#şiir#edebiyat#keşfet#youtube#bayram

Üşüyorum bu sefer insanlardan değil olması gerektiği gibi havadan...
Tam bir bayram havası vardı bugün
En rahmetlisinden...
Kavuşur muyum diye yarime
Birgün daha geçip gitti ömrümden...
.
.
Ben kollarımı açmış kucaklamayı beklerken seni
Sen neyi bekliyordun acaba...

Yüzümün olmadığını bile bile baktım aynaya... Baktım ve gördüm ki hakkatten yüzüm yoktu varmaya... Sana varmaya sana gelmeye bir yüz lazımdı... Yüz tl'lik banknotlardan bahsetmiyorum yar.. hakiki deriden bir yüzüm olmalıydı...
Ben kendimden bunca nefret ederken gözlerinin içine konduracağım buseyi, tekrardan açamazdım.. Solmuşum bir kere...
Bir yere vardım yüz akı oldum bir yere vardım yüz karası oldum...
Kimi el baş üstünde tutarken beni ki istemem onu dahi kimi acımadan ayaklarının altında eziverdi...
Dillerinin altında erkeğin bir adabı kadınınsa edebi olurdu bayramlık ağzını açtıklarım kim neyi varsa onu ikram ederdi kendinde olanı ikram ederdi bana da o yeterdi...
.
.
.

İnsanlar sımsıcaktı bugün hava buz gibi
Bu ne zoruna gitmekli
Kırılıp gücenesi soğuk böyle konu o bile değilken...
Fakat rahmet lazım... Yere minnet...
Senin yokluğunu kabul ettikten sonra hiçbir şeye tahammülüm kalmadı...
Kimseye hakkettiğinden fazla davranmadım...
Aşağılamadımda..
İnsanlardan bazıları ve fakat bana baktıklarında
Görmek istediklerinin aksi bir şey gördüklerinde yani
Kendilerini beklemedikleri gibi gördüklerinde
Nasıl değişiveriyordu yüzleri..
Ve fakat, Müminlerdi sadece birbirine ayna olan...
Takva sahipleriydi ibadetleri kabul gören...
Bizim verdiğimiz kime ettiğimiz kime bizim...
Biz bizi kulluğa insanı mahluktan beşeri sıfattan geçip nasıl kondurabiliyorduk?
Ki elim öpülmeye layık mıdır sormuyorduk bile
Uzatıveriyorduk öpülsün....
El aşınmaz elbet fakat baş da eğilmezdi her ele...

[Yerçekimlikaranfill]

Bir yere vardım yüz akı oldum bir yere vardım yüz karası oldum...