤

[antoniosroumeliotisiereas]

Σήμερα που είχα πάει στη μητέρα μου άκουσα το μεσημέρι έναν ακόμη καβγά ανάμεσα στο ζευγάρι του διπλανού διαμερίσματος παρόντος και του πεντάχρονου αγοριού τους. Εκείνος έβριζε και προσέβαλε αισχρά σε έξαλλη κατάσταση τη γυναίκα του και εκείνη προσπαθούσε επί ματαίω να υπερασπιστεί τον εαυτό της. Δεν έχει σημασία ποιος είχε δίκιο και ποιος άδικο και σίγουρα σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να λύνονται με αυτόν τον τρόπο οι διαφορές! Σημασία έχει πως σε αυτό το σπίτι δεν υπάρχει ειρήνη και αγάπη και το κυριότερο ότι πληγωνόταν για μια ακόμη φορά η ψυχή ενός παιδιού που γινόταν μάρτυρας ενός βίαιου επεισοδίου μεταξύ των γονιών του!
Ένιωσα μεγάλη θλίψη, στενοχώρια και ευσπλαχνία εκείνη την ώρα για αυτή την οικογένεια. Ζει σε ένα πολυτελές διαμέρισμα μια άνετη ζωή με όλα τα υλικά αγαθά όμως στερείται του πιο βασικού αγαθού που αποτελεί το θεμέλιο κάθε σπιτικού, κάθε οικογένειας… του Χριστού! Γιατί ο Χριστός είναι και η αγάπη και η ειρήνη και η χαρά! Πώς να συμφιλιωθούν δύο άνθρωποι και να μονιάσουν όταν βρίσκονται υπό την κυριαρχία του εγωισμού και όχι του Χριστού; Πώς να συγχωρήσει ο ένας τον άλλο όταν ο διάβολος τους υπενθυμίζει τα σφάλματα τους; Κι ένα παιδί που όταν έφυγε θυμωμένος ο πατέρας από το σπίτι άρχισε κι αυτό να φωνάζει οργισμένο και μιμούμενο τον πατέρα του τί μέλλον μπορεί να έχει αν δε σταλάξει βάλσαμο στην καρδιά του η αγάπη μεταξύ των γονιών του;
Ο Χριστός γεννήθηκε για μας… για να Του ανοίξουμε την πόρτα της καρδιάς μας και του σπιτιού μας και να Τον βάλουμε μέσα νοικοκύρη και αφέντη μας! Μόνο τότε θα επικρατεί γαλήνη και ευτυχία στο σπιτικό μας και ακόμα κι αν υπάρξουν αφορμές για τσακωμό με Εκείνον διαμεσολαβητή γρήγορα θα επέρχεται πάλι η ηρεμία! Και τελικά ας σκεφτούμε ποια είναι τα σπουδαιότερα αγαθά που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος; Φυσικά η αγάπη και η ειρήνη στην καρδιά του και στην οικογένεια του! Και αυτά τα αγαθά τα παρέχει μόνο ο Χριστός! Ας Τον προσκαλέσουμε λοιπόν στη ζωή μας για να απολαμβάνουμε τη ζεστασιά και τη θαλπωρή της παρουσίας Του! (Α.Κ.Β)

[antoniosroumeliotisiereas]

"Άσ' τα, δεν είναι για σένα ! "
Για αρκετό καιρό με βασάνιζαν λογισμοί,
γιατί να μη γίνω κι εγώ μοναχός να αφιερωθώ τελείως στο Θεό,
αλλά παντρεύτηκα και με τα παιδιά που έκανα δεσμεύτηκα
και δεν μπορώ να κάνω τίποτα καλό για το Θεό.
Με αυτές και περισσότερες σκέψεις, πήγα μια μέρα στον παππούλη
κι αφού εξομολογήθηκα τις διάφορες αμαρτίες που είχα, γιατί όλο αμαρτίες έκανα και κάνω,
μου λέει, χωρίς να του πω τίποτα γι' αυτό το θέμα :
" Άντε φύγε τώρα και μη τα σκέπτεσαι αυτά.
Ασ' τα, δεν είναι για σένα. Μοναστήρι είναι και το σπίτι σου αν θες.
Δε διαφέρει σε τίποτα απ' αυτό. Αρκεί να κάνεις αυτά που σου λέω.
Δεν είναι ο χώρος που κάνει το Μοναστήρι. Είναι ο τρόπος.
Πήγαινε, να προσεύχεσαι και να κάνεις υπομονή σε όλα".
Όλα τα έβλεπε με τη Χάρη του Θεού και απαντούσε σε όλους τους λογισμούς μας.
Ήταν κάτι που σε κρατούσε σε συνεχή εγρήγορση όσο καιρό ήσουν μαζί του
και σε προστάτευε από κάθε είδους πονηρούς λογισμούς.
[ Τζ 104π. ]
(Ανθολόγιο Συμβουλών, εκδ. Ι. Μονή Μεταμορφώσεως, Μήλεσι, σελ. 265)

[antoniosroumeliotisiereas]

3, 8. «νυνί δε απόθεσθε και υμείς, τα πάντα, οργήν, θυμόν, κακίαν, βλασφημίαν, αισχρολογίαν εκ του στόματος υμών».

Όπως παρατηρεί ο μακαριστός Θεοφύλακτος, «με αυτό που είπε ο άγιος Απόστολος «ότε εζήτε εν αυτοίς», δείχνει ότι ήδη οι Κολασσαείς δεν ζουν πλέον σε αυτά. Και συνεχίζοντας λέει: «απόθεσθε και υμείς τα πάντα...» πώς όμως να απορρίψουν, να πετάξουν αυτά τα οποία δεν έχουν; Εδώ μπορεί να δοθεί η εξής απάντηση: Οι λέξεις «όταν ζούσατε σ’ αυτά», «καταδεικνύουν» και διασαφηνίζουν αυτό που ήσαν άλλοτε, πριν από το βάπτισμα οι Κολασσαείς.

Είναι σαν να λέει σ’ αυτούς ο Απόστολος. Άλλοτε σας κυβερνούσε η αμαρτία, είχε κυριεύσει όλη την ζωή σας, σας τυραννούσε και σας είχε αιχμαλωτίσει τόσο, ώστε η απελευθέρωσή σας από τα πάθη να είναι «εντελώς» αδύνατη!

Τώρα όμως, που με το άγιο βάπτισμα, θανατώθηκε σε σας η αμαρτία, είναι εύκολο να απορρίψετε τα πάθη, σαν το ένδυμά σας. Και δεν μπορείτε να δικαιολογηθείτε ότι ζείτε στην τυραννία της αμαρτίας και των παθών, γιατί ήδη έχετε πεθάνει γι’ αυτά».

«Απόθεσθε» λέγει ο Απόστολος, «τα πάντα». Πώς όμως; Με τον εξής τρόπο: με το να αλλάξετε την οργή με την πραότητα, τον θυμό με την ευλογία, την κακία με την καλωσύνη, την βλασφημία με την δοξολογία προς τον Θεό, την αισχρολογία με τις ευαγγελικές ευαγγελίες.

Αν δεν αποθέσετε, αν δεν πετάξετε όλα αυτά, θα συνεχίσετε να είστε «υιοί απειθείας», στους οποίους έρχεται «η οργή του Θεού». Έρχεται και σ’ αυτό τον κόσμο, με την μορφή διαφόρων πόνων και θλίψεων και σε κείνο τον κόσμο, με την μορφή της κόλασης και των αιωνίων βασάνων.

Με τον θυμό, την οργή, την κακία, την βλασφημία, την αισχρολογία, οι άνθρωποι φανερώνουν, δείχνουν καθαρά ότι είναι «υπάκουα παιδιά» του μεγάλου αντικειμένου στο θέλημα του Θεού, του μεγάλου Θεοαντίθετου, του διαβόλου.

Γιατί με όλα αυτά τα πάθη, εκτελούν, «πράττουν», το θέλημά του, το πονηρό.

Και εκείνου που το θέλημα «εκτελούν» οι άνθρωποι, εκείνου είναι «υιοί», αυτού είναι παιδιά, και απ’ αυτόν υιοθετούνται.

("Προς Κολασσαείς Επιστολή Αποστόλου Παύλου", Αγ. Ιουστίνου Πόποβιτς, σελ. 125-126)