Μόσχα 1963 - ΒΡΑΒΕΥΣΗ του Μανώλη Γλέζου, με το Βραβείο Λένιν.

Σημαντική στιγμή για τον Μανώλη Γλέζο, ήταν το 1963, όταν πήγε στη Μόσχα για να τιμηθεί με το Βραβείο Λένιν. Η στιγμή αυτή καταγράφεται σε ένα βίντεο χωρίς ήχο, που κάνει ακόμα πιο υποβλητική τη δύναμη της εικόνας. Ένα ολόκληρο αμφιθέατρο χειροκροτεί όρθιο για ώρα τον Γλέζο, που παραλαμβάνει το βραβείο και χαιρετά το κοινό, ανταποδίδοντας την αγάπη του, πριν αρχίσει τον λόγο του στα ελληνικά.

Δυστυχώς δεν ακούμε τι ακριβώς λέει -αν και όσοι επιμείνουν, σίγουρα μπορεί να πιάσουν κάποια λέξη, διαβάζοντας τα χείλη του. Σε κάθε περίπτωση, αυτό δε μειώνει στο παραμικρό την αξία του βίντεο ως ενός σημαντικού οπτικού, ιστορικού ντοκουμέντου.

[OrpheusDionysus]

Μανώλης Γλέζος
Θα ξέρεις, βέβαια, Ζολιό, για το Μανώλη Γλέζο,
– α, πως να σου το πει το στόμα μου, Ζολιό,
όταν περνούσε με τα δυο του χέρια μες τις τσέπες του παντελονιού τα σοκκάκια της Πλάκας,
ωραίο παιδί χαμογελώντας στ΄ όνειρο του κόσμου πάνω απ΄ τις οροσειρές της δυστυχίας,
όταν σκαρφάλωνε το βράχο, της Ακρόπολης
σφίγγοντας μες στις δυό νεαρές γροθιές του
την οργή όλων των λαών και την ελπίδα όλων των λαών,
όταν κάτου από τ΄ ανοιχτά ρουθούνια των κανονιών
έσπαγε με τις δυό γροθιές του τον κυρτό σταυρό
έσπαγε με τις δυό γροθιές του όλα τα δόντια του θανάτου.
Και, να, που χρόνια τώρα
ο Μανώλης Γλέζος, Ζολιό,
κυττάει το φως μες απ΄ τα σίδερα,
γιατί ο Μανώλης Γλέζος, Ζολιό,
πρώτος, τα μαύρα εκείνα χρόνια, υπερασπίσθηκε
τη λευτεριά και την ειρήνη.
Αλήθεια, Ζολιό, πως να μη ντρέπουμαι,
πως να μη ντρέπεται ο κόσμος, Ζολιό,
όταν ο Μανώλης ο Γλέζος, Ζολιό, κυττάει το φως μες απ΄ τα σίδερα,
ο Μανώλης ο Γλέζος, Ζολιό,
που ακόμη, με τα δυό του χέρια, σημαδεμένα απ΄ τις χειροπέδες,
σκουπίζει πάντα τα κλαμένα μάτια του κόσμου
σκουπίζει πάντα το ιδρωμένο μέτωπο
της λευτεριάς, και της ειρήνης.
Γιάννης Ρίτσος: Απόσπασμα απ΄ το «ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟ ΖΟΛΙΟ ΚΙΟΥΡΙ», Άη Στράτης 1950)