'Μεγάλυνον ψυχή μου - Νεηγενές Χορωδία Αγίας Τριάδος, Διευθύνει ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου

"Μεγάλυνον ψυχή μου - Νεηγενές"
Παιδική Χορωδία Αγίας Τριάδος Θεσσαλονίκης,
Διευθύνει ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Απόσπασμα απ' τη Χριστουγεννιάτικη Συναυλία που δόθηκε στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος Θεσσαλονίκης στις 23 Δεκεμβρίου 2011.

Το βίντεο που ακολουθεί παρουσιάζει το γ' τροπάριο της Θ' ωδής του Α' κανόνα των Χριστουγέννων που περιγράφει παραστατικότατα την "μανία" και την ταραχή του Ηρώδη.
Αποδίδεται απ' την Παιδική Χορωδία Αγίας Τριάδος Θεσσαλονίκης, που διευθύνει ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, που έκανε και τη διασκευή - μεταφορά για τετράφωνη Χορωδία από το πρωτότυπο μουσικό κείμενο του Αθανασίου Καραμάνη.

† Μνήμη τῶν Ἁγίων Νηπίων,
τῶν ὑπὸ Ἡρῴδου ἀναιρεθέντων,
ὧν ὁ ἀριθμὸς χιλιάδες ιδ'.

Διερωτάται κανείς, αν η «διεθνής μέρα του παιδιού» που τοποθετήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου εκάστου έτους είναι τοποθετημένη ορθώς, αφού στην Ελλάδα γιορτάζεται εξ’ αιτίας της γενέθλιας ημέρας της UNICEF, που ιδρύθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 1946 για να βοηθήσει αρχικά τα παιδιά της Ευρώπης, Μέσης Ανατολής και Κίνας, μετά το τέλος του Β' παγκοσμίου Πολέμου.
Τι συμβαίνει όμως όχι οριζόντια – διεθνώς – αλλά κάθετα, σε βάθος χρόνου, διαχρονικά; Όχι μόνον 2000 και, χρόνια πριν αλλά πολλά ακόμη νωρίτερα, αφού δια στόματος προφητών είχε μιλήσει ο ίδιος ο Θεός για τα γεγονότα στα οποία παιδιά ήταν οι πρώτοι «ακόλουθοι» του Πάθους και της Αναστάσεως του Χριστού.
Σήμερα, 29 Δεκεμβρίου, και κάθε τέτοια μέρα, λοιπόν, θα μπορούσε να είναι η «μέρα του παιδιού»! Δικαιώματα, υποχρεώσεις, αγάπη, πρόνοια, όλα συγκλίνουν στη θυσία, στον Σταυρό και οδηγούν στην Ανάσταση, με παράδειγμα τα 1, 2, 5, 10, 14.000 παιδιά που «άνοιξαν τον δρόμο» για να ανακαλύψουμε εμείς τον Ζωοδότη Χριστό μας…
Και μια υποσημείωση. Αναρωτιέται κανείς τι έγινε με τον 6 μήνες μεγαλύτερο του Χριστού, Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο. Πώς και σώθηκε; Ο Άγιος Ανδρέας Κρήτης, μας απαντάει (θεολογικά κατοχυρωμένο και εγγυημένο απ’ τον ίδιο τον υμνογράφο) υμνολογικά ότι, η Αγία Ελισάβετ, η μητέρα του, παρακάλεσε την πέτρα να ανοίξει και να τους χωνεύσει, μέχρι να περάσει ο κίνδυνος. Έτσι κι έγινε. Μη σκανδαλίζεται κανείς, γιατί ξέρουμε, και μπορούμε να ξέρουμε τώρα, πολύ περισσότερο απ’ τη στιγμή εκείνη, ότι ο Θεός είχε επιλέξει τον εκ κοιλίας μητρός ηγιασμένον, Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο για να ετοιμάσει την «οδόν» του. Ξέρουμε την αγίαν πολιτεία (= τρόπο ζωής) του καθώς και το μαρτυρικό τέλος του. Ο δε Άγιος Ζαχαρίας, ο πατέρας του την ίδια στιγμή της σφαγής των Αγίων Βρεφών, θυσιαζόταν στον Ναό, εξαιτίας του φθόνου και του μένους των πατριωτών του Ιουδαίων…
Η Θυσία, σίγουρα, τη στιγμή της διεξαγωγής της πονάει‧ πονάει πολύ.
Ο Θεός όμως κρατάει κοντά Του, στη μόνιμη αγαλλίαση και αγάπη Του αυτούς που θυσιάζονται στ’ όνομά Του και δυναμώνει αυτούς που μένουν πίσω, έχοντας εμπιστοσύνη στο θέλημά Του…

Δόξα... (του Εσπερινού) Ἦχος πλ. δ'

Ἀνδρέου Κρήτης

Ἡρῴδης ὁ παράνομος,
θεωρῶν τὸν ἀστέρα,
ὑπὲρ πᾶσαν κτίσιν λαμπρότερον,
ἐταράττετο,
καὶ γαλακτοτροφούμενα Βρέφη,
ἐξ ἀγκαλῶν μητρικῶν ἀφήρπαζεν.
Ἡ δὲ Ἐλισάβετ,
λαβοῦσα τὸν Ἰωάννην,
πέτραν παρεκάλει.
Δέξαι Μητέρα μετὰ τέκνου.
Ὄρος ἐδέξατο τὸν Πρόδρομον,
φάτνη ἐφύλαττε τὸν θησαυρόν,
ὃν ἀστὴρ ἐμήνυσε,
Μάγοι προσεκύνουν,
Κύριε δόξα σοι.

ᾨδὴ γ' τοῦ Κανόνος

Χορὸς θεόλεκτος βρεφῶν,
ἐν σαρκὶ γεννηθέντι,
προσηνέχθη τῷ Κτίστῃ, ὡς θυσία μυστική,
τυθεῖσα διὰ σφαγῆς,
μαρτυρίου, καὶ θείας ἀθλήσεως.

Εἰς τοὺς Αἴνους
Προσόμοιον τῶν Νηπίων.

Ἦχος πλ. δ'

Ὢ τοῦ παραδόξου θαύματος

Κλαίει ἡ Ῥαχὴλ τὰ Νήπια,
ἐν τῇ Ῥαμᾷ δὲ φωνή, νῦν μεγάλη ἀκούεται,
ὁ Ἡρῴδης μαίνεται, καὶ ἀθέως φρυάττεται,
ὁ Ἰωάννης φεύγει ἐν ὄρεσι,
λίθος Μητέρα σὺν τέκνῳ δέχεται,
ὁ Ζαχαρίας δέ, ἐν Ναῷ φονεύεται,
ὁ δὲ Χριστός, φεύγει ἀφεὶς ἔρημον, Ἑβραίων οἴκημα.

Ο Θεός,
με τις πρεσβείες των 14.000 πρωτομαρτύρων Του,
ας μας ελεήσει όλους!!!