sevgilisi olmayanlar izlesin 💔

nedir bu inceller? Neden birçok insan istemediği halde bakir veya ilişki bulamıyor? Yahu kardeşim etrafta bu kadar couple varken sen neden yalnızsın? Ve bence en önemli soru, neden günümüzde eskisinde olduğu gibi uzun süreli ve düzgün ilişkiler bulmak zorlaştı, herkes takılmak istiyor veya tek gecelik ilişkiler peşinde. Bu gibi soruları inceliyoruz.

● Ayrıcalıklardan yararlanmak için bu kanala katılın:

Enes Aslanlı, Marmara Üniversitesi Gazetecilik öğrencisi. İpe sapa gelmez düşüncelerini mikrofona anlatan 20 yaşındaki Türk genci.

[vainple]

Artık kimse gerçek aşkın tanımını bilmiyor. Birine "sevgilim var" dediğimde "Kesin aldatır." "Seni kullanıyo." "Tek istediği cinsellik." gibi söylemler alıyorum. Herkes sizin gibi paraya tapmıyo arkadaşlar, gerçekten sevebilen var sadece siz bulamıyosunuz.

[lutfudemircan]

Temel sorun şundan kaynaklanıyor. Herkes doğru insanı bulma peşinde ama kimse doğru insan olmak için çaba göstermiyor. Doğru insanı bulmak için öncelikle doğru insan olmak lazım. Şunu da unutmamak lazım Kaliteli bir yalnızlık sana zarar veren ilişkiden her zaman daha iyidir.

[atamotorcu]

Küçüklüğümden beridir asosyal bi insanım.Bu hoşuma gitsede insanlarla konuşmak "kadın erkek farketmeksizin" bana korkutucu geliyor.Bu korkunun yersiz olduğun farkındayım ama engel doğalı yalnızım yada sapım diyebiliriz.Hep bakımsızdım, tembeldim, sürekliyer ve sadece yatardım.Bundan dolayı özgüvenimde yoktu. Ama son birkaç ayda bir aydınlanma yaşadım diyebiliriz.Artık hayatımı düzene sokmam gerektiğinin farkına vardım.Diyete başladım, derslerime çalışmaya, kendimi farklı alanlarda geliştirmeye uğraşıyorum.Bu özgüvenimi az da olsa yerine getirdi.Ama hala insanlarla konuşmaya korkuyorum.Ama bigün bunuda başaracağıma eminim.Hatta şu anda bu yorumu yazabilmem bile benim için büyük bir başarı.Yalnızlığımı hafifleten bir uğraşım olduğu için kendimi şanslı sayıyorum.Kemanım olmasa şimdiye kafayı yemiştim belkide.Belkide sadece abartıyorum.Bilmiyorum kafam çok karışık.Son olarak Enes abi ye saygılarımı iletmek istiyorum.(çokmu resmi oldu acaba).Benden bu kadar arkadaşlar, saygılar.

[cerylia]

Kesinlikle serinin devami gelmeli.Seninle aynı fikirlerde olmak cok guzel.Bu konuda bu kadar olgun dusunmek ozellikle böyle bir toplumda...
Soylediklerine katiliyorum.

[Hasan-qogl]

yalnızlık tek başına kalmak değil kalabalığın içinde kendini kalabalığa ait olmadığını hissetmektir ağalarım o yüzden unutmayın siz de kendiniz gibi biriyle veya birileriyle karşılaşacaksınız (kendim hariç herkesin mutlu olması dileğiyle..)

[kadir]

Yalnız olmayı seviyorum çünkü kendi sorumluluğumla birlikte başkasının sorumluğunu kaldıramam ve bu beni çok sıkar. Tabii duygusal olarak arada yanında biri olmasını istiyorsun ama mantık devreye girince bu istekten vazgeçiyorum.

[oguz.fatihx]

21 yaşındayım ve tek bir ilişkim olmadı. Bunun bir sebebi varsa çevremdekilerin yaşadıkları yüzünden güven problemim olmasıdır. Toplumdaki erkek kadın algısı gibi boktan kavramlar her ne kadar umurumda olmasa da ben de isterdim sımsıkı sarılacak saçını okşayacağım birini.

[WeeniXTv]

öncelikle cidden öznel videoları devam ettirmelisin aşırı hoşuma gitti ve bazı konularda "a ben böyle düşünmemiştim" dedirtti, bişeyler paylaşmaya gelirsek;
ben de senin gibi bi lise dönemi geçirdim enes özellikle 120 kilo tamamen hayattan kopuk özgüvensiz açıldığım kızlardan red yediğim bi çağımdı sonra biri ile tanıştım ve bana sevdiğini söyledi öyle bir dönemde olduğum için buna çok kapıldım ve aşırı aşırı bağlandım en büyük hatam da buydu. İlişkinin başlarında her şey güzeldi eğlenceliydi kısacası mükemmel gidiyordu, sonrasında kültürel farklılıklardan dolayı uyuşamadığımız kısımlar oldu önemsemedim devam ettim ve git gide ilişki toxicleşti ben herşeyimi ama herşeyimi ona veriyodum o ise tamamen 0 dı hiçbir uğraşı yoktu, ama olsun sonuçta beni sevdiğini söylemişti. Devam ettik devam ettik baya bi uzun ilişki yaşadık, arkadaşlarımdan uzaklaştım çevremden uzaklaştım bana iyi gelen herşeyden uzaklaştım olmayan övgüvenim gitgide daha da yok oluyodu kendimi bitiriyordum resmen. ve yks ye 40 gün kala terk edilmem ile sonuçlandı, kendim kahroldum yataklardan çıkamadım hem sınav yaklaşıyordu hem de herşeyimi verdiğim kişi artık yoktu. Sınav zamanı geldi üstüne kötü de sonuçlandı sınavım sırf bu olaylar yüzünden. Sonra biraz kendime gelmeye başladım (yaklaşım 5 ay sonra) ve fark ettim ki karşımdaki kişi narsistti, beni herkesten uzaklaştırıp kendine bağlamıştı ve ben asla bunu fark etmemiştim. Bunu anladığım gibi eskiden öğrendiğim gitar çalma yeteneğimi geliştirmeye karar verdim yani kısacası kendimi geliştirmeye takmıştım ne konuda olursa olsun. Gitar çalmamı geliştirdim bu sırada yaklaşık 80 kiloya düştüm (yani 40 kilo verdim) dershaneye başladım sosyalleştim, videoda bahsettiğin gibi kendimi pazarlamayı öğrendim. bu kadar şeyden sonra da bikaç öneride bulunmak istiyorum: kesinlikle dış görünüşünüzü düzeltin kendinize tarz bulun kilo probleminiz var ise kilo verdin veya alın body building yapın, kendinize yeni skiller ekleyin araştırmacı olun ve kendinizi geliştirmeye adayın kafanızı, kimseye bağlı kalmayın kalmamaya çalışın herkes gidebilir aileniz dışında hayatta gitmez ya diyceğiniz biri yok herkes çıkar için burada. buraya kadar okuduysan da helal olsun canım biraz orhun kitabeleri gibi döktürmüş oldum yorumlara ama olsun. kendinizi ve özelliklerinizi farketmeniz ve sevmeniz dileği ile ❤‍🩹

[LufLuf-bq]

Yaşım 19. Sarışın, normal kiloda olan 1.83 boyunda, parasal olarak hiçbir sıkıntımız yok, tip olarak (ortalamanın üstünde olduğum söyleniyor) gibi biriyim. Hayatımda sadece birkaç tanıdığım hariç hiç arkadaşım olmadı. Yani asosyal, içine kapanık, çekingen, sürekli düşünen biriyim. Dolayısıyla kız arkadaşım da olmadı. Bir kıza yanlışlıkla çarptığım anlar haricinde kızlarla herhangi bir temasım olmadı. Arada denk geldiğim iki mutlu sevgililere imrenerek bakıyorum. Bu yalnız olduğum hayatta bir kişi olsun oda sevdiğim olsun yeter diye düşünürüm. Sürekli onunla (platonik olduğum kişi ile)mutlu olduğumuz anıların hayallerini kurarım. Ancak hiç açılmadım kimse de bana açılmadı. Bütün hayatımı kitap okuyup bilgisayar oyunlarıyla geçirdim. Çünkü yapacak birşeyim yoktu. Artık gençlik geçiyor. Ama yinede bilgisayar oyunlarını bırakamam. Ekran arkasından yüzlerce kişi ile tanıştım. Kimse beni olduğumla değil yeteneklerim için yargıladı. Ama ben bundan memnunum. Sanırım bilgisayar benim tek arkadaşım tek sevgilim

[Afthen]

Zaten günümüzde kurulan ilişkilerde çoğunlukla sevgiden değil, cinsel arzuları karşılamak için birlikte oluyor çiftler.

[pyedra]

Bizim aşka değil paraya ihtiyacımız var

[oguzhansr]

Aga boşverin sevgiliyi falan. Kariyerinize odaklanın. Sevgi kerizi olup üzülmeyin. Sevgi boş iştir. Ayırdığınız zamana yazık.

[uguryavuz]

Sonu evlilikle bitmeyecekse bir ilişkiye başlamak beni tatmin etmiyor artık ki sonu evlilikle bitse bile evleninceye kadar bütün haramlara girdikten sonra da o evlilikten ne hayır görcem. Haramda huzur aramamak lazım. Hayattaki amacıma uygun yaşamak için sabretmek gerek. Önce kariyerini işini hayatına düzene sok sonra sana eşlik edecek birini bulursun umarım kendim de bu dediklerime uyarım. Kendime not :)

[MahirSamur]

Yorumlara baktım da herkes sevgi boş iş keriz olmayın kariyere odaklanın diyenlerle dolu. Kendinizi kandırma evresine geçmişsiniz artık, birisi çıkıp sizinle olmak istese düşünmeden atlayacak kişiler burada gelmiş caka satıyor :D Elbette kendinize odaklanmanız ve gelişmeniz gerek ancak bir yerden sonra size motivasyon, huzur verecek birisine ihtiyacınız var. İnsan sosyal bir varlık anne babanız sizin kafa yapınız gibi düşünseydi hiç var bile olmayacaktınız. Benden tavsiye Enes'in dediklerini bir değerlendirin güzel yerlere değinmiş yoksa "Turkish Psycho" olup çıkarsınız :)

[barisaripinar]

22 yaşındayım bugüne kadar bir tek sevgilim bile olmadı, nedeni tipim huyum vs değil, günümüzde yaşanılan ilişkiler bana iğreti geliyor. Her şeyin yalan ve yapay oluşu, insanlara kolay kolay güvenememde cabası tabii. Varsın böyle devam etsin, ben şuanki halimden memnunum.

[hyujoin]

etrafımdaki bütün erkekler ciddi anlamda kötü kişiliklere sahipler, kadınlar desen ful heteroseksüel takılıyorlar ve artık kime karşı samimi davranmam gerektiğini gerçekten bilmiyorum. etraftaki tamamen vasıfsız insanların bile çok güzel ilişkiler içerisine girebiliyor olması cidden biraz koyuyor artık. senin bu videonla karşılaşana dek gerçekten bir şeyleri hissedemeyen duygusuz biri olduğumu düşünüyordum ama diğer insanlar da böyle şeyleri hissediyor. bu geçici bir durum ise ne güzel. yalnızca artık bir şeylerin farkına vardım, umursamamayı bir kenara koyup kendimin en iyi varyantına ulaşmam gerekiyor. bazı farkındalıkları uyandırdığın için teşekkürler:''

[ismetakgul]

Ben de kısaca kendi hikayemi anlatayım.
Ailem bağnaz islamcılardı ve beni de böyle yetiştirmek istediler. Ortaokul yıllarına kadar da aslında istedikleri şeyleri baya da elde etmişlerdi. Ama ailemin bir "zaafı" vardı eğitime de çok değer veriyorlardı çünkü kendi çocukluklarında istedikleri seviyede eğitim görememişlerdi. Sağ olsunlar sevgi anlamında da gayet yeterli seviyede ilgi gösterdiler biz çocuklarına ben annemin sevgisinin ve babamın vakurluğu sayesinde baya sağlam bir psikolojik temel oluşturabildim. Anadolu çocuğuyum babam memur annem ev hanımı ve dedelerimizden kalan idare edecek kadar tarlamız var. Hafta sonları ve tatillerde buralarda çalışıyoruz. Kendimizş avutacak kadar. Ben de ablamın ailemle anlaşamamasını temel alarak ailrmin her dediğini yapma yoluna gittim. Bu da beni haliyle ortaokul sona kadar uslu öğretmenlerin çok sevdiği pısırık ve herkesin sevdiği ama kimsenin en yakın arkadaşı olmadığı sevgilisiz ama başarılı sınıfın inek çocuğu yaptı. Hayatımdaki en büyük şansı liseye geçtiğimde harcadım diyebilirim. Çünkü liseye geçiş sınavonda güzel bir puan alarak geçmiş ve fen lisesi kazanmıştım. Ve bu benim hayatımın dönüm noktası olsu diyebilirim. Çok küçük bir köyde doğup büyüdüm köyde internet kafe yoktu ilk telefonum 7. Sınıfta alındı ve evde de bilgisayar yoktu. Lisede bilgisayarla ve youtube la tanıştım. Okuldaki arkadaşlarım da fen lisesi olduğu için çok çeşitli ve bir sürü farklı fikirle içli dışlı yaşamak da kendi fikirlerimi sorgulamama neden oldu. Berbat sayabileceğim asosyal ve dindan bir 9. Sınıf tecrübelerimin ardından kendimi ne kadar sevmediğimi farkettim ve içten içe değişmek istedim. Karakterini sevdiğim birkaç arkadaşımı örnek alarak beğenmediğim özelliklerimi değiştirmeye başladım. Öncelikle insanları analiz edip kime ne söylersem onların ilgisini alabileceğimi araştırdım kendimce. Kısaca insanlara istedikleri kişiyi yaratıyordum onlarla konuşurken. Bu her ne kadar herkesin benimle konuşurken mutlu olabileceğini gösterse de temel karakteristik özelliklerimi kimseye yansıtamadığım için aynı anda hem herkesin arkadaşıydım "iyi çocuk yaa" dım ama aynı zamanda da kimsenin en yakın arkadaşı değildim (yine). Ama en azından değişen bir şey vardı artık kendi haraketlerimle insanlardan kötü geri dönüş almıyordum özellikle arkadaşlarımdan ve artık kendimden nefret etmiyordum ve bu da bir şeydi. Genellikle teknoloji snaat vs gibi konulara ilgi duyarken sosyalliğim hiç füşündüğüm konulardan biri olmamıştı sadece en kısa sürede kendimi daha da geliştirerek daha da kendimi sevebileceğim bile hale getirmek istiyordum kendimi. Ama arkadaşlarıma baktığımda sınıf içi gruplaşma ve sevgilişme git gide artmaya başlamıştı ama ben ne yazık dediğim gibi bu konulara ilgi duymuyordum. Çok gurur duyamayacağım tek konu derslerimdi. Başarısız değildim ama artık sadece umursamak istemiyordum. Sonrasında olan görece kötü sayılabilecek tek durumum yalnızlıkla tanışmamdı. Covid döneminin de girmesiyle artık yeni arkadaş edinmeyip sadece kendi kendime düşünmeye geçtim. Çünkü insanlardan çok sıkılmıştım. Aşk ve sevgi konularını araştırmaya başladım internetten en saçma yorumlardan en bilimsel yazılara kadar tatmin olabileceğim seviyede bilgi sahibi oldum ama bu sırada tam anlamıyla bir materyaliste dönüştüm. İyilik sevgi ahlak gibi javramlar benim için tamamen anlamsızlaşmıştı. Sonrasında çok da gurur duymayacağım ama yine de burada olmaktan mutlu olduğum bir üniversiteye yerleştim. İlk sene eksik kaldığını hissettiğim sosyallik eksiğimi kapatmak için önceden üniye geçen tanıdıklarımın hepsinin söylediği ilk şeyi yaptım ne kadar ilgi alanım olan klüp varsa hepsine kaydoldum bir sürü insanla tanıştım bir sürü etkinliğe katıldım bazı klüplerde yönetim ekibine katıldım ama bir seviyeden sonra o kadar çok dolmuştum ki uyumaya bile vakit bulamaz olmuştum. Sonrasında kendimi dengelemeye çalıştım. Bu sırada zamanımı çalan bazı arkadaş gruplarından ayrıldım ve sadece birkaç arkadaşıma değer verdim. Şu an üni 1. Sınıfım ve arkadaşlarımın bir çoğu ödev ve sınav için bana yakın davranıyor sonra beni unutuyor. Aga gruplarımdan milletin her yeni tanıştığı kıza yazıp sonra red yediğini canlı canlı gördüm. Bütün bu olanlardan sonra aşk a olan bakışım iyice benim canımı sıkmaya başladı. Artık sevgili aşko vs istemiyorum. Kendime aseksüel de demek istemiyorum. Elimden geldiğince yeni tecrübeker denemek istiyorum bu yüzden etkinliklere katılmaya devam ediyorum. Oyun geliştirme alanında kendi arkadaşlarımızla ufak bir klüp kurduk. Bu alanda geliştiriyoruz kendimizi. Bana gökten bir sevgili gelmeyecek bunu biliyorum. Ama artık bu alanda da uğraşmak istemiyorum. İleride "doğru" insanı bulur muyum bilemem ama artık tek şstediğim içimden geldiği gibi yaşamak. Yolda gördüğüm kediyi köpeği seviyorum. Sakin bir hayatım var. Kendimi geliştiriyoruz. Etkinliklerle zaman geçiriyoruz. İnsanlar bana soru sormadıkça etkileşime geçmek istemiyorum onlarla onları rahatsız edeceğimi düşünüyorum. Özgüven eksikliğim var. Sosyal fobim olabileceğini düşünüyorum. Psikiyatriye gitmedim gitmek de istemiyorum. Olabildiğince sağlıklı beselenmeye çalışıyorum. Spor yapıyorum kendimce. Artık sadece insanlarla "arkadaş" olmak istiyorum. Çünkü artık sadece o şekilde seni kullanmıyorlar. İleride nasıl olurum bilemem. Şimdilik duygu durumlarım robotumsu diyebilirim. Stabil sürekli arada mutlu olup arada üzülüyorum dengeli bir şekilde. Ne doğru ne yanlış bilmiyorum. Sadece kendimce güzel olabileceğini düşündüğüm şeyleri içimden geldiğince yaşıyorum. En azından bugünden sonra ne zaman ölsem keşke şunu yapsaydım demeyeceğim. İçim rahat en azından. Hayallerim var ama şu anlık değer verdiğim tek şey anlık içimden gelen şeyler. Maksat bir amaç uğruna yolda olmak zaten. Bakalım hayat daha neler getirecek. Tek bildiğim şey bugünden sonra artık pişmanlık yaşamam en azından. Geçmişe pişmanlık duymuyorum yaşadığım güzel şeyler için mutlu olup kötü şeyler için tecrübe edindim en azından diyebiliyorum. Hiç keşke demiyorum ve bu da bence gğzel bir şey. Bence bu kadar iç dökmem yeter. Gayet rahatladım. İleriki ben için şimdiden mutluluklar.
Baya uzun oldu okuyanların vaktini aldığım için özür dilerim.
Umarım herkes kendince mutlu olabileceği bir hayat yaşar.
İyi günler herkese.

[canahmetdarama]

Ben ya "hayatımın aşkı" diyebileceğim bir kızı bulup GERÇEKTEN bağlanmak tüm sırlarımı dökmek taktik kasmadan kendim gibi olmak... istiyorum. Ya da ciddi olmayan takılmalık şeyler.
"Gerçekten" aşık olmadığım ve yeterince uyuşmadığım biriyle "aşkım bi tanem canım cicim"cilik oynamak ve karşı tarafı üzmek/kandırmak istemiyorum

[emrebnl]

Artık maalesef insanlar bireyi değil olayı seviyor, sevgilim olsun diye sevgili yapıyor kafasına uymayınca ayrılıyor. Keşke eskisi gibi seviyeli ve gerçek olsa ilişkiler

[enescoskun]

Abi bence bunu devam ettir yayın mı video mu bilmem ama bunların devamı gelmeli herzaman politika siyaset gündem olmuyor bunlar da bi yere kadar insanların bu tarz sorunlarına veya yaşantılarından şeylere dokunmak hem kitlenle olan bağını güçlendirir hemde değişiklik olur Yani kısacası ben beğendim arkadaşlarda beğenmiştir bu konularda senin de anılarını, yaşanmışlıklarını dinlemek güzel olurdu