Κλέφτικη ζωή

Показать описание

Μαύρη μωρέ πικρή είν’ η ζωή
που κάνουμε εμείς οι μαύροι
κλέφτες, εμείς οι μαύροι κλέφτες.

Όλη μωρέ, όλη μερούλα
πόλεμο. Όλη μερούλα πόλεμο
το βράδυ καραούλι.

Με φό μωρέ με φόβο τρώμε
το ψωμί. Με φόβο τρώμε το
ψωμί, με φόβο περπατάμε.

Ποτέ μωρέ, ποτέ μας δεν αλλάζουμε.
Ποτέ μας δεν αλλάζουμε
και δεν ασπροφορούμε.

κιθάρα-τραγούδι: Νίκος Κυριαζής

Οι κλέφτες και οι αρματολοί ήταν δύο σχηματισμοί που βρίσκονταν προεπαναστατικά σε διαρκή αντιπαράθεση. Οι αρματολοί ήταν τα ένοπλα σώματα των τοπικών κοινοτήτων, αλλά υπερασπίζονταν τα συμφέροντα των προεστών (ντόπιοι τοποτηρητές
της οθωμανικής διοίκησης) και των μεγαλοκτηματιών, ενάντια φυσικά στα συμφέροντα των υπόλοιπων κατοίκων. Οι κλέφτες από την άλλη, συνέχιζαν την παράδοση της
ληστείας που υπήρχε για αιώνες, με στόχο τους προεστούς, τους πλούσιους και τα
μοναστήρια, χωρίς όμως αυτό απολύτως να γίνεται με συγκροτημένη-συνειδητή κοινωνική βούληση. Οι κλέφτες αποτελούσαν την προσωποποίηση της ανταρσίας,
γι αυτό και τα δημοτικά τραγούδια αναφέρονται σε αυτούς και όχι στους
αρματολούς. Ο Κολοκοτρώνης μάλιστα αναφέρει πως ο όρος «κλέφτες» τους προσδόθηκε συκοφαντικά από την εξουσία. Παρόλα αυτά ο όρος «κλέφτες» ήταν τόσο
λαοφιλής που στην πορεία έχασε την αρνητική ίσως χροιά του αφού σήμαινε «αγωνιστές αντάρτες».(αντιγραφή απο ανυπόγραφο αρθρο)