Καλύβια Λεονταρίου Μεγαλόπολης ( Φαλαισία ) '' ΑΡΚΑΔΙΑ ''

Το χωριό μας !!!
Δημητρόπουλος Παναγιώτης Κοντοβουνήσιος
Μουσική: Πετρολούκας Χαλκιάς

Τα Καλύβια (Τοπική Κοινότητα Λεονταρίου - Δημοτική Ενότητα ΦΑΛΑΙΣΙΑΣ), ανήκουν στον δήμο ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΗΣ.
Η επίσημη ονομασία είναι “τα Καλύβια”. Έδρα του δήμου είναι η Μεγαλόπολη και ανήκουν στο γεωγραφικό διαμέρισμα Πελοποννήσου.
Κατά τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας με το σχέδιο “Καποδίστριας”, μέχρι το 2010, τα Καλύβια ανήκαν στο Τοπικό Διαμέρισμα Λεονταρίου, του πρώην Δήμου ΦΑΛΑΙΣΙΑΣ του Νομού ΑΡΚΑΔΙΑΣ.
Τα Καλύβια έχουν υψόμετρο 467 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας, σε γεωγραφικό πλάτος 37,3128957857 και γεωγραφικό μήκος 22,1354822912.
Αξιοοθέατα: η πέτρινη εκκλησιά της Αγίας Παρασκευής, το άλλοτε ιπποκίνητο ελαιοτριβείο, την λιθόκτιστη βρύση τα παραδοσιακά τους σπίτια, και το πέτρινο γεφύρι με τρία μεγάλα τόξα και άσπρη πελεκητή πέτρα απο το κοντινό νταμάρι ( πετρωτό ) που χτίστηκε λίγα χρόνια πριν από τον σιδηροδρομικό σταθμό περί το 1890, και με την συμβολή των κατοίκων του χωριού!

Το Πετρωτό Τρίτοξο Γεφύρι του Ποταμού Καρνίωνα
Σε απόσταση αναπνοής λίγο έξω από το χωριό και στον πολύ κοντινό δρόμο για τα χωριά Λεοντάρι και Ποταμιά, βρίσκεται το γεφύρι του ποταμού Καρνίωνα (ή Ξερίλα), ποταμός, για τον οποίο και αναφέρει σχετικά στα Αρκαδικά του ο Παυσανίας, του παραποτάμου του Αλφειού, και που πηγάζει από την περιοχή των Γιαννέικων και της Καμάρας. Πρόκειται, για ένα εξαιρετικής ομορφιάς και τεχνικής γεφύρι, Ιταλικής αρχιτεκτονικής, φτιαγμένο στο πλέον ιδανικό μέρος με το στέρεο και σταθερό έδαφος για τη θεμελίωση του, στο πιο στενό σημείο, αλλά και εξίσου στο τόσο σημαντικό μέρος για τη διευκόλυνση των κατοίκων στις μετακινήσεις τους. Αποτελείται από τρία (3) περίτεχνα και ισομεγέθη ημικυκλικά τόξα, (καμάρες), με καλοχτισμένα βάθρα που ακουμπούν σε μεγάλες στιβαρές και παραλληλόγραμμες βάσεις με προβόλους ελλειπτικού σχήματος στις άκρες τους, που το προστατεύουν από την πέση των υδάτων στη βάση, στη γέννεση δηλαδή των τόξων του, λίγο πριν το άνοιγμά τους, πάνω από την πλημμυρική κοίτη. Στο σημείο αυτό ακολουθούν οι θολίτες, οι πιο καλοπελεκημένες πέτρες και που έχουν ίσες διαστάσεις μεταξύ τους. Οι θολίτες αποτελούν την πρώτη σειρά του τόξου, δηλαδή, το στεφάνι ή αλλιώς διάζωμα όπως λέγεται. Στα ψηλότερα σημεία των τόξων, εκεί που κλείνει το κάθε τόξο, τοποθετήθηκε και από ένα "κλειδί", ένας κορυφαίος θολίτης για το κάθε τόξο ξεχωριστά. Οι πέτρες αυτές έδεσαν με όλες τις άλλες και έτσι τις κράτησαν όλες γερά στη θέση τους. Η λάξευση και η τοποθέτηση των "κλειδιών" έγινε με πολλή μεγάλη ακρίβεια. Μετά την ολοκλήρωση των τόξων, οι μάστορες προχώρησαν στην κατασκευή των πλευρικών τοίχων του και την πλήρωση των κενών μεταξύ τους με πέτρες που είχαν ακανόνιστο σχήμα και μέγεθος και που είναι πελεκημένες μόνο απ’ τις πλευρές των προσόψεων του γεφυριού. Λιθόκτιστο πλακόστρωτο καλντερίμι (δρόμος) είναι και το πάνω μέρος στο κατάστρωμα του όπως λιθόκτιστα είναι και τα εκατέρωθεν στηθαία για την προστασία των διερχομένων. Στο σημείο αυτό έχει γίνει και η μία και μοναδική μεταγενέστερη παρέμβαση με ασφαλτόστρωση του καταστρώματός του, ώστε να εξυπηρετούνται οι σύγχρονες ανάγκες και έτσι βρίσκεται σε πλήρη χρήση σήμερα. Οι μάστορες - γεφυροποιοί που το έφτιαξαν, ήταν άνθρωποι αυτοδίδακτοι, χωρίς επιστημονικές γνώσεις, οι οποίοι όμως είχαν την ευφυΐα και κατόρθωσαν να επιλύσουν τα δύσκολα στατικά προβλήματα του τόπου, για τα οποία σήμερα θα χρειαζόταν ειδική επιστημονική μελέτη. Οι πρωτομάστορες, οι λαϊκοί εκείνοι αρχιτέκτονες, (τα ονόματα των οποίων δεν τα γνωρίζουμε αφού αυτό, ήταν κάτι που δεν το επιδίωξαν ποτέ, ούτε και οι ίδιοι) υπηρέτησαν τη λαϊκή αρχιτεκτονική και εκτός από τις πρακτικές ανάγκες στο χτίσιμο για την κατασκευή του γεφυριού, έχοντας έμφυτη την αρμονία, όπως κάθε καλλιτέχνης, σεβάστηκαν και υπολόγισαν πρώτα τη φύση και έχοντας σαν μέτρο τον άνθρωπο συμπλήρωσαν την ομορφιά του τοπίου με το δικό τους δημιούργημα ώστε αυτό να αποτελεί τη συνέχεια στην αγκαλιά της φύσης και για το λόγο αυτό το γεφύρι του Καρνίωνα, να έχει τη μοναδικότητα και τη ξεχωριστή γοητεία του. Για την κατασκευή του, έχει χρησιμοποιηθεί ντόπια λευκή, πελεκητή πέτρα από την κοντινή περιοχή του Πετρωτού. Το γεφύρι χτίστηκε ταυτόχρονα και από τις δύο πλευρές του κάθε τόξου με δύο συνεργεία μαστόρων που εναλλάσσονταν τακτικά ώστε του καθενός οι συνήθειες τους και η τέχνη τους να ισομοιράζονται. Κατασκευάστηκε το καλοκαίρι του 1890 και χρησιμοποιείται και σήμερα καθημερινά και ανελλιπώς όπως και τότε, για την επικοινωνία και τις μεταφορές με όλα τα χωριά, την γύρω περιοχή και τους γειτονικούς νομούς Μεσσηνίας και Λακωνίας.

[nisios]

Μιχελής Κώστας ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ ΜΕ ΑΨΟΓΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΠΕΝΔΥΣΗ. ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΑ ΑΝΑΔΕΙΚΝΥΕΙ ΟΜΟΡΦΙΕΣ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΕΣ ΚΑΛΟΝΕΣ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ ΠΑΛΙΟΤΕΡΩΝ ΧΡΟΝΩΝ ! ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!!!

[ιωάννααπόμικροαλωνάκι]

Καταπληκτικό το βίντεο σου Παναγιώτη !! Υπέροχες εικόνες υπό τους ήχους της φύσης !!Να είσαι καλά !! Ευχαριστούμε !! Καλό ξημέρωμα !!!