Τι έχεις και δεν μου μιλάς - Κ.Σκαρβέλης (1937)

Τι έχεις και δε μου μιλάς, δε με κοιτάζεις,
και με καημό μικρούλα μου αναστενάζεις,
για πες μου τι σου είπανε πάλι για μένα
κι ‘ναι τα μάτια σου με δάκρυα βρεγμένα,
για πες μου τι σου είπανε πάλι για μένα
κι ‘ναι τα μάτια σου με δάκρυα βρεγμένα.

Το μάθανε πως σ’ αγαπώ και υποφέρουν,
οι φιλινάδες σου, μικρή μου, μας ζηλεύουν,
μην τις πιστεύεις, μην ακούς ότι σου λένε,
δε θέλω τα ματάκια σου για με να κλαίνε,
μην τις πιστέψεις, μην ακούς το τι σου λένε,
δεν θέλω τα ματάκια σου για με να κλαίνε.

Σε αγαπώ, για σένα χάνουμαι και λιώνω,
όταν σε βλέπω, πάντοτε σε καμαρώνω,
πάντα δική μου θα ’σαι, πια μη συλλογιέσαι
και μην ακούς το τι σου λένε και γελιέσαι,
πάντα δική μου θα ’σαι, πια μη συλλογιέσαι
και μην ακούς το τι σου λένε και γελιέσαι.

[ΛΑΖΑΡΙΝΗΣΒΑΣΙΛΗΣ]

Ρε μάγκες τελειοι, αλλα το.κρουστο δεν.ειναι.για εδω!