Η ταξική αντιστροφή στα κομματικά συστήματα της Δύσης και οι αντίρροπες κινήσεις

Σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα παρουσιάστηκε η μελέτη Πολιτικές Διαιρετικές Τομές και Κοινωνικές Ανισότητες που έγινε βιβλίο από τις Εκδόσεις ΤΟΠΟΣ.
Το βίντεο περιλαμβάνει αποσπάσματα από τις δύο παρουσιάσεις.

Οι ευρωεκλογές, οι πολιτικές εξελίξεις στη Γαλλία αλλά και οι επικείμενες Αμερικανικές προεδρικές εκλογές έδειξαν ότι τα παραδοσιακά κομματικά συστήματα βρίσκονται σε κρίση.  Αυτό εκφράσθηκε με την υποχώρηση των κεντροδεξιών και κεντροαριστερών κομμάτων και την άνοδο της ακροδεξιάς. Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι η ακροδεξιά ψηφίσθηκε από τμήματα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων σε μητροπόλεις του καπιταλισμού.    
Η έρευνα καταδεικνύει ότι αυτό οφείλεται στο ότι τα κομματικά συστήματα έχουν βιώσει μια μετάλλαξη που έχει θέσει την εκπροσώπηση αυτής της μερίδας ψηφοφόρων σε κρίση. Η μετάλλαξη είναι εμφανής στα αριστερά κόμματα. Πολλά από αυτά μοιάζει να έχουν «καταληφθεί» από ανώτερα μορφωτικά στρώματα που έχουν επιβάλει μια ταυτοτική/ δικαιωματική ατζέντα παραμερίζοντας την αναδιανεμητική πολιτική σε μια εποχή έντονης εισοδηματικής ανισότητας.
Το επικίνδυνο είναι ότι το οικονομικό status quo προκρίνει κυβερνητικά σχήματα συνεργασίας κεντροδεξιάς και ακροδεξιάς σαν απάντηση στη κρίση των κομματικών συστημάτων. Αυτό είναι το συμπέρασμα από τη στήριξη της ακροδεξιάς Λεπέν στον εκλεκτό του Μακρόν Μισέλ Μπαρνιέ, αλλά και οι πολεμοκάπηλες δηλώσεις του προέδρου της Γαλλίας που επιδιώκει την αποστολή στρατευμάτων χωρών της ΕΕ στην Ουκρανία.
Ακόμα πιο επικίνδυνη είναι η εγκατάλειψη τμημάτων της δικαιωματικής ατζέντας από την Aριστερά. Η υιοθέτηση των κλειστών συνόρων και των διασυνοριακών ελέγχων από το SPD αλλά και ρατσιστικών πρακτικών από τη διάσπαση του Die Linke «Συμμαχία Σάρα Βάγκενκνεχτ — για λογική και δικαιοσύνη» είναι βούτυρο στο ψωμί της ακροδεξιάς. Ο κόσμος σιχαίνεται τις απομιμήσεις και το μόνο που θα πετύχουν οι επίδοξοι συνοριοφύλακες στη Γερμανία είναι η εμπέδωση της ακροδεξιάς ατζέντας.
Βέβαια αυτή είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή είναι η επικράτηση του αριστερού μετώπου στις βουλευτικές εκλογές στη Γαλλία, η σαρωτική νίκη των εργατικών στην Αγγλία αλλά και σημαντικές κινητοποιήσεις σε ολόκληρη την Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Αποκορύφωμα ήταν το κίνημα αλληλεγγύης στο Παλαιστινιακό λαό που αγκαλιάσθηκε από τη νεολαία τόσο στις ΗΠΑ όσο και την Ευρώπη.
Συνολικά, δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι μπαίνουμε σε μια νέα «Εποχή των Άκρων» στην οποία η Αριστερά θα κληθεί να αντιπαρατεθεί με την άκρα Δεξιά πάνω σε «ένα οικονομικό πρόγραμμα για τον εργάτη». Το τελευταίο, σε έκπληξη πολλών, αποτελεί πρόταση του Ντάνι Ράντρικ (Project Syndicate, 10/07/2024) οικονομολόγου του Harvard και διακεκριμένου μέλους του ακαδημαϊκού status quo. Όλο και περισσότεροι αναγνωρίζουν, έστω στα λόγια, την ανάγκη αλλαγής της πολιτικής φυσιογνωμίας και της ατζέντας της Aριστεράς στην κατεύθυνση της αντιπροσώπευσης της εργατικής τάξης. Αυτό είναι σίγουρα μια πρώτη νίκη για τις πολιτικές προτάσεις της ακαδημαϊκής έρευνας των «Πολιτικών Διαιρετικών Τομών».

[palamidis]

Ο Μαρξ τα είχε προβλέψει αυτά;
Δηλαδή το ποιοί θα υποστήριζαν την αριστερά;