filmov
tv
ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΤΡΑΠΕΖΟΜΑΝΤΗΛΟ - Σοφία ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ Ποίηση: Ανδρέας ΚΑΡΑΚΟΚΚΙΝΟΣ Μουσική: Αντρέας ΑΝΤΡΕΟΥ

Показать описание
ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΤΡΑΠΕΖΟΜΑΝΤΗΛΟ
Ποίηση: Ανδρέας Καρακόκκινος
Μουσική: Αντρέας Αντρέου
Ερμηνεία: Σοφία Μιχαηλίδη
Κιθάρες & Μπουζούκι: Δημήτρης Μονεμβασίτης
Πιάνο, προγραμματισμός, ηχοληψία, μίξη & mastering: Γιώργος Γούργουρας
Final Sound Studio, Καλλιθέα
Ξαναγύρισα
χωρίς εκτοπισμένες μνήμες
ήταν όλα εκεί
μια ανοικτή πληγή
που περιμένει καρτερικά
να τη ραντίσεις
σταγόνες από δάκρυ χαμομηλιού.
Όλα στην ίδια θέση πίκρας
και στο τραπέζι στρωμένο
εκείνο το παλιό τραπεζομάντηλο
με τις κόκκινες ρίγες
με περιμένει πάντα
για ένα τελευταίο δείπνο
αποχαιρετισμού.
Ο Ανδρέας αναφέρει σε σημείωμά του σχετικά με το πώς έγραψε το ποίημά του
ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΤΡΑΠΕΖΟΜΑΝΤΗΛΟ:
"Το ποίημα γράφτηκε όταν επισκέφτηκα για πρώτη φορά το σπίτι μου στη κατεχόμενη από τους Τούρκους Μόρφου, 38 χρόνια μετά την εισβολή-κατοχή από τη Τουρκία το 1974. Στο σπίτι έμενε Τουρκοκύπρια γειτόνισσα που την γνώριζα. Με καλοδέχτηκε και μου είπε ότι δεν πείραξε τίποτα για να τα βρούμε όταν ξαναγυρίσουμε. Όλα ήταν στην ίδια θέση όπως τα είχαμε αφήσει και είχα δει τελευταία φορά τον Αύγουστο του 74, πριν από τη β΄ εισβολή. Και το τραπεζομάντηλο στη τραπεζαρία ήταν αυτό που είχε στρωμένο η μητέρα μου. Τα συναισθήματα εκείνης της επίσκεψης είναι στη ποιητική μου συλλογή «Λεμονανθοί στο πέλαγο» και η ελπίδα της επιστροφής πάντα ζωντανή κι ας πέρασαν 50 χρόνια κατοχής."
Το ΠΑΛΙΟ ΤΡΑΠΕΖΟΜΑΝΤΗΛΟ του Ανδρέα Καρακόκκινου έγινε πηγή έμπνευσης για να γραφτούν κι άλλα σχετικά ποιήματα.
Έτσι η ποιήτρια Χλόη Κουτσουμπέλη αφιέρωσε στον Ανδρέα το πιο κάτω ποίημά της που ενεπνεύσθη από την συγκινητική ιστορία που κουβαλάει το ΠΑΛΙΟ ΤΡΑΠΕΖΟΜΑΝΤΗΛΟ:
"TOY ΑΝΤΡΕΑ
(Μόρφου, Κύπρος)
Στο πατρικό μου σπίτι
γύρισα πάλι χθες
η πόρτα έχασκε ορθάνοιχτη
γάβγιζε συνέχεια ένα ανύπαρκτο σκυλί
δυο γυναίκες στα μαύρα
έπλεκαν καθισμένες
«Αντρέα, εσύ είσαι;»
ψέλλισε ένοχα η πρώτη
Οι ρυτίδες στο πρόσωπο της
άνοιξαν ρήγματα σε όλο το νησί
«Το σπίτι πάλιωσε» μου είπε
«βατράχια κοάζουν όλη μέρα
τις νύχτες γεμίζει νυφίτσες και ασβούς
τα έπιπλα τρίζουν και πονούν»
Στο τραπέζι στρωμένο
το τραπεζομάντιλο της μάνας
από τη νύχτα ακόμα του χαμού
«Δώσε λίγο χρυσάφι»
πετάχτηκε η δεύτερη
«να φτιάξουμε το σπίτι
να το βρείτε καινούργιο
όταν θα ρθείτε πίσω»
Άπληστα τα μάτια της
γαντζώθηκαν στα χέρια μου
Κινήθηκα αυθόρμητα μπροστά
και υστέρα πάλι πίσω."
Χθες βράδυ με τους φίλους μου
επέστρεψα στο πατρικό μου."
(Χλόη Κουτσουμπέλη)
Δείτε ακόμα:
Ποίηση: Ανδρέας Καρακόκκινος
Μουσική: Αντρέας Αντρέου
Ερμηνεία: Σοφία Μιχαηλίδη
Κιθάρες & Μπουζούκι: Δημήτρης Μονεμβασίτης
Πιάνο, προγραμματισμός, ηχοληψία, μίξη & mastering: Γιώργος Γούργουρας
Final Sound Studio, Καλλιθέα
Ξαναγύρισα
χωρίς εκτοπισμένες μνήμες
ήταν όλα εκεί
μια ανοικτή πληγή
που περιμένει καρτερικά
να τη ραντίσεις
σταγόνες από δάκρυ χαμομηλιού.
Όλα στην ίδια θέση πίκρας
και στο τραπέζι στρωμένο
εκείνο το παλιό τραπεζομάντηλο
με τις κόκκινες ρίγες
με περιμένει πάντα
για ένα τελευταίο δείπνο
αποχαιρετισμού.
Ο Ανδρέας αναφέρει σε σημείωμά του σχετικά με το πώς έγραψε το ποίημά του
ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΤΡΑΠΕΖΟΜΑΝΤΗΛΟ:
"Το ποίημα γράφτηκε όταν επισκέφτηκα για πρώτη φορά το σπίτι μου στη κατεχόμενη από τους Τούρκους Μόρφου, 38 χρόνια μετά την εισβολή-κατοχή από τη Τουρκία το 1974. Στο σπίτι έμενε Τουρκοκύπρια γειτόνισσα που την γνώριζα. Με καλοδέχτηκε και μου είπε ότι δεν πείραξε τίποτα για να τα βρούμε όταν ξαναγυρίσουμε. Όλα ήταν στην ίδια θέση όπως τα είχαμε αφήσει και είχα δει τελευταία φορά τον Αύγουστο του 74, πριν από τη β΄ εισβολή. Και το τραπεζομάντηλο στη τραπεζαρία ήταν αυτό που είχε στρωμένο η μητέρα μου. Τα συναισθήματα εκείνης της επίσκεψης είναι στη ποιητική μου συλλογή «Λεμονανθοί στο πέλαγο» και η ελπίδα της επιστροφής πάντα ζωντανή κι ας πέρασαν 50 χρόνια κατοχής."
Το ΠΑΛΙΟ ΤΡΑΠΕΖΟΜΑΝΤΗΛΟ του Ανδρέα Καρακόκκινου έγινε πηγή έμπνευσης για να γραφτούν κι άλλα σχετικά ποιήματα.
Έτσι η ποιήτρια Χλόη Κουτσουμπέλη αφιέρωσε στον Ανδρέα το πιο κάτω ποίημά της που ενεπνεύσθη από την συγκινητική ιστορία που κουβαλάει το ΠΑΛΙΟ ΤΡΑΠΕΖΟΜΑΝΤΗΛΟ:
"TOY ΑΝΤΡΕΑ
(Μόρφου, Κύπρος)
Στο πατρικό μου σπίτι
γύρισα πάλι χθες
η πόρτα έχασκε ορθάνοιχτη
γάβγιζε συνέχεια ένα ανύπαρκτο σκυλί
δυο γυναίκες στα μαύρα
έπλεκαν καθισμένες
«Αντρέα, εσύ είσαι;»
ψέλλισε ένοχα η πρώτη
Οι ρυτίδες στο πρόσωπο της
άνοιξαν ρήγματα σε όλο το νησί
«Το σπίτι πάλιωσε» μου είπε
«βατράχια κοάζουν όλη μέρα
τις νύχτες γεμίζει νυφίτσες και ασβούς
τα έπιπλα τρίζουν και πονούν»
Στο τραπέζι στρωμένο
το τραπεζομάντιλο της μάνας
από τη νύχτα ακόμα του χαμού
«Δώσε λίγο χρυσάφι»
πετάχτηκε η δεύτερη
«να φτιάξουμε το σπίτι
να το βρείτε καινούργιο
όταν θα ρθείτε πίσω»
Άπληστα τα μάτια της
γαντζώθηκαν στα χέρια μου
Κινήθηκα αυθόρμητα μπροστά
και υστέρα πάλι πίσω."
Χθες βράδυ με τους φίλους μου
επέστρεψα στο πατρικό μου."
(Χλόη Κουτσουμπέλη)
Δείτε ακόμα:
Комментарии