filmov
tv
Διαμάντη Δαγιάση - Της λίμνης τα φεγγάρια

Показать описание
ΤΗΣ ΛΙΜΝΗΣ ΤΑ ΦΕΓΓΑΡΙΑ
Στίχοι - Μουσική : Κώστας Άγας
Ερμηνεία : Διαμάντη Δαγιάση
Δίσκος : Δύο Κύκλοι Τραγουδιών (Τι είδες στο ταξίδι σου, φως μου; / Έλα, αγάπη μου, να γράψουμε τραγούδια) [εκδ. 2021 σε αποκλειστική έκδοση συλλεκτικού βινυλίου]
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΈΣ ΒΙΝΤΕΟΚΛΊΠ:
Σενάριο (βασισμένο σε αληθινή ιστορία) και παραγωγή: Κώστας Άγας
Σκηνοθεσία: Κοσμάς Φουρνάρης
Βοηθός σκηνοθέτη: Μάνος Δεδεβέσης
Μακιγιάζ: Βασιλική Μπέσιου
Παίζουν οι παρακάτω:
a/ Ηθοποιοί:
Νώντας Μιχαλόπουλος - μπασίστας του μουσικού σχήματος
Δήμητρα Μπουρνελέ - η "τρίτη, μοιραία γυναίκα" & ερωμένη του μπασίστα
Χριστίνα Πετρολέκα - σύντροφος του μπασίστα.
Εκλεκτή φιλική συμμετοχή: Νικήτας Βελίας στον ρόλο του αστυνομικού.
b/ Mέλη του μουσικού σχήματος:
Διαμάντη Δαγιάση - τραγουδίστρια
Νώντας Μιχαλόπουλος - μπάσο
Ζωή Προκοπίου - βιολί
Κώστας Δημόπουλος - ακουστική κιθάρα
Κώστας Άγας - μπουζούκι.
ΣΤΟ ΤΡΑΓΟΎΔΙ ΠΑΊΖΟΥΝ ΟΙ:
Τάσος Ζαφειρίου: μπουζούκι, κιθάρες, μπαγλαμά, μπάσο, keyboards, orchestra programming
Ντίνος Χατζηιορδάνου: ακορντεόν
Φίλιππος Λευκαδίτης: τύμπανα, κρουστά
Ζωή Προκοπίου: βιολί
Ενορχήστρωση: Τάσος Ζαφειρίου
Η ορχήστρα ηχογραφήθηκε στο Red House Studio από τον Τάσο Ζαφειρίου. Πρόσθετες ηχογραφήσεις, τελική μίξη και mastering έγιναν στο Artracks Recording Studios από τον Γιώργο Πρινιωτάκη.
Ευχαριστούμε πολύ, και από καρδιάς, το cafe μπαρ / μουσική σκηνή "η έλη του κλου" στα Βριλήσσια για την παραχώρηση του χώρου, προκειμένου να πραγματοποιηθεί η δεύτερη φάση του γυρίσματος του παρόντος βιντεοκλίπ
Στη λίμνη τα βράδια βαφτίζονται
φεγγάρια που μ’ αίμα ποτίζονται
για να ξεπλύνουν λάθη κι αμαρτίες τους από το χτες
κι εγώ στο δρόμο του μικρού χωριού
σαν βλέπω την όψη του φεγγαριού
του λέω «γεια» και του μιλώ για τις δικές μου ενοχές.
Η ζήλεια τη λογική κλώτσησε
όπλο μικρό εκπυρσοκρότησε
και τη ζωή του άντρα που αγάπησα την έσβησα
γι’ αυτό μονάχη εδώ τριγυρνώ
σ’ αυτόν τον τόπο τον αλαργινό
μήπως στη μοναξιά αγιάσουν όλα όσα έζησα.
Στη λίμνη τα βράδια βυθίζονται
θολά φεγγάρια και ταυτίζονται
με δαίμονες τρομαχτικούς που ζουν σε βάθη σκοτεινά
είναι το μαύρο μου το παρελθόν
έρωτας, LSD, νύχτες παθών
μετάνιωσα, μα η συγχώρεση διαρκώς με προσπερνά.
Εδώ γυρέψαν Αζτέκων χρυσό
κι εγώ ζητάω σιωπή σαν χρυσό
μα τα φεγγάρια με προτρέπουνε σε παραμιλητό
τη λησμονιά προσπαθώ να τη βρω
σε μεξικάνικο χέρσο αγρό
μα οι σκιές του χτες με παρασέρνουν σε κυνηγητό.
Περάσανε από δω συγγραφείς
ψάχνοντας έμπνευση νέας γραφής
μα οι δικές μου οι εμπνεύσεις μες στη λίμνη ας πνιγούν
κι ήσυχο θάνατο όταν θα βρω
σε μεξικάνικο χέρσο αγρό
θέλω να ’ρθουν της λίμνης τα φεγγάρια και να με θρηνούν.
Την έμπνευση για το τραγούδι, το βιντεοκλίπ, αλλά και τον κύκλο τραγουδιών (κόνσεπτ) με τίτλο "Έλα, αγάπη μου, να γράψουμε τραγούδια", στον οποίο περιέχεται το τραγούδι, την πήρα από μια αληθινή τραγική ιστορία, που εκτυλίχθηκε στο χώρο της ροκ μουσικής : Από την ιστορία του μπασίστα / τραγουδιστή / συνθέτη των πολύ αγαπημένων μου Mountain Felix Pappalardi και της γυναίκας του Gail Collins, που έγραφε τους στίχους της μπάντας και φιλοτεχνούσε τα εξώφυλλα των δίσκων των Mountain. Η ιστορία τους ξεκίνησε από έναν μεγάλο έρωτα στα 60ς, μέσα στο κλίμα εκείνων των χρόνων, όπου τα πάντα στον κόσμο άλλαζαν: κίνημα χίππις, Γούντστοκ, ψυχεδελικό ροκ, εποχή αθωότητας κλπ. Όμως η σχέση τους είχε την πλέον τραγική κατάληξη: Τον Απρίλιο του 1983 η Gail δολοφόνησε τον Felix στο διαμέρισμα τους στο Μανχάταν με ένα πιστόλι derringer, τυφλωμένη από την ερωτική ζήλεια της, μιας και ο Felix ετοιμαζόταν να την εγκαταλείψει για ζήσει με την ερωμένη του (Valerie Marron, νεαρή ηθοποιό, ιδίως αισθησιακών ταινιών). Αυτό το φονικό ζηλοτυπίας σήμανε, κατ' εμέ, το τέλος της εποχής της αθωότητας των "παιδιών των λουλουδιών"! Η Gail Collins κρίθηκε ένοχη από το αρμόδιο δικαστήριο ενόρκων του Μανχάτταν για την πράξη της ανθρωποκτονίας από αμέλεια (!!!!) και μετά την αποφυλάκιση της αποσύρθηκε πλήρως από κάθε δημοσιότητα. Τα τελευταία χρόνια της ζωής της τα έζησε πολύ μοναχικά στο μεξικάνικο χωριό Ajijic δίπλα στη λίμνη Chapala, όπου πέθανε τον Δεκέμβρη του 2013. Το τραγούδι μου, αλλά και το βιντεοκλίπ μου, παρακολουθούν - με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη κατανόηση και ανθρωπιά - αυτά τα τελευταία χρόνια της δίπλα στη λίμνη του μεξικανικού χωριού, όπου, κυνηγημένη από τις σκιές του μαύρου παρελθόντος της, φέρνει στο μυαλό της τα παλιά. Με το παρόν βιντεοκλίπ προσάρμοσα την παραπάνω ιστορία στα "ελληνικά δεδομένα" : μουσικό σχήμα που παίζει λαϊκά, έντεχνα και ρεμπέτικα / μουσική σκηνή σε συνοικία της Αθήνας / η μεξικάνικη λίμνη έχει αντικατασταθεί με τον όρμο του Πόρτο Ράφτη που θυμίζει λίμνη!
Τέλος ... δεν έχω λόγια να ευχαριστήσω όλους τους συντελεστές - όλοι αγαπημένοι συνεργάτες - που συνέδραμαν για να υλοποιηθεί αυτό το βιντεοκλίπ. Είναι όλοι τους υπέροχοι, έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους και... δεν χορταίνω να βλέπω ξανά και ξανά τα αποτελέσματα της συνεργασίας μας στο ταινιάκι.
ΚΩΣΤΑΣ ΑΓΑΣ, ΙΑΝΟΥΆΡΙΟΣ 2020
Στίχοι - Μουσική : Κώστας Άγας
Ερμηνεία : Διαμάντη Δαγιάση
Δίσκος : Δύο Κύκλοι Τραγουδιών (Τι είδες στο ταξίδι σου, φως μου; / Έλα, αγάπη μου, να γράψουμε τραγούδια) [εκδ. 2021 σε αποκλειστική έκδοση συλλεκτικού βινυλίου]
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΈΣ ΒΙΝΤΕΟΚΛΊΠ:
Σενάριο (βασισμένο σε αληθινή ιστορία) και παραγωγή: Κώστας Άγας
Σκηνοθεσία: Κοσμάς Φουρνάρης
Βοηθός σκηνοθέτη: Μάνος Δεδεβέσης
Μακιγιάζ: Βασιλική Μπέσιου
Παίζουν οι παρακάτω:
a/ Ηθοποιοί:
Νώντας Μιχαλόπουλος - μπασίστας του μουσικού σχήματος
Δήμητρα Μπουρνελέ - η "τρίτη, μοιραία γυναίκα" & ερωμένη του μπασίστα
Χριστίνα Πετρολέκα - σύντροφος του μπασίστα.
Εκλεκτή φιλική συμμετοχή: Νικήτας Βελίας στον ρόλο του αστυνομικού.
b/ Mέλη του μουσικού σχήματος:
Διαμάντη Δαγιάση - τραγουδίστρια
Νώντας Μιχαλόπουλος - μπάσο
Ζωή Προκοπίου - βιολί
Κώστας Δημόπουλος - ακουστική κιθάρα
Κώστας Άγας - μπουζούκι.
ΣΤΟ ΤΡΑΓΟΎΔΙ ΠΑΊΖΟΥΝ ΟΙ:
Τάσος Ζαφειρίου: μπουζούκι, κιθάρες, μπαγλαμά, μπάσο, keyboards, orchestra programming
Ντίνος Χατζηιορδάνου: ακορντεόν
Φίλιππος Λευκαδίτης: τύμπανα, κρουστά
Ζωή Προκοπίου: βιολί
Ενορχήστρωση: Τάσος Ζαφειρίου
Η ορχήστρα ηχογραφήθηκε στο Red House Studio από τον Τάσο Ζαφειρίου. Πρόσθετες ηχογραφήσεις, τελική μίξη και mastering έγιναν στο Artracks Recording Studios από τον Γιώργο Πρινιωτάκη.
Ευχαριστούμε πολύ, και από καρδιάς, το cafe μπαρ / μουσική σκηνή "η έλη του κλου" στα Βριλήσσια για την παραχώρηση του χώρου, προκειμένου να πραγματοποιηθεί η δεύτερη φάση του γυρίσματος του παρόντος βιντεοκλίπ
Στη λίμνη τα βράδια βαφτίζονται
φεγγάρια που μ’ αίμα ποτίζονται
για να ξεπλύνουν λάθη κι αμαρτίες τους από το χτες
κι εγώ στο δρόμο του μικρού χωριού
σαν βλέπω την όψη του φεγγαριού
του λέω «γεια» και του μιλώ για τις δικές μου ενοχές.
Η ζήλεια τη λογική κλώτσησε
όπλο μικρό εκπυρσοκρότησε
και τη ζωή του άντρα που αγάπησα την έσβησα
γι’ αυτό μονάχη εδώ τριγυρνώ
σ’ αυτόν τον τόπο τον αλαργινό
μήπως στη μοναξιά αγιάσουν όλα όσα έζησα.
Στη λίμνη τα βράδια βυθίζονται
θολά φεγγάρια και ταυτίζονται
με δαίμονες τρομαχτικούς που ζουν σε βάθη σκοτεινά
είναι το μαύρο μου το παρελθόν
έρωτας, LSD, νύχτες παθών
μετάνιωσα, μα η συγχώρεση διαρκώς με προσπερνά.
Εδώ γυρέψαν Αζτέκων χρυσό
κι εγώ ζητάω σιωπή σαν χρυσό
μα τα φεγγάρια με προτρέπουνε σε παραμιλητό
τη λησμονιά προσπαθώ να τη βρω
σε μεξικάνικο χέρσο αγρό
μα οι σκιές του χτες με παρασέρνουν σε κυνηγητό.
Περάσανε από δω συγγραφείς
ψάχνοντας έμπνευση νέας γραφής
μα οι δικές μου οι εμπνεύσεις μες στη λίμνη ας πνιγούν
κι ήσυχο θάνατο όταν θα βρω
σε μεξικάνικο χέρσο αγρό
θέλω να ’ρθουν της λίμνης τα φεγγάρια και να με θρηνούν.
Την έμπνευση για το τραγούδι, το βιντεοκλίπ, αλλά και τον κύκλο τραγουδιών (κόνσεπτ) με τίτλο "Έλα, αγάπη μου, να γράψουμε τραγούδια", στον οποίο περιέχεται το τραγούδι, την πήρα από μια αληθινή τραγική ιστορία, που εκτυλίχθηκε στο χώρο της ροκ μουσικής : Από την ιστορία του μπασίστα / τραγουδιστή / συνθέτη των πολύ αγαπημένων μου Mountain Felix Pappalardi και της γυναίκας του Gail Collins, που έγραφε τους στίχους της μπάντας και φιλοτεχνούσε τα εξώφυλλα των δίσκων των Mountain. Η ιστορία τους ξεκίνησε από έναν μεγάλο έρωτα στα 60ς, μέσα στο κλίμα εκείνων των χρόνων, όπου τα πάντα στον κόσμο άλλαζαν: κίνημα χίππις, Γούντστοκ, ψυχεδελικό ροκ, εποχή αθωότητας κλπ. Όμως η σχέση τους είχε την πλέον τραγική κατάληξη: Τον Απρίλιο του 1983 η Gail δολοφόνησε τον Felix στο διαμέρισμα τους στο Μανχάταν με ένα πιστόλι derringer, τυφλωμένη από την ερωτική ζήλεια της, μιας και ο Felix ετοιμαζόταν να την εγκαταλείψει για ζήσει με την ερωμένη του (Valerie Marron, νεαρή ηθοποιό, ιδίως αισθησιακών ταινιών). Αυτό το φονικό ζηλοτυπίας σήμανε, κατ' εμέ, το τέλος της εποχής της αθωότητας των "παιδιών των λουλουδιών"! Η Gail Collins κρίθηκε ένοχη από το αρμόδιο δικαστήριο ενόρκων του Μανχάτταν για την πράξη της ανθρωποκτονίας από αμέλεια (!!!!) και μετά την αποφυλάκιση της αποσύρθηκε πλήρως από κάθε δημοσιότητα. Τα τελευταία χρόνια της ζωής της τα έζησε πολύ μοναχικά στο μεξικάνικο χωριό Ajijic δίπλα στη λίμνη Chapala, όπου πέθανε τον Δεκέμβρη του 2013. Το τραγούδι μου, αλλά και το βιντεοκλίπ μου, παρακολουθούν - με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη κατανόηση και ανθρωπιά - αυτά τα τελευταία χρόνια της δίπλα στη λίμνη του μεξικανικού χωριού, όπου, κυνηγημένη από τις σκιές του μαύρου παρελθόντος της, φέρνει στο μυαλό της τα παλιά. Με το παρόν βιντεοκλίπ προσάρμοσα την παραπάνω ιστορία στα "ελληνικά δεδομένα" : μουσικό σχήμα που παίζει λαϊκά, έντεχνα και ρεμπέτικα / μουσική σκηνή σε συνοικία της Αθήνας / η μεξικάνικη λίμνη έχει αντικατασταθεί με τον όρμο του Πόρτο Ράφτη που θυμίζει λίμνη!
Τέλος ... δεν έχω λόγια να ευχαριστήσω όλους τους συντελεστές - όλοι αγαπημένοι συνεργάτες - που συνέδραμαν για να υλοποιηθεί αυτό το βιντεοκλίπ. Είναι όλοι τους υπέροχοι, έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους και... δεν χορταίνω να βλέπω ξανά και ξανά τα αποτελέσματα της συνεργασίας μας στο ταινιάκι.
ΚΩΣΤΑΣ ΑΓΑΣ, ΙΑΝΟΥΆΡΙΟΣ 2020
Комментарии