ΠΛΑΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ'ΕΛΑ ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΜΕ'

Παρουσία του Μητροπολίτη Σύρου και Σίφνου κκ Δωρόθεου Β΄της δημαρχου κας Μαρίας Ναδάλη, των αντιδημάρχων Βενάκη Νίκου και Φιλλίπας Σπίθα, του αρχιμανδρίτη και ηγούμενου της ιεράς μονής Βρύσης Ιωαννίκιου, έγινε η παρουσίαση του βιβλίου του Δημήτρη Χριστόπουλου με τίτλο “Έλα να παίξουμε".

Η εκδήλωση διοργανώθηκε από τη Λέσχη Ανάγνωσης του Συλλόγου Γυναικών Σίφνου "Το Σμάρι" στην αίθουσα του "Ιδρύματος Σ. & Α. Πρόκου" στην Απολλωνία

Όταν ο Στέργιος Σιδέρης φτάνει στη Σίφνο ως αγροτικός γιατρός το Φλεβάρη του 1992, γυρεύει απαντήσεις σε ένα σωρό ερωτήματα… Οι δύο ιστορίες, η δική του και η «άλλη», προχωράνε παράλληλα ώσπου κάποια στιγμή θα συναντηθούν απρόσμενα και ευρηματικά.
Πρόκειται για μια μυθοπλαστική αφήγηση που στήνεται σε ένα υπαρκτό σκηνικό, όπως το βλέπει ο συγγραφέας, με τη δική του ματιά. Είναι η Σίφνος που ξέρουμε, ιδωμένη όμως με τη «μαγική» ματιά του δημιουργού της ιστορίας. Από τις Καμάρες στον Άη Σώστη κι από κει στους Μύλους του Αρτεμώνα, κι από το Κάτω Πετάλι στον Άη-Ντριά, το Μαύρο Χωριό και την Χρυσοπηγή. Εικόνες, ακούσματα, γεύσεις, μυρωδιές, και λέξεις σιφναίικες που ξυπνούν μνήμες που οι πιο πολλοί έχουμε μέσα μας. Αρκεί κάποιος να τις αγγίξει. Και ο Δημήτρης τις ξυπνά, χτυπά «φλέβα» και μας ταξιδεύει.
Μια ιστορία τρυφερή και βαθιά συγκινητική, γεμάτη κατανόηση και ευαισθησία για τον κάθε άνθρωπο και τα ακούσια ή μη λάθη σε αυτή τη ζωή. Μια καθηλωτική διήγηση που σε συνεπαίρνει και σε προκαλεί να τη διαβάσεις απνευστί! Στο τέλος, μαζί με τις απαντήσεις, έρχεται η και η κάθαρση – η λύτρωση – όχι μόνο για τους ήρωες, αλλά και για τον αναγνώστη.
Ο Στέργιος – που «σιφνιοκρατεί» – μέσα σε λίγους μήνες στη Σίφνο βρίσκει τις απαντήσεις που μια ζωή έψαχνε, «ξαναγεννιέται», στεργιώνει στο νησί, βρίσκει τον εαυτό του και τελικά – όπως λέμε εμείς εδώ – «σιφνοκρατιέται».
«Κάθε πού ἐπισκεπτόταν τό παραθαλάσσιο μοναστῆρι, προσπαθοῦσε νά θυμηθεῖ έκείνη τή στιγμή πού, χρόνια πρίν, ἀντίκρισε ἕνα πρόσωπο νά γεννιέται στό ἀρχιπέλαγος, καί τά χέρια του, τά πόδια του, τό σῶμα του ὁλόκληρο, ἄρχισαν νά ἀπεκδύονται τό σχῆμα τῆς ντροπῆς καί νά διαχέονται στήν ἀπεραντοσύνη. Κι ἡ θάλασσα ξαναβρῆκε τό χρῶμα της, τό βαθύ τῆς ἀγάπης».
Δείτε περισσότερα εδώ: