filmov
tv
Ελαφρώς ειλικρινές – Γιώργος Φανουράκης

Показать описание
στίχοι, μουσική: Γιώργος Φανουράκης
Τι να κάνουν όλοι εκείνοι
που πολέμησαν με αίμα
τους στριμώξαν στην αλήθεια
κι είχαν όπλο τους το ψέμα
Όλοι εκείνοι που ευθαρσώς
εγκατέλειψαν τη μάχη
που με σκάρτες τάχα αξίες
φτιάξαν άσυλο μονάχοι
Μου' χουν λείψει όλοι εκείνοι
που μου μίλησαν σαν φίλοι
το χαμόγελο στα χείλη
το μαχαίρι ν' ανατείλει
Όλοι εκείνοι που δεν θέλαν
να με βλέπουν να ψηλώνω
στα μπροστά «σ' αποθεώνω»
και στα πίσω «σε λαβώνω»
Ένα ρεύμα ειλικρινές με διαπέρασε
και το βάρος στην ψυχή μου πάει, γέρασε
Δεν είν' αγώνας, είναι τιμή, είναι χρυσάφι στη ζωή
να μπορείς να διακρίνεις τη σκυτάλη απ' το σπαθί
Μια ελπίδα σκοτεινή με διαφώτισε
και το ψέμα στη ζωή μου αιχμαλώτισε
Τα τραγούδια μου όταν γράφω, καταδίκη υπογράφω
μίσησέ με αν στα όριά σου σ’ έφτασα νωρίς
μα στις δίκες πρέπει να' μαστε Ελαφρώς Ειλικρινείς.
Πώς να είναι όλοι αυτοί
οι υποκριτές στη γη
που καλύψαν την πληγή
με το να μείνουν στη σιγή
Που ενώ είχαν περιθώριο
για να κλείσουν την αυλαία
τα ταμεία τους αδειάσαν
και γελάσαν φευγαλέα
Μου' χουν λείψει όλοι αυτοί
που ήταν άσπονδοι, δειλοί
για το ψέμα τους με ψέματα
μιλούσανε φαρσί
Όλοι αυτοί που προσπαθήσαν
να ανάψουν και να κάψουν
κι ότι δήθεν οι άλλοι φταίξαν
στους γνωστούς να περιγράψουν
Ένα ρεύμα ειλικρινές με διαπέρασε
και το βάρος στην ψυχή μου πάει, γέρασε
Δεν είν' αγώνας, είναι τιμή, είναι χρυσάφι στη ζωή
να μπορείς να διακρίνεις τη σκυτάλη απ' το σπαθί
Μια ελπίδα σκοτεινή με διαφώτισε
και το ψέμα στη ζωή μου αιχμαλώτισε
Τα τραγούδια μου όταν γράφω, καταδίκη υπογράφω
μίσησέ με αν στα όριά σου σ’ έφτασα νωρίς
μα στις δίκες πρέπει να' μαστε Ελαφρώς Ειλικρινείς.
Τι να κάνουν όλοι εκείνοι
που πολέμησαν με αίμα
τους στριμώξαν στην αλήθεια
κι είχαν όπλο τους το ψέμα
Όλοι εκείνοι που ευθαρσώς
εγκατέλειψαν τη μάχη
που με σκάρτες τάχα αξίες
φτιάξαν άσυλο μονάχοι
Μου' χουν λείψει όλοι εκείνοι
που μου μίλησαν σαν φίλοι
το χαμόγελο στα χείλη
το μαχαίρι ν' ανατείλει
Όλοι εκείνοι που δεν θέλαν
να με βλέπουν να ψηλώνω
στα μπροστά «σ' αποθεώνω»
και στα πίσω «σε λαβώνω»
Ένα ρεύμα ειλικρινές με διαπέρασε
και το βάρος στην ψυχή μου πάει, γέρασε
Δεν είν' αγώνας, είναι τιμή, είναι χρυσάφι στη ζωή
να μπορείς να διακρίνεις τη σκυτάλη απ' το σπαθί
Μια ελπίδα σκοτεινή με διαφώτισε
και το ψέμα στη ζωή μου αιχμαλώτισε
Τα τραγούδια μου όταν γράφω, καταδίκη υπογράφω
μίσησέ με αν στα όριά σου σ’ έφτασα νωρίς
μα στις δίκες πρέπει να' μαστε Ελαφρώς Ειλικρινείς.
Πώς να είναι όλοι αυτοί
οι υποκριτές στη γη
που καλύψαν την πληγή
με το να μείνουν στη σιγή
Που ενώ είχαν περιθώριο
για να κλείσουν την αυλαία
τα ταμεία τους αδειάσαν
και γελάσαν φευγαλέα
Μου' χουν λείψει όλοι αυτοί
που ήταν άσπονδοι, δειλοί
για το ψέμα τους με ψέματα
μιλούσανε φαρσί
Όλοι αυτοί που προσπαθήσαν
να ανάψουν και να κάψουν
κι ότι δήθεν οι άλλοι φταίξαν
στους γνωστούς να περιγράψουν
Ένα ρεύμα ειλικρινές με διαπέρασε
και το βάρος στην ψυχή μου πάει, γέρασε
Δεν είν' αγώνας, είναι τιμή, είναι χρυσάφι στη ζωή
να μπορείς να διακρίνεις τη σκυτάλη απ' το σπαθί
Μια ελπίδα σκοτεινή με διαφώτισε
και το ψέμα στη ζωή μου αιχμαλώτισε
Τα τραγούδια μου όταν γράφω, καταδίκη υπογράφω
μίσησέ με αν στα όριά σου σ’ έφτασα νωρίς
μα στις δίκες πρέπει να' μαστε Ελαφρώς Ειλικρινείς.
Комментарии