Στη Μονή Φιλοσόφου της ορεινής Γορτυνίας, μέσα στην καρδιά του φαραγγιού του Λούσιου ποταμού

Η Μονή Φιλοσόφου βρίσκεται στην χαράδρα του ποταμού Λούσιου (δυτική πλευρά), νότια της Δημητσάνας, στο Νομό Αρκαδίας. Είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου και γιορτάζει στην απόδοση της εορτής, στις 23 Αυγούστου.
Πεζοπορώντας στο μονοπάτι που διασχίζει το φαράγγι του Λούσιου ποταμού, απέχει περίπου ίδια απόσταση από τη Δημητσάνα (6,4 χλμ) και τη Στεμνίτσα (6,4 χλμ). Η πιο εύκολη πρόσβαση, λόγω μικρότερης υψομετρικής, γίνεται από τη Δημητσάνα.
Η νέα Μονή Φιλοσόφου ιδρύθηκε μετά τα μέσα του 17ου αιώνα (λειτουργούσε ήδη το 1691). Βρίσκεται σε απόσταση τετρακοσίων περίπου μέτρων από την παλαιά Μονή, η οποία σήμερα έχει αφεθεί στην τύχη της και η επίσκεψή της εγκυμονεί κινδύνους.
Το καθολικό της κτίστηκε το 1661. Αργότερα κτίσθηκαν και αρκετά κελιά, χωρίς όμως να εγκαταλειφθεί η παλαιά μονή. Το τέμπλο του καθολικού είναι ξυλόγλυπτο με εξαιρετική διακόσμηση και φέρει εικόνες κρητικής τεχνοτροπίας που αποδίδονται στο ζωγράφο Βίκτωρα (1663). Ο ναός αγιογραφήθηκε το 1693 με δαπάνη του «Μαυραηδή-πασά Φαρμάκη» από τη Στεμνίτσα, ο οποίος είχε εξισλαμισθεί, αλλά επανήλθε στο Χριστιανισμό επί Ενετοκρατίας. Απεικόνιση του χορηγού υπάρχει στη δυτική πλευρά του ναού (υπό τη μορφή τυπικού Ανατολίτη με βλοσυρό ύφος, πολυτελές ένδυμα και κομπολόι) δίπλα στην αγία Ελένη.
Η σημερινή κατάσταση του Μοναστηριού οφείλεται σε έργα αποκατάστασης που πραγματοποιήθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες, μετά από την απόφαση του 1955 με την οποία χαρακτηρίστηκε διατηρητέο Μνημείο (αλλά τα έργα ξεκίνησαν από το Υπουργείο Πολιτισμού το 1992)!
(Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η εγκατάλειψη της Μονής όπως και πολλών άλλων μοναστηριών, που κράτησε 150 περίπου χρόνια και οδήγησε στην πλήρη ερήμωσή της, οφείλεται σε απόφαση των Βαυαρών του Όθωνα).