ΑΘΑΝΑΤΟ ΡΩΜΕΙΚΟ {Ακρίτης κάστρον έχτιζε}

Ακριτικό τραγούδι της Καππαδοκικής προφορικής παράδοσης εδώ σε διασκευή-ενορχήστρωση Χριστόδουλου Χάλαρη.
Ερμηνεύουν οι Ν. Κωνσταντινόπουλος & Π. Μάθος

Ακρίτης κάστρον έκτιζε
χάρος να μην τον έβρει.
διπλούν, τριπλούν το έχτιζε
σίδερο καρφωμένο

Φωνάξεν την καλίτσα του (γυναίκα του)
κι ηφέρε τα καλούδια
καλώς ήρθες Αϊ - χάρε μου
έλα να φαμ' κι ας πιούμε

Εγώ δεν ήρθα για φαγί
και για πιοτό δεν ήρθα.
ήρθα για τον Ακρίτη σου
να πάρω την ψυχή του

Χάρε μου πάρ' πέντε παιδιά
και άφες τον Ακρίτη.
Εγώ για τον Ακρίτη σου
πέντε ψυχές δεν παίρνω.

Μα ας είν' κι αυτός για χάρισμα
αλλά σαράντα μέρες
κι η κόρη εκαλαγροίκησε
αλλά σαράντα χρόνους.

Ψοφάν τα σαραντάμερα
και οι σαράντα μέρες
κι ο χάρος παραστάθηκε
να πάρει την ψυχή του.

Κι ώσπου να σώσ' το λόγο του
να σώσ'τη συντυχιά του
απ'τα μαλλιά τον έπιασε
στα μάρμαρα τον βάζει.

Χάρε μου άσε τα μαλλιά
και πιάσ'με απ'το χέρι
και δείξε με την τέντα σου
μονάχο μου ας παγαίνω.

Αν δείξω σε την τέντα μου
πολύ θε'να τρομάξεις
όλα τριγύρω πράσινα
στη μέση είναι βαμμένα.

Κομμά ψωμί κι αν έδωκες
παράδεισο θα λάβεις
κομμά παρά κι αν έδωκες
χρυσή λαμπάδα (.........)

Κομμά ρούχα κι αν έδωκες
μπροστά σου θα τα φέρουν
κι αν όλα αυτά δεν τα'κανες
στις πίσσες στα καζάνια.