Γιατί δεν ζει χωρίς πατρίδες η ανθρώπινη ψυχή...

Η πατρίδα μας, μια χούφτα χώμα, πολύ μπλε της θάλασσας, γαλάζιο του ουρανού. Αλλά όχι μόνο. Κυρίως είναι ο ιδρώτας και το αίμα που έχει ποτίσει αυτό το χώμα, είναι τα δάκρυα που έχουν γεμίσει αυτή τη θάλασσα. Είναι το πνεύμα που γεμίζει με ελπίδα αυτόν τον ουρανό. Είναι οι άνθρωποι, ο πολιτισμός, οι παραδόσεις, είναι οι αγώνες, οι ήττες και οι νίκες, οι χαρές και οι λύπες. Είναι η πίστη μας, ο Χριστός μας, η Ορθοδοξία. Είναι η ψυχή μας. Είμαστε όλοι εμείς που χωρίς εξάρσεις εθνικισμού και πατριωτικές κορώνες, αγωνιούμε και δηλώνουμε με έμφαση την παρουσία μας στο παρόν και το μέλλον αυτής της πατρίδας.

Γιατί δεν ζει χωρίς πατρίδες η ανθρώπινη ψυχή.