«Ο κήπος της Αχαριστίας» του Κώστα Καρυωτάκη

Показать описание

Αφηγήσεις Β.Αρβανιταντώνη(Vassiliki's audiobooks)
«Ο κήπος της Αχαριστίας» του Κώστα Καρυωτάκη, διαβάζει η Βασιλική Αρβανιταντώνη.
Κώστας Καρυωτάκης (1896 - 1928). Θεωρείται ως ο κυριότερος εκφραστής της σύγχρονης λυρικής ποίησης και τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από τριάντα γλώσσες. Εκτός από το ποιητικό του έργο, ο Καρυωτάκης έγραψε επίσης πεζά και μετέφρασε έργα ξένων λογοτεχνών. Από πολύ μικρός άρχισε να δημοσιεύει ποιήματα, πεζά και μεταφράσεις σε διάφορα περιοδικά. Σπούδασε στη Nομική Σχολή του Πανεπιστημίου Aθηνών και εργάστηκε ως δημόσιος υπάλληλος.

Αν σας αρέσει η αφήγησή μου, αφήστε ένα like και κάντε εγγραφή στο κανάλι μου για να ενημερώνεστε κάθε φορά που αναρτώ νέα αφήγηση και κοινοποίηση σε κάποιον/α φίλο/η σας.

«Ο κήπος της Αχαριστίας» του Κώστα Καρυωτάκη

Θα καλλιεργήσω το ωραιότερο άνθος. Στις καρδιές των ανθρώπων θα φυτέψω την Αχαριστία. Ευνοϊκοί είναι οι καιροί, κατάλληλος ο τόπος. Ο άνεμος τσακίζει τα δέντρα. Στη νοσηρή ατμόσφαιρα ορθώνονται φίδια. Οι εγκέφαλοι, εργαστήρια κιβδηλοποιών. Τερατώδη νήπια τα έργα, υπάρχουν στις γυάλες. Και μέσα σε δάσος από μάσκες, ζήτησε να ζήσεις. Εγώ θα καλλιεργήσω την Αχαριστία.
Όταν έρθει η τελευταία άνοιξις, ο κήπος μου θα 'ναι γεμάτος από θεσπέσια δείγματα του είδους. Τα σεληνοφώτιστα βράδια, μονάχος θα περπατώ στους καμπυλωτούς δρόμους, μετρώντας αυτά τα λουλούδια. Πλησιάζοντας με κλειστά μάτια τη βελούδινη, σκοτεινή στεφάνη τους, θα νιώθω στο πρόσωπο τους αιχμηρούς των στημόνες και θ’ αναπνέω τ’ άρωμά τους.
Οι ώρες θα περνούν, θα γυρίζουν τ' άστρα, και οι αύρες θα πνέουν, αλλά εγώ, γέρνοντας ολοένα περσότερο, θα θυμάμαι.
Θα θυμάμαι τις σφιγμένες γροθιές, τα παραπλανητικά χαμόγελα και την προδοτική αδιαφορία.
θα μένω ακίνητος ημέρες και χρόνια, χωρίς να σκέπτομαι, χωρίς να βλέπω, χωρίς να εκφράζω τίποτε άλλο. Θα είμαι ολόκληρος μια πικρή ανάμνησις, ένα άγαλμα που γύρω του θα μεγαλώνουν τροπικά φυτά, θα πυκνώνουν, θα μπερδεύονται μεταξύ τους, θα κερδίζουν τη γη και τον αέρα. Σιγά σιγά οι κλώνοι τους θα περισφίγγουν το λαιμό μου, θα πλέκονται στα μαλλιά μου, θα με τυλίγουν με ανθρώπινη περίσκεψη.
Κάτου από τη σταθερή τους ώθηση, θα βυθίζομαι στο χώμα. Και ο κήπος μου θα είναι ο κήπος της Αχαριστίας.
(ΠΗΓΗ: Βικιθήκη)

#λογοτεχνία #audiobooks #audiobook #audiobooksfree