Γλέντι στα Χανάκια Ηλείας (1976)

preview_player
Показать описание
Περιγραφή:
Τα Χανάκια είναι Τοπική Κοινότητα του Αλποχωρίου του Νομού Ηλείας, στην Πελοπόννησο, η οποία ανήκει στην περιφέρεια της Δυτικής Ελλάδας.

Βρισκόμαστε στην γεμάτη, από άντρες, γυναίκες και παιδιά, ταβέρνα του χωριού, όλοι κουβεντιάζουν, πίνουν το κρασάκι τους σε ατμόσφαιρα γιορτής και χαράς.

Στο γλέντι αυτό καταγράφηκε και διασώθηκε το παίξιμο του διασημότερου νταουλιέρη της Πελοποννήσου, του θρυλικού Χρήστου Καντήλα από την Ξυλοκέρα Ηλείας, τον οποίον συνόδευσε με την πίπιζά του ο Βασίλης Τσάκος από το Τραγανό. Ο δεξιοτέχνης νταουλιέρης δίνει μια πραγματική παράσταση, καθώς βλέπουμε να παίζει το νταούλι του, χτυπώντας το σκυφτός ανάμεσα απ’ τα πόδια του, σηκώνοντας το ψηλά, ακουμπώντας το στον αυχένα του, ενώ ο κόσμος γύρω του τον αποθεώνει. Το τραγούδι που ακούγεται από τις πίπιζες είναι δημοτικό του τραπεζιού με τίλο η «Όλγα» και δεν χορεύεται. Εν τούτοις όμως, ο εορτάζων μ’ έναν άλλον άντρα αρχίζουν έναν συγκλονιστικό αυτοσχεδιαστικό χορό, στον οποίο μοιάζουν σαν δυο θεριά που αναμετρώνται, σ’ έναν χορό της ψυχής που θέλει να εκτονώσει τους καημούς της.
Στη συνέχεια και καθώς αλλάζουν οι ρυθμοί σε τσάμικα, συρτά και τσιφτετέλια, στον χορό μπαίνουν κι άλλοι καλεσμένοι, ενώ ο κινηματογραφιστής μας δίνει κοντινά πλάνα των παρευρισκομένων.
Το κέφι έχει ανάψει, όλο και περισσότεροι χορεύουν, ένας νεώτερος νταουλιέρης συμμετέχει, μια γυναίκα σέρνει το χορό.Σε επόμενο πλάνο ο εορτάζων, κρατώντας έναν άντρα με το μαντήλι, κάνει φιγούρες του τσάμικου, ο Καντήλας τον πλησιάζει, δείχνει πως παίζει μόνο γι΄αυτόν.
Σε κάποια στιγμή ο Καντήλας πετάει ένα χαρτονόμισμα στους ζουρνατζήδες, τη λεγόμενη «χαρτούρα», χρήματα που προσφέρει στους μουσικούς ο κόσμος που γλεντάει, κάτι σαν ανταπόδοση στο κέφι που του δημιούργησαν παίζοντας.
Οι μουσικές εναλλάσσονται, οι χοροί συνεχίζονται με αμείωτη ευθυμία.
Μία κοπέλα χορεύει τσιφτετέλι, οι γύρω κρατούν το ρυθμό με παλαμάκια, ο εορτάζων τη συνοδεύει στο χορό.
Αργότερα, οι συγχωριανοί σηκώνουν στα χέρια τον εορτάζοντα, αστεία και οικειότητα ανθρώπων, που φαίνεται η βαθιά σχέση τους.
Η ώρα έχει περάσει, η ταβέρνα αδειάζει και η βραδιά κλείνει μ’ ένα δημοτικό τραγούδι.
---
Περιγραφή δημιουργού:
Στις 10 Φλεβάρη του 1976, ανήμερα του Αγίου Χαραλάμπους, οργάνωσα ένα σπουδαίο γλέντι με νταούλια, προς τιμή του εορτάζοντος πατέρα μου, Χαράλαμπου Ασημακόπουλου και κάλεσα όλους τους Αλποχωρίτες και Χανακιώτες στην ταβέρνα του Γιώργη Γαρουφαλή στα Χανάκια.
Κατάφερα να φέρω απ’ την Αθήνα τον διασημότερο νταουλιέρη της Ελλάδος, τον θρυλικό Χρήστο Καντήλα (87 περίπου ετών) και τον ξακουστό μεχτέρη της πίπιζας Βασίλη Μπουρνέλη. (Και οι δύο κατάγονταν από την Ξυλοκέρα Ηλείας και διέμεναν από το 1960 στην Αθήνα).
Ο πατέρας μου, όταν είδε τον Καντήλα και τον Μπουρνέλη, τους αγκάλιασε και έκλαιγε σαν μικρό παιδί. Μαζί του έκλαψαν και πολλοί χωριανοί, γιατί γλεντούσαν μαζί τους από το 1920 έως το 1960. Έπαιζαν όλο το βράδυ μαζί με τον μεχτέρη, Βασίλη Τσάκο από το Τραγανό και εκείνες τις υπέροχες ώρες ένιωσα μια απερίγραπτη χαρά, βλέποντας τον πατέρα μου να χορεύει ευτυχισμένος μαζί με τους συγχωριανούς του μέχρι τα χαράματα και είμαι σίγουρος ότι κι εκείνοι πέρασαν μια αξέχαστη βραδιά. Κατέγραψα τις μορφές τους με μια μικρή κάμερα και έπειτα από σαράντα χρόνια, ψηφιοποίησα την ταινία στην Aylon production, ώστε να μπορούν να τους απολαμβάνουν στο μέλλον οι απόγονοί μας. Το όνομα του νταουλιέρη Χρήστου Καντήλα είχε γίνει θρύλος σ’ όλη την Πελοπόννησο και το βίντεο αυτό θα αφήσει το στίγμα του στη λαϊκή παράδοση του δημοτικού τραγουδιού, διότι διέσωσε τις περίτεχνες παραλλαγές που έκανε ο Καντήλας με το νταούλι του στον ρυθμό των τραγουδιών, που οι παλιοί τις ονόμαζαν «τα τσάπια του Καντήλα».
-Ασημακόπουλος Νίκος

Рекомендации по теме
Комментарии
Автор

Δεν είναι λίγες οι φορές που τα πρωτόγονα αρχέτυπα της ψυχής σε έναν πειθίνιο πολιτισμό διευρύνουν ορίζοντες τέχνης, σεβασμού και καθήκοντος στον σύγχρονο πολιτισμό μας. Βλέποντας το συγκεκριμένο βίντεο με τον διονυσιακό χορό του Χαράλαμπου Ασημακόπουλου & του Νίκα Γεωργόπουλου στα Χανάκια της Ηλείας ευγενώς παρεσυρμένος θέλησα να γράψω ένα μικρό ποίημα προκειμένου διαφωτίσω τον ψυχικό κόσμο μας μέσα απο τον δικό τους... ευχαριστώ. (νηΚος Θ. παναγιωτάρας - καθηγητής παγκόσμιας λογοτεχνίας, ψυχολογίας και φιλοσοφίας στα πανεπιστήμια: Washington University in St. Louis και Saint Louis University)


* ! * ! ~
ΕΚΣΤΑΣΗ
(αφιερωμένο στον Χαράλαμπο Ασημακόπουλο & Νίκα Γεωργόπουλο)

Κι ήρθε το πλήρωμα του χρόνου
Ν’ αναθρέψει ψυχές, ν’ αναστήσει ζωές
Να στεριώσει φωνές
Με τους ήχους της άγριας βέργας
Στο ακατέργαστο του τυμπάνου δέρμα.
Ούτε θλίψη μηδέ χαρά
Διονυσιακός χορός – ίσαλος
Μεθυσμένος, βυθισμένος
Στα δυσάλωτα μάτια της ψυχής.
Λαγγεμένες οι κινήσεις των χεριών
Το κυνηγητό των υγρών ματιών
Άσωτες ψυχής θύμησες οι ιαχές
Το εγερσιφαές αναστάτωμα της θα μας σώσει
Χορός εκστατικός – ψυχής βασανίτης
Εκμήναι πόθον ταρβαλέον.
Τιθηνήτειρα η γιορτή, ολβία
Έλα αδελφέ μέσα μας να ξενιτέψουμε
Τους βουκολικούς ήχους των τυμπάνων,
Λυτρωτικοί φιλόμβριοι
Στο πλήρωμα του χρόνου της ζωής.

ν. Θ. π
13.4.2020

nickpanagiotaras
Автор

αυτο το μαγαζι ηταν παππου Γεωργιου Γαρουφαλη τον οποιο δεν προλαβα να τον γνωρισω

giorgosgaroufalis
Автор

Μήπως έχετε στο αρχείο σας κάτι από ξυλοκερα ?

pankum