filmov
tv
Γιάννης Χαρούλης-Η τίγρη,''Θέρμη 2016''

Показать описание
Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2016
''Φράγμα Θέρμης'' /Θέρμη / Θεσσαλονίκη
Ο Γιάννης Χαρούλης στο φράγμα της Θέρμης
στη Θεσσαλονίκη τον Σεπτέμβρη του 2016
στα πλαίσια των εκδηλώσεω ''Θέρμης Δρώμενα''!
Μαζί του οι:
Λευτέρης Ανδριώτης/λύρα
Μιχάλης Καλκάνης/ κοντραμπάσο
Βασίλης Μπαχαρίδης/ κρουστά
Κωνσταντής Πιστιόλης / Πνευστά
Θανάσης Τζίνγκοβιτς/ κιθάρα
Πάνος Τόλιος / τύμπανα
Η τίγρη
Στίχοι: Δημήτρης Αποστολάκης
Μουσική: Δημήτρης Αποστολάκης
Έχω μια τίγρη μέσα μου, άγρια λιμασμένη
π’ όλο με περιμένει
κι όλο την καρτερώ,
τηνε μισώ και με μισεί, θέλει να με σκοτώσει,
μα ελπίζω να φιλιώσει
καιρό με τον καιρό.
Έχει τα δόντια στην καρδιά, τα νύχια στο μυαλό μου
κι εγώ για το καλό μου
για κείνη πολεμώ
κι όλου του κόσμου τα καλά με κάνει να μισήσω,
για να της τραγουδήσω τον πιο βαρύ καημό.
Όρη, λαγκάδια και γκρεμνά με σπρώχνει να περάσω,
για να την αγκαλιάσω
στον πιο τρελό χορό,
κι όταν τις κρύες τις βραδιές θυμάται τα κλουβιά της,
μου δίνει την προβιά της
για να τηνε φορώ.
Καμιά φορά απ’ το πιοτό πέφτομε μεθυσμένοι,
σχεδόν αγαπημένοι,
καθείς να κοιμηθεί
και μοιάζει ετούτη η σιωπή με λίγο πριν τη μπόρα,
σαν τη στερνή την ώρα
που θα επιτεθεί.
''Φράγμα Θέρμης'' /Θέρμη / Θεσσαλονίκη
Ο Γιάννης Χαρούλης στο φράγμα της Θέρμης
στη Θεσσαλονίκη τον Σεπτέμβρη του 2016
στα πλαίσια των εκδηλώσεω ''Θέρμης Δρώμενα''!
Μαζί του οι:
Λευτέρης Ανδριώτης/λύρα
Μιχάλης Καλκάνης/ κοντραμπάσο
Βασίλης Μπαχαρίδης/ κρουστά
Κωνσταντής Πιστιόλης / Πνευστά
Θανάσης Τζίνγκοβιτς/ κιθάρα
Πάνος Τόλιος / τύμπανα
Η τίγρη
Στίχοι: Δημήτρης Αποστολάκης
Μουσική: Δημήτρης Αποστολάκης
Έχω μια τίγρη μέσα μου, άγρια λιμασμένη
π’ όλο με περιμένει
κι όλο την καρτερώ,
τηνε μισώ και με μισεί, θέλει να με σκοτώσει,
μα ελπίζω να φιλιώσει
καιρό με τον καιρό.
Έχει τα δόντια στην καρδιά, τα νύχια στο μυαλό μου
κι εγώ για το καλό μου
για κείνη πολεμώ
κι όλου του κόσμου τα καλά με κάνει να μισήσω,
για να της τραγουδήσω τον πιο βαρύ καημό.
Όρη, λαγκάδια και γκρεμνά με σπρώχνει να περάσω,
για να την αγκαλιάσω
στον πιο τρελό χορό,
κι όταν τις κρύες τις βραδιές θυμάται τα κλουβιά της,
μου δίνει την προβιά της
για να τηνε φορώ.
Καμιά φορά απ’ το πιοτό πέφτομε μεθυσμένοι,
σχεδόν αγαπημένοι,
καθείς να κοιμηθεί
και μοιάζει ετούτη η σιωπή με λίγο πριν τη μπόρα,
σαν τη στερνή την ώρα
που θα επιτεθεί.