Ανέγγιχτο

Ποίηση: Vennis Mak από τη συλλογή: Έσο Δαίμων, εκδόσεις: Ηλύσις
Απαγγελία: Μανώλης Σορμαΐνης
ΙΔΡΥΜΑ ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ 11/4/2011

Κάθε που νυχτώνει, διασύρει ο άνεμος
όλες τις φράσεις σαν σκιές.

Τρομαγμένα, νηστικά, κυκλοφορούσαν
σε βιαστικούς δρόμους, αυτά που
σώσαμε κι αυτά που διαλύσαμε.

Όταν σιμώνει όμως η μέρα, ακίνητο
στέκει ακόμη ένα όνειρο, ταξιδεύει
στον ορίζοντα και κλαίει, για όσα δεν
υπήρξαμε.

Αιωρείται κατάμονο, αποφεύγοντας
την ποίηση, το ανέγγιχτο.

[vennismak]

Αρε μανωλιό μου την κοπάνησες και δε ξέρω που να κρύψω τη θλίψη μου, συγγνώμη για τις φορές που ήμουν μακριά και χαμένη στα δικά μου, νόμιζα πως θαχαμε και άλλο χρόνο μανωλιό..