filmov
tv
ΠΩΣ ΘΑ ΚΑΤΑΝΤΗΣΩ-STAVENTO

Показать описание
ΜΟΥΣΙΚΗ:ΜΙΧΑΛΗΣ-ΜΕΘ-ΚΟΥΙΝΕΛΗΣ
ΣΤΙΧΟΙ:ΜΙΧΑΛΗΣ-ΜΕΘ-ΚΟΥΙΝΕΛΗΣ
ΤΡΑΓΟΥΔΙ:STAVENTO
Άντε να δω πως θα συννεχίσω...
Έφτασα στη δουλειά λιγάκι άργησα,στραβά με κοίταξε το αφεντικό μου,μου είπε άργησες και ανησύχησα,σιγά μαλάκα μου μη θες και το καλό μου...Είπα από μέσα μου,του χαμογέλασα,του είπα κάτι για το αυτοκίνητο μου...Άλλη μια μέρα δήθεν ξεκίνησε και εγώ ακόμα ψάχνω να βρω τον εαυτό μου.
Πάλι απέναντι ήρθες και κάθισες με τις χιλιάδες σου τις ερωτήσείς,α Παναγία μου μόνο μου με άφησες,δεν έχω πάνω μου χιλιάδες απαντήσεις,ενώ απορίες έχω αμέτρητες δε ζήτησα όμως ποτέ να βρω τις λύσεις.Κράτησα απόσταση τόση όση έπρεπε,ποτέ στα μάτια της δάκρυ μου μη κυλίσεις...
Ποτέ στις μαύρες της και τις σκοτούρες της,ούτε στιγμή μη της υπενθυμίσεις,πως ήμουν κάποτε εγώ στο πλάι της,άστηνε ήσυχη να κάνει την αρχή της.Να πάει όπου γούσταρε και όπου λαχτάρησε να βρει ότι έλειπε απ'τη ζωή της,κόντα της τίποτα εμένα δε μου λείπε,απάγκιο μου ήταν μονάχα η φωνή της.
Σκοντάφτω πάνω της όπου και να σταθώ,λες και είναι όλοι οι δρόμοι δικοί της.Χιλιάδες οι φωνές που υπάρχουν γύρω μου εγώ ακούω,μονάχα τη δική της
Και αυτό το πάτημα πάνω στο στέρνο μου,Θέε μου πάρτο,άλλο δε το αντέχω,οι δρόμοι ανοίγονταί,να τρέξω λέυτερος ακόμα πες μου γιατι κοντά της τρέχω.
Πολύ με κούρασα και με σιχάθηκα στο κάθε βήμα της να μαι το θύμα,αυτή αμέριμνη μπορεί να κάθετε και εγώ ακροβατώ επάνω σε ένα νήμα.Αίντε ψυχούλα μου,πάρτο απόφαση,ότι και αν γίνει θα ναι παντα στο μυαλό μου,πάντα κρυστάλλινη και αψεγάδιαστη η καθαρότητα στο πλάνο το θολό μου.
Πάντα υπέροχη και απροσάρμοστη αν ήταν αλλιώς πως θα τανε τραγούδι,σα προσευχή είναι στο στόμα μου,πάνω στο σώμα μου το πιο όμορφο λουλούδι.Η όμορφη η βροχή πάνω στο τζάμι μου,που συντροφιά κάνει στη μοναξιά μου,αν ήταν πλάι μου θα τέλειωνε άδοξα,υπέυθυνη για τη κακορουτινιά μου.Αυτό δε γίνεται πλέον στις μέρες μας,ο έρωτας λέει γίνεται αγάπη,η αγάπη φόβητρο μα και συνήθεια και έτσι γίνονται με τη ταμπέλα αγάπη...Δε διαφέρω από κανένα,το ίδιο μπέρδεμα έχω μες στο μυαλό μου,αλλιώς το σκέφτομαι και το ονειρεύομαι και αλλιώς το λέω και περνάω το καιρό μου.Όλα τα είπα και όλα τα έκανα,ελπίζω κάποιοι τα μισά να καταλάβαν,ετούτο θα ήταν το κύκνειο άσμα μου,μα τα δαιμόνια μου όλο φωτίες μου ανάβαν...
Ώρα καλή όπου και αν βρίσκεσαι,για σένανε δε θα ξαναρωτήσω,αρκεί που έφτασα ως τα αυτάκια σου ζωή μισή και πως θα καταντήσω.
ΣΤΙΧΟΙ:ΜΙΧΑΛΗΣ-ΜΕΘ-ΚΟΥΙΝΕΛΗΣ
ΤΡΑΓΟΥΔΙ:STAVENTO
Άντε να δω πως θα συννεχίσω...
Έφτασα στη δουλειά λιγάκι άργησα,στραβά με κοίταξε το αφεντικό μου,μου είπε άργησες και ανησύχησα,σιγά μαλάκα μου μη θες και το καλό μου...Είπα από μέσα μου,του χαμογέλασα,του είπα κάτι για το αυτοκίνητο μου...Άλλη μια μέρα δήθεν ξεκίνησε και εγώ ακόμα ψάχνω να βρω τον εαυτό μου.
Πάλι απέναντι ήρθες και κάθισες με τις χιλιάδες σου τις ερωτήσείς,α Παναγία μου μόνο μου με άφησες,δεν έχω πάνω μου χιλιάδες απαντήσεις,ενώ απορίες έχω αμέτρητες δε ζήτησα όμως ποτέ να βρω τις λύσεις.Κράτησα απόσταση τόση όση έπρεπε,ποτέ στα μάτια της δάκρυ μου μη κυλίσεις...
Ποτέ στις μαύρες της και τις σκοτούρες της,ούτε στιγμή μη της υπενθυμίσεις,πως ήμουν κάποτε εγώ στο πλάι της,άστηνε ήσυχη να κάνει την αρχή της.Να πάει όπου γούσταρε και όπου λαχτάρησε να βρει ότι έλειπε απ'τη ζωή της,κόντα της τίποτα εμένα δε μου λείπε,απάγκιο μου ήταν μονάχα η φωνή της.
Σκοντάφτω πάνω της όπου και να σταθώ,λες και είναι όλοι οι δρόμοι δικοί της.Χιλιάδες οι φωνές που υπάρχουν γύρω μου εγώ ακούω,μονάχα τη δική της
Και αυτό το πάτημα πάνω στο στέρνο μου,Θέε μου πάρτο,άλλο δε το αντέχω,οι δρόμοι ανοίγονταί,να τρέξω λέυτερος ακόμα πες μου γιατι κοντά της τρέχω.
Πολύ με κούρασα και με σιχάθηκα στο κάθε βήμα της να μαι το θύμα,αυτή αμέριμνη μπορεί να κάθετε και εγώ ακροβατώ επάνω σε ένα νήμα.Αίντε ψυχούλα μου,πάρτο απόφαση,ότι και αν γίνει θα ναι παντα στο μυαλό μου,πάντα κρυστάλλινη και αψεγάδιαστη η καθαρότητα στο πλάνο το θολό μου.
Πάντα υπέροχη και απροσάρμοστη αν ήταν αλλιώς πως θα τανε τραγούδι,σα προσευχή είναι στο στόμα μου,πάνω στο σώμα μου το πιο όμορφο λουλούδι.Η όμορφη η βροχή πάνω στο τζάμι μου,που συντροφιά κάνει στη μοναξιά μου,αν ήταν πλάι μου θα τέλειωνε άδοξα,υπέυθυνη για τη κακορουτινιά μου.Αυτό δε γίνεται πλέον στις μέρες μας,ο έρωτας λέει γίνεται αγάπη,η αγάπη φόβητρο μα και συνήθεια και έτσι γίνονται με τη ταμπέλα αγάπη...Δε διαφέρω από κανένα,το ίδιο μπέρδεμα έχω μες στο μυαλό μου,αλλιώς το σκέφτομαι και το ονειρεύομαι και αλλιώς το λέω και περνάω το καιρό μου.Όλα τα είπα και όλα τα έκανα,ελπίζω κάποιοι τα μισά να καταλάβαν,ετούτο θα ήταν το κύκνειο άσμα μου,μα τα δαιμόνια μου όλο φωτίες μου ανάβαν...
Ώρα καλή όπου και αν βρίσκεσαι,για σένανε δε θα ξαναρωτήσω,αρκεί που έφτασα ως τα αυτάκια σου ζωή μισή και πως θα καταντήσω.
Комментарии