Οι μάσκες πέφτουν

-------- ΣΤΙΧΟΙ --------
Πόσοι φίλοι εμφανίστηκαν μα τελικά γίναν εχθροί μου..
Πισώπλατα να κρίνουνε την κάθε κίνηση μου..
Να μου λένε πως να ζήσω ρε την ίδια την ζωή μου..
Και εγώ να τους ακούω να μου λένε ...
Μην κάνεις αυτό και μην κάνεις εκείνο..
Και εγώ σαν το χαζό να με ελέγχουν τους αφήνω..
Οπότε τους χρειάζομαι να μην είναι ποτέ εδώ..
Μα όταν μου ζητάνε κάτι,εγω αμέσως να το δίνω..
Όμως δεν πάει έτσι, νομίζω κάτι κάνω λάθος..
Πρέπει να αναθεωρησω..
Δεν γίνεται ρε φίλε να μου λένε πως να ζήσω ..
Εγώ,να τους δίνω φτερά για να πετάνε..
Και αυτοί για ευχαριστώ στο έδαφος να με πατάνε..
Ενα μονο έχω να σας πω,παιδια μου σας λυπάμαι..
Οι πισώπλατες οι μαχαιριές πλέον δεν με πονανε...
Ή αυλαία έπεσε ή παράσταση τελειωσε..
Παρά τις δυσκολίες ή καρδιά μου επιβίωσε..
Βγαλατε τις μάσκες,δείξατε τα πρόσωπα σας..
Και γεμάτα ζήλια ήτανε τα βλέμματα σας...
Σιχάθηκα να ακούω άλλο πια τα ψέματα σας...
Τώρα έχετε μείνει πίσω,ειμαι χιλιόμετρα μπροστά σας..
Την πορεία μου χαράζω μόνος με τον εαυτό μου..
Και όποιος θέλει να ναι δίπλα μου ας είναι στο πλευρό μου..
Είχα ξεχάσει πόσο ωραίο ήταν το χαμόγελο μου..
Στο τέλος μόνο εγώ ξέρω ποιο είναι το καλό μου..