filmov
tv
Άνθρωποι μονάχοι - Βίκυ Μοσχολιού - 1977

Показать описание
Καλή Ανάσταση φίλοι μου,
σε εσάς, τις οικογένειες σας και στην πατρίδα μας κάποτε.
Και να μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν άνθρωποι,
σαν εσένα, σαν εμένα..........
δίπλα μας ή ανάμεσα στις οικογένειες μας,
που εκλιπαρούν για ένα γλυκό μας λόγο,
μια επίσκεψη,την αγάπη μας,
που είτε λόγω των πολλών εννοιών μας
ή και λόγω του εγωισμού μας,
τους την έχουμε στερήσει.
Ευκαιρία όσο προλαβαίνουμε,
κι όσο τους έχουμε ακόμα κοντά μας,
να επανορθώσουμε και αναστήσουμε εσωτερικά και εξωτερικά.
Γιάννη Σπανού - Γιάννη Καλαμίτση.
Μοναδική και αξεπέραστη, η ερμηνεία της Βίκυς Μοσχολιού.
Υπάρχουν άνθρωποι
που ζουν μονάχοι,
σαν το ξεχασμένο στάχυ
ο κόσμος γύρω άδειος κάμπος
κι αυτοί στης μοναξιάς το θάμπος,
σαν το ξεχασμένο στάχυ
άνθρωποι μονάχοι.
Υπάρχουν άνθρωποι
που ζουν μονάχοι,
όπως του πελάγου οι βράχοι
ο κόσμος θάλασσα που απλώνει
κι αυτοί βουβοί σκυφτοί και μόνοι,
ανεμοδαρμένοι βράχοι
άνθρωποι μονάχοι.
Άνθρωποι μονάχοι
σαν ξερόκλαδα σπασμένα,
σαν ξωκλήσια ερημωμένα,
ξεχασμένα
άνθρωποι μονάχοι
σαν ξερόκλαδα σπασμένα,
σαν ξωκλήσια ερημωμένα,
σαν εσένα, σαν εμένα...
There are people,
who live lone
like a forgotten straw
The world around
empty plain
And they,
in the dullness of loneliness
like a forgotten straw
lonely people.
There are people,
who live lone
As rocks of the sea
the world,the sea, which spreads
and they dumb, bent and single
wind exposed rocks
lonely people.
Lonely people
like dry broken branches
like destroyed chapels, forgotten
lonely people
like dry broken branches
like destroyed chapels,
like you, like me.
σε εσάς, τις οικογένειες σας και στην πατρίδα μας κάποτε.
Και να μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν άνθρωποι,
σαν εσένα, σαν εμένα..........
δίπλα μας ή ανάμεσα στις οικογένειες μας,
που εκλιπαρούν για ένα γλυκό μας λόγο,
μια επίσκεψη,την αγάπη μας,
που είτε λόγω των πολλών εννοιών μας
ή και λόγω του εγωισμού μας,
τους την έχουμε στερήσει.
Ευκαιρία όσο προλαβαίνουμε,
κι όσο τους έχουμε ακόμα κοντά μας,
να επανορθώσουμε και αναστήσουμε εσωτερικά και εξωτερικά.
Γιάννη Σπανού - Γιάννη Καλαμίτση.
Μοναδική και αξεπέραστη, η ερμηνεία της Βίκυς Μοσχολιού.
Υπάρχουν άνθρωποι
που ζουν μονάχοι,
σαν το ξεχασμένο στάχυ
ο κόσμος γύρω άδειος κάμπος
κι αυτοί στης μοναξιάς το θάμπος,
σαν το ξεχασμένο στάχυ
άνθρωποι μονάχοι.
Υπάρχουν άνθρωποι
που ζουν μονάχοι,
όπως του πελάγου οι βράχοι
ο κόσμος θάλασσα που απλώνει
κι αυτοί βουβοί σκυφτοί και μόνοι,
ανεμοδαρμένοι βράχοι
άνθρωποι μονάχοι.
Άνθρωποι μονάχοι
σαν ξερόκλαδα σπασμένα,
σαν ξωκλήσια ερημωμένα,
ξεχασμένα
άνθρωποι μονάχοι
σαν ξερόκλαδα σπασμένα,
σαν ξωκλήσια ερημωμένα,
σαν εσένα, σαν εμένα...
There are people,
who live lone
like a forgotten straw
The world around
empty plain
And they,
in the dullness of loneliness
like a forgotten straw
lonely people.
There are people,
who live lone
As rocks of the sea
the world,the sea, which spreads
and they dumb, bent and single
wind exposed rocks
lonely people.
Lonely people
like dry broken branches
like destroyed chapels, forgotten
lonely people
like dry broken branches
like destroyed chapels,
like you, like me.
Комментарии