Αποκρυπτογράφηση του Δίσκου της Φαιστού και οι μέθοδοι μέτρησης των Μινωιτών ( Atlantis Series #7 )

Показать описание

Ο Δίσκος της Φαιστού είναι αναμφίβολα έργο ενός κορυφαίου αρχαίου επιστήμονα. Οι διακεκριμένοι της αρχαιότητας υπήρξαν σπουδαίοι, ακριβός επειδή αφενός βασιζότανε στις γνώσεις των προγόνων τους και αφετέρου, ακολούθησαν αυστηρά τους κανόνες.
Έτσι και ο δημιουργός του Δίσκου της Φαιστού υιοθέτησε τον αιγυπτιακό τρόπο μέτρησης, πλάθοντας τον, ένα δάχτυλο πάχος (Djeba), σε έναν Κύκλο με Ακτίνα μια παλάμη (Schesep) δύο παλάμες Διάμετρος κύκλου και με Περιφέρεια έναν Βασιλικό Πήχη (Meh).
Οι πολύ μικρές αποκλίσεις μπορεί να οφείλονται στα δάχτυλα του κατασκέπαστή η μήπως ο Μίνωας να είχε 5 χιλιοστά μικρότερο χέρι από τον φαραώ;
Το βασικό ήταν, ότι τα μεγέθη του Δίσκου βρισκόταν σε απόλυτη αρμονία με τον κλασικό αιγυπτιακό Βασιλικός Πήχη, που αποτελείτο απλό δάχτυλο, παλάμη και πήχη.

Εντάξει και σε τι μας χρησιμεύει αυτό; Όταν ενδιαφερόμαστε για σοβαρά προϊστορικά θέματα όπως ο μινωικός πολιτισμός και δεν γνωρίζουμε τα βασικά όπως οι μονάδες μέτρησής τους. Πώς θα εξετάσουμε, για παράδειγμα, τα αρχιτεκτονικά έργα τους, πώς θα βγάλουμε χρήσιμα συμπεράσματα από τα ερείπια και πώς θα κατανοήσουμε το επίπεδο του πολιτισμού τους;
Συχνά οι πιο σημαντικές γνώσεις κρύβονται πίσω από ασήμαντες πληροφορίες.
Οι διαστάσεις του Δίσκου της Φαιστού μπορεί να μοιάζουν σαν ένα ασήμαντο μικρό κλειδί, αλλά τούτο ξεκλειδώνει μια πύλη που μας οδηγεί σε άγνωστες θαμαστές ιστορικές γνώσεις.
Ο Δίσκος της Φαιστού ψήθηκε για να μεταφέρει γραπτά μηνύματα και δεν άφησε να πάει τίποτε χαμένο. Ακόμη και οι διαστάσεις του Δίσκου κατοπτρίζουν το επιστημονικό επίπεδο της εποχής του.
Μια οργανωμένη κοινωνία βασίζεται σε καλά ανεπτυγμένους, γενικά αποδεκτούς κανόνες.
Σήμερα χρησιμοποιούμαι το μέτρο ως βασική μονάδα μέτρησης.
Φανταστείτε το χάος που θα προέκυπτε αν όλοι μετρούσαν τις διαστάσεις διαφορετικά.
Κάθε αποδεκτή μονάδα μέτρησης για το μήκος ήταν ανέκαθεν η αόρατη ηρωίδα κάθε προηγμένου πολιτισμού! Λίγοι από εμάς γνωρίζουν πόσο καιρό χρειάστηκε για να προσδιοριστεί το μέγεθος της μονάδας του σύγχρονου μέτρου.
Αν οι Αιγύπτιοι κατάφεραν το 2600 π.Χ. να χτίσουν τις μεγάλες πυραμίδες, ήταν επειδή φρόντισαν και επινόησαν αυστηρές μονάδες μετρήσεως.
Πώς το πετύχαν αυτό; Απλώς πήραν έναν πήχη, τον κολλήσανε κάτω από το χέρι του Φαραώ και τον κόψανε από τον αγκώνα έως τα άκρα των δαχτύλων του..
Γνωρίζουμε τώρα ότι αυτή η ράβδος είχε μάκρος 52,3 cm, που ονομάστηκε Βασιλικός Πήχης (Meh), και καθιερώθηκε ως η μονάδα μέτρησης που χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι Αιγύπτιοι.
Παρεμπιπτόντως, στη Μεσοποταμία ήταν 52 cm, ενώ ο αρχαίος ελληνικός Πήχης ήταν 44,4 cm.

Οι Αιγύπτιοι υποδιαιρούσαν τον Βασιλικό Πήχη σε τρις βασικές ομάδες:
Α: Με το πάχος του δάχτυλου του βασιλιά (Djeba, δάχτυλο = 1,87 cm)
Β: Με την παλάμη (Schesep, με τέσσερα δάχτυλα = 7,5 cm, ενώ δύο παλάμες οκτώ δάχτυλα = 15 cm)
Γ: Οι επτά παλάμες (Schesep) ήτανε ένας Βασιλικός Πήχης (Meh = 52,3 cm)
Τώρα τι μας ενδιαφέρει τι έκαναν οι Αιγύπτιοι; Μα αν θέλουμε να κατανοήσουμε τον Μινωικό Πολιτισμό πρέπει να βρούμε πρώτα τα εργαλεία τους και θα ήταν μεγάλη αφέλεια μας αν παραμελούσαμε τους γείτονες τους.

Από τον Δίσκο της Φαιστού έως την Ατλαντίδα
Interpretation of the Phaistos Disc ( Atlantis 7 )
MILIOTHOMAS © 2021