Το κανάλι Μετανοείτε 'ΤΟ ΆΓΙΟΝ ΤΡΙΏΔΙΟΝ ΚΥΡΙΑΚΉ ΤΟΥ ΤΕΛΩΝΟΥ &ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ 25/2/2024

ΜΗ ΠΡΟΣΕΥΞΩΜΕΘΑ ΦΑΡΙΣΑΪΚΩΣ ΑΔΕΛΦΟΙ
σ

Ἡ ἐκκλησία μας φροντίζει πάντα νά μᾶς προετοιμάζει ψυχικά καί σωματικά γιά κάθε ἐκκλησιαστική περίοδο καί νά μᾶς ἐπαναφέρει στή νήψη καί στήν προσευχή.
Ἀπό σήμερα τό ἀπόγευμα στό ἑσπερινό τοῦ Τελώνου καί Φαρισαίου ἀνοίγει τό “ΤΡΙΩΔΙΟ” ἕνα ἀπό τό πιό σημαντικά ἐκκλησιαστικά βιβλία. Ἀνοίγεται μπροστά μας μιά περίοδος 10 ἑβδομάδων πού ὑποδιαιρεῖται ἀρχικά στίς 4 ἑβδομάδες προετοιμασίας :
• ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ
• ΑΣΩΤΟΥ
• ΑΠΟΚΡΕΩ-ΚΡΙΣΕΩΣ
• ΤΥΡΙΝΗΣ
Στή συνέχεια ἀπό τήν ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ τό ἑσπέρας οἱ πέντε ἑβδομάδες τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς πού τελειώνει τήν Παρασκευή πρό τῆς ἑορτῆς τοῦ Λαζάρου καί τέλος ἀπό ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ, ἡ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ μέχρι τό ΜΕΓΑ ΣΑΒΒΑΤΟ πρίν τήν ἀκολουθία τῆς Ἀναστάσεως.
Ἀπό σήμερα τό ἀπόγευμα στόν ἑσπερινό εἰσερχόμεθα στό ΤΡΙΩΔΙΟ στήν πιό κατανυκτική περίοδο τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους. Μέσα ἀπό τούς ὑπέροχους ἐκκλησιαστικούς ὕμνους αὐτῆς τῆς περιόδου ἐρχόμαστε σέ μιά πνευματική περισυλλογή, καί βοηθιόμαστε σιγά σιγά νά ὁδηγηθοῦμε στό ζητούμενο πού εἶναι ἡ μόνιμη καί ἀληθινή μετάνοια. Μέ τή μετάνοια, τήν ἀναγνώριση τῶν λαθῶν καί τῶν ἁμαρτιῶν μας ἐρχόμαστε σέ συναίσθηση, καταλαβαίνουμε ὅτι ΔΕΝ ΦΤΑΙΝΕ ΓΙΑ ΟΛΑ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ἀλλά σίγουρα κάπου καί ὁ ἑαυτός μας καί μᾶς δημιουργεῖται ἡ ἐπιθυμία γιά ἀλλαγή. Βλέποντας καί τά πρότυπα τῆς μετανοίας μπροστά μας νιώθουμε τήν ἀνάγκη νά ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ κι ἐμεῖς καί νιώθουμε ὅτι ΜΠΟΡΟΥΜΕ κι ἐμεῖς ἀφοῦ μπόρεσαν καί ἄλλοι ὁμοιοπαθεῖς ἄνθρωποι σάν ἐμᾶς.
Πρωταγωνιστές τῆς αὐριανῆς Κυριακῆς εἶναι δύο πολύ γνωστές μορφές σέ ὅλους μας ὁ σπουδαῖος καί ὁμιλητικός Φαρισαῖος καί ὁ ταπεινός καί σιωπηλός Τελώνης. Εἶναι δύο ἄνθρωποι πού ἔρχονται μέσα στόν ἴδιο ναό νά προσευχηθοῦν. Ὁ πρῶτος κάθεται στήν πρώτη θέση μέ τεντωμένο τό κορμί του, εὐθυτενές καί τό βλέμμα μέ θάρρος κοιτάει τόν οὐρανό καί ὁ ἄλλος κάπου σέ μιά γωνιά γονατιστός δέν τολμᾶ οὔτε νά κοιτάξει τόν οὐρανό καί ἐπαναλαμβάνει μόνο μιά φράση: “Ὁ Θεός ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ.
Ὁ Φαρισαῖος ἀπαριθμεῖ τά καλά του ἔργα, νιώθει αὐτάρκης καί δέν αἰσθάνεται καθόλου μικρός καί ποταπός. Εὐχαριστεῖ καί ταυτόχρονα αὐτοδικαιώνεται. Καί δέν σταματᾶ ἐκεῖ ἀλλά κοιτάζει καί τόν πλησίον του καί συγκρίνεται: Δέν εἶμαι σάν αὐτόν ἐκεῖ τόν τελώνη. Πραγματικά πόσο ὀδυνηρή θέση ψυχῆς αὐτή!
Νά συγκρίνομαι μέ τόν ἀδελφό μου καί νά αὐτοδικαιώνομαι! Νά συγκρίνομαι μέ μιά ἄγνωστη ψυχή καί νά βγαίνω τέλειος καί καλλίτερος! Καμία αὐτογνωσία καί διάθεση νά καταλάβει τόν ἑαυτό του καί νά τόν ἀλλάξει.
Πόσο μοιάζουν οἱ ἄνθρωποι αὐτοί μέ μᾶς! Κάνουν τόν ἀπολογισμό τους μέσα στό ναό καί προσεύχονται ἀλλά μέ τόσο διαφορετικό τρόπο!
Ὁ ἕνας ὑπερηφανεύεται καί ἐγωιστεύεται, ὁ ἄλλο ταπεινώνεται καί μετανοεῖ. Δύο πρότυπα μπροστά μας. Ποιό μᾶς ἑλκύει νά τό ἀκολουθήσουμε;
Ὅλοι μας καταλαβαίνουμε πώς τό πρῶτο πρόσωπο εἶναι πρός ἀποφυγή καί τό ἄλλο, αὐτό τοῦ τελώνη, πρός μίμηση. Μιά ψυχή τόσο ἐγωιστική ἔχει ἀπίστευτη παγωνιά μέσα της πού πηγάζει ἀπό τήν ψευδαίσθηση τῆς αὐτάρκειάς της. Αὐτός ὁ ἄνθρωπος δέν μπορεῖ νά καταλάβει τή μεγαλοσύνη τοῦ Θεοῦ καί νά ἑνωθεῖ ἀληθινά μέ τούς ἀνθρώπους. Μένει στή μοναξιά του, μιά μοναξιά πού τόν κάνει ἀπίστευτα δυστυχισμένο ἀλλά καί ἀπωθητικό. Ζεῖ μιά κόλαση ἐπί γῆς χωρίς νά τό καταλαβαίνει. Ἀντίθετα ἡ ταπείνωση τοῦ τελώνη τόν φέρνει κοντά στό μυστήριο τῆς ἀγάπης καί τῆς ἀληθινῆς ἕνωσης μέ τό ΘΕΟ και τούς ἀνθρώπους.
Ἡ αὐριανή Κυριακή εἶναι μιά πρόκληση.
Μιά εὐκαιρία νά κοιτάξουμε μέσα μας.
Τί βλέπουμε;
Τήν εἰκόνα τοῦ τέλειου τοῦ καλοῦ χριστιανοῦ; Δέν μᾶς ἐλέγχει τίποτε;
Δέν νιώθουμε τήν ἀνάγκη νά κλάψουμε γιά καμιά μας ἁμαρτία; Μήπως στό βάθος τοῦ μυαλοῦ μας καί τῆς καρδιᾶς μας αἰσθανόμαστε μιά κρυφή ἰκανοποίηση ὅτι δέν εἴμαστε δά σάν τούς ἁμαρτωλούς καί τίς πόρνες καί τούς ἄσωτους γιατί ἐμεῖς εἴμαστε τῆς Ἐκκλησίας;
Ἄν τό νιώθουμε αὐτό ἀδελφοί μου, τότε τά πράγματα δέν πᾶνε καλά!
Ἄν δέν ἔχουμε ἔστω καί μιά μικρή αἴσθηση τῆς ἁμαρτωλότητός μας καί τῆς μικρότητός μας ἐνώπιον τοῦ ΜΕΓΑΛΟΥ ΘΕΟΥ ἀλλά καί τῶν ΑΓΙΩΝ ΜΑΣ, τότε θά πρέπει νά γονατίσουμε καί νά ποῦμε μέ πόνο ψυχῆς: ΚΥΡΙΕ ΦΩΤΙΣΕ ΜΕ νά ΔΩ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΟΥ!
Μή προσευξώμεθα ΦΑΡΙΣΑΪΚΩΣ ΑΔΕΛΦΟΙ!
«Ἑαυτοὺς ἀδελφοὶ ἅπαντες ταπεινώσωμεν, στεναγμοῖς καὶ ὀδυρμοῖς τύψωμεν τὴν συνείδησιν· ἵνα ἐν τῇ κρίσει τότε τῇ αἰωνίᾳ, ἐκεῖ ὀφθῶμεν πιστοὶ ἀνεύθυνοι, τυχόντες ἀφέσεως».

Ἄς προσευχόμαστε μέ πλήρη συναίσθηση καί αὐτογνωσία, συντριβή καί ταπείνωση, ἀγάπη προς τόν πλησίον μας βάζοντας ΟΛΟ τόν κόσμο μέσα στήν καρδιά μας!
ΚΑΛΟ ΤΡΙΩΔΙΟ!
ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ!

Κατηγορίες:Χω