filmov
tv
Αυτοάνοσα νοσήματα: η επίδραση του στρες

Показать описание
Ο Στέλιος Πανταζής δέχεται ραντεβού στο ιατρείο του στη Λεωφόρο Μεσογείων 303 στο Χαλάνδρι (κοντά στο μετρό του Χολαργού) και διαδικτυακά μέσω Skype, Zoom, Viber κτλ.
Για να κανονίσετε ραντεβού μπορείτε να καλέσετε στο 2102628639.
Χαίρετε, ονομάζομαι Στέλιος Πανταζής, είμαι γιατρός εξειδικευμένος στην ιατρική διατροφολογία και στις διαταραχές του μεταβολισμού και σήμερα θα μιλήσουμε για μια μελέτη που προτείνει ότι το στρες σχετίζεται με την εμφάνιση ενός αυτοάνοσου νοσήματος. Θα προτείνω επίσης πιθανές λύσεις στην αντιμετώπιση του στρες είτε έχετε αυτοάνοσο νόσημα είτε όχι.
Τα αυτοάνοσα νοσήματα χαρακτηρίζονται από την ανοσολογική επίθεση του οργανισμού στους δικούς του ιστούς. Η επίθεση έχει ως αποτέλεσμα την καταστροφή των ιστών που μπορεί να γίνει γρήγορα, οπότε αν γίνει σε σημαντικούς ιστούς, όπως η καρδιά, να οδηγήσουν σε θάνατο μέσα σε λίγες ώρες, κάτι που ευτυχώς συμβαίνει πάρα πολύ σπάνια. Συχνότερα, η επίθεση προσβάλει όργανα και ιστούς λιγότερο σημαντικούς και συχνότερα καταλήγει σε μείωση της ποιότητας ζωής του ατόμου, παρά σε θάνατο.
Όταν σπούδαζα ιατρική, η συχνότητα των αυτοάνοσων νοσημάτων ήταν περιορισμένη. Δηλαδή, ήταν παθήσεις που ακούγαμε σπάνια. Στην συνέχεια, είδαμε την συχνότητα να αυξάνεται σημαντικά. Οι λόγοι που οδήγησαν στην αύξηση ήταν πολλοί. Αρχικά, παθήσεις που στο παρελθόν δεν γνωρίζαμε την αιτία τους στην πορεία να ταξινομήθηκαν ως αυτοάνοσες. Για παράδειγμα, όταν σπούδαζα ιατρική πολλοί έπασχαν από υποθυρεοειδή χωρίς να γνωρίζουμε την αιτία της καταστροφής του θυρεοειδή. Σε αρκετές από αυτές τις περιπτώσεις αποδείχθηκε στην πορεία ότι προϋπήρχε αυτοάνοση βλάβη του αδένα, για παράδειγμα από την νόσο Hashimoto. Αντίστοιχα, όταν σπούδαζα ιατρική η ψωρίαση δεν θεωρούταν αυτοάνοσο νόσημα. Τώρα, οι περισσότεροι ειδικοί θεωρούν ότι η νόσος είναι σε μεγάλο βαθμό αυτοάνοση.
Ένας άλλος λόγος είναι ότι πλέον οι περισσότεροι άνθρωποι κάνουν συχνές εξετάσεις και βρίσκουν στα αποτελέσματα των εξετάσεών τους θετικά αυτοάνοσα αντισώματα. Έτσι, μικρο-ενοχλήματα που στο παρελθόν δεν τα εξετάζαμε και πολύ, σήμερα ξέρουμε ότι σχετίζονται με αυτοάνοσες διαδικασίες. Υπολογίζεται ότι μεγάλο μέρος του πληθυσμού πάσχει από κάποιο αυτοάνοσο νόσημα, αν και τις περισσότερες φορές τα συμπτώματα είναι ανύπαρκτα, ελάχιστα ή ασήμαντα, ευτυχώς.
Φυσικά, πιστεύεται ότι ένας σημαντικός λόγος που τα αυτοάνοσα έχουν αυξηθεί είναι και ο τρόπος ζωής. Η διατροφη και το στρες δηλαδή, που έχουν αλλάξει δραματικά τις τελευταίες δεκαετίες. Σήμερα θα μιλήσουμε για το στρες και την σχέση τους με τα αυτοάνοσα.
Πρόσφατα δημοσιεύτηκε μια μελέτη που εξέτασε την πιθανότητα να διαγνωστεί κάποιος με αυτοάνοσο νόσημα 1 χρόνο μετά από κάποια ψυχιατρική διάγνωση. Η μελέτη περιέλαβε περισσότερα από 330 χιλιάδες άτομα. Περίπου το ⅓ από αυτά τα άτομα είχαν διαγνωστεί με κάποια ψυχιατρική πάθηση, το ⅓ ήταν ένα τυχαίο δείγμα αντίστοιχου πληθυσμού που δεν είχε διαγνωστεί και το υπόλοιπο ⅓ ήταν αδέρφια αυτών που είχαν διαγνωστεί. Η μελέτη λοιπόν έδειξε ότι ενώ τα άτομα που είχαν διαγνωστεί με κάποιο ψυχιατρικό νόσημα εμφάνησαν κάποιο αυτοάνοσο νόσημα περίπου 40-50% πιο συχνά από τις δύο ομάδες ελέγχου. Το αποτέλεσμα είναι σημαντικό και αρκετά αξιόλογο γιατί η μελέτη είχε μεγάλο αριθμό συμμετεχόντων και 2 ομάδες ελέγχου, πράγμα που αυξάνει την αξιοπιστία και την σημασία της.
Από την άλλη, τέτοιες μελέτες δεν μπορούν να στοιχειοθετήσουν αιτιότητα, δηλαδή δεν αποδεικνύει ότι το στρες προκαλεί αυτοάνοσα. Για παράδειγμα, μπορεί να υπάρχει κάτι άλλο που να εξηγεί καλύτερα τα αποτελέσματα. Ας πούμε, τα άτομα που περνούν στρες να καπνίζουν περισσότερο πράγμα που ξέρουμε ότι αυξάνει την πιθανότητα να εμφανίσει κάποιος αυτοάνοσα.
Αυτό που θα ενίσχυε την πιθανότητα το στρες να αυξάνει την πιθανότητα να εμφανιστεί κάποιο αυτοάνοσο είναι να δούμε μελέτες που να δείχνουν ότι σε κάποιο αυτοάνοσο νόσημα μειώνεται η πιθανότητα έξαρσής του όταν ο ασθενής παίρνει κάποιο αντικαταθλιπτικό. Για παράδειγμα, να βρούμε μια ομάδα ανθρώπων με κάποιο αυτοάνοσο, ας πούμε σκλήρυνση κατά πλάκας, οι μισοί να πάρουν ένα αντικαταθλιπτικό και οι άλλοι μισοί ένα εικονικό φάρμακο και να δούμε μετά από 12 μήνες αν οι συμμετέχοντες της ομάδας που πήραν το αντικαταθλιπτικά εμφάνισαν λιγότερες εξάρσεις της πάθησης. Για καλή μας τύχη, τέτοιες μελέτες έχουν γίνει και έχουν δείξει ότι τα αντικαταθλιπτικά μειώνουν τις εξάρσεις σε κάποια αυτοάνοσα, όπως η σκλήρυνση κατά πλάκας και γι' αυτό οι ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας συχνά παίρνουν αντικαταθλιπτικά. Άρα, λοιπόν και από εδώ φαίνεται η σύνδεση ανάμεσα στο στρες και τα αυτοάνοσα.
Τι μπορεί να κάνει όμως κάποιος για να μειώσει το στρες; Για παράδειγμα, κάποιος έχει γονιό με αυτοάνοσο και θέλει να μειώσει την πιθανότητα να εμφανίσει και αυτός κάποιο αυτοάνοσο μειώνοντας το στρες. Τι μπορεί να κάνει; Αυτό είναι η μεγάλη περιπέτεια της ζωής μας!
Για να κανονίσετε ραντεβού μπορείτε να καλέσετε στο 2102628639.
Χαίρετε, ονομάζομαι Στέλιος Πανταζής, είμαι γιατρός εξειδικευμένος στην ιατρική διατροφολογία και στις διαταραχές του μεταβολισμού και σήμερα θα μιλήσουμε για μια μελέτη που προτείνει ότι το στρες σχετίζεται με την εμφάνιση ενός αυτοάνοσου νοσήματος. Θα προτείνω επίσης πιθανές λύσεις στην αντιμετώπιση του στρες είτε έχετε αυτοάνοσο νόσημα είτε όχι.
Τα αυτοάνοσα νοσήματα χαρακτηρίζονται από την ανοσολογική επίθεση του οργανισμού στους δικούς του ιστούς. Η επίθεση έχει ως αποτέλεσμα την καταστροφή των ιστών που μπορεί να γίνει γρήγορα, οπότε αν γίνει σε σημαντικούς ιστούς, όπως η καρδιά, να οδηγήσουν σε θάνατο μέσα σε λίγες ώρες, κάτι που ευτυχώς συμβαίνει πάρα πολύ σπάνια. Συχνότερα, η επίθεση προσβάλει όργανα και ιστούς λιγότερο σημαντικούς και συχνότερα καταλήγει σε μείωση της ποιότητας ζωής του ατόμου, παρά σε θάνατο.
Όταν σπούδαζα ιατρική, η συχνότητα των αυτοάνοσων νοσημάτων ήταν περιορισμένη. Δηλαδή, ήταν παθήσεις που ακούγαμε σπάνια. Στην συνέχεια, είδαμε την συχνότητα να αυξάνεται σημαντικά. Οι λόγοι που οδήγησαν στην αύξηση ήταν πολλοί. Αρχικά, παθήσεις που στο παρελθόν δεν γνωρίζαμε την αιτία τους στην πορεία να ταξινομήθηκαν ως αυτοάνοσες. Για παράδειγμα, όταν σπούδαζα ιατρική πολλοί έπασχαν από υποθυρεοειδή χωρίς να γνωρίζουμε την αιτία της καταστροφής του θυρεοειδή. Σε αρκετές από αυτές τις περιπτώσεις αποδείχθηκε στην πορεία ότι προϋπήρχε αυτοάνοση βλάβη του αδένα, για παράδειγμα από την νόσο Hashimoto. Αντίστοιχα, όταν σπούδαζα ιατρική η ψωρίαση δεν θεωρούταν αυτοάνοσο νόσημα. Τώρα, οι περισσότεροι ειδικοί θεωρούν ότι η νόσος είναι σε μεγάλο βαθμό αυτοάνοση.
Ένας άλλος λόγος είναι ότι πλέον οι περισσότεροι άνθρωποι κάνουν συχνές εξετάσεις και βρίσκουν στα αποτελέσματα των εξετάσεών τους θετικά αυτοάνοσα αντισώματα. Έτσι, μικρο-ενοχλήματα που στο παρελθόν δεν τα εξετάζαμε και πολύ, σήμερα ξέρουμε ότι σχετίζονται με αυτοάνοσες διαδικασίες. Υπολογίζεται ότι μεγάλο μέρος του πληθυσμού πάσχει από κάποιο αυτοάνοσο νόσημα, αν και τις περισσότερες φορές τα συμπτώματα είναι ανύπαρκτα, ελάχιστα ή ασήμαντα, ευτυχώς.
Φυσικά, πιστεύεται ότι ένας σημαντικός λόγος που τα αυτοάνοσα έχουν αυξηθεί είναι και ο τρόπος ζωής. Η διατροφη και το στρες δηλαδή, που έχουν αλλάξει δραματικά τις τελευταίες δεκαετίες. Σήμερα θα μιλήσουμε για το στρες και την σχέση τους με τα αυτοάνοσα.
Πρόσφατα δημοσιεύτηκε μια μελέτη που εξέτασε την πιθανότητα να διαγνωστεί κάποιος με αυτοάνοσο νόσημα 1 χρόνο μετά από κάποια ψυχιατρική διάγνωση. Η μελέτη περιέλαβε περισσότερα από 330 χιλιάδες άτομα. Περίπου το ⅓ από αυτά τα άτομα είχαν διαγνωστεί με κάποια ψυχιατρική πάθηση, το ⅓ ήταν ένα τυχαίο δείγμα αντίστοιχου πληθυσμού που δεν είχε διαγνωστεί και το υπόλοιπο ⅓ ήταν αδέρφια αυτών που είχαν διαγνωστεί. Η μελέτη λοιπόν έδειξε ότι ενώ τα άτομα που είχαν διαγνωστεί με κάποιο ψυχιατρικό νόσημα εμφάνησαν κάποιο αυτοάνοσο νόσημα περίπου 40-50% πιο συχνά από τις δύο ομάδες ελέγχου. Το αποτέλεσμα είναι σημαντικό και αρκετά αξιόλογο γιατί η μελέτη είχε μεγάλο αριθμό συμμετεχόντων και 2 ομάδες ελέγχου, πράγμα που αυξάνει την αξιοπιστία και την σημασία της.
Από την άλλη, τέτοιες μελέτες δεν μπορούν να στοιχειοθετήσουν αιτιότητα, δηλαδή δεν αποδεικνύει ότι το στρες προκαλεί αυτοάνοσα. Για παράδειγμα, μπορεί να υπάρχει κάτι άλλο που να εξηγεί καλύτερα τα αποτελέσματα. Ας πούμε, τα άτομα που περνούν στρες να καπνίζουν περισσότερο πράγμα που ξέρουμε ότι αυξάνει την πιθανότητα να εμφανίσει κάποιος αυτοάνοσα.
Αυτό που θα ενίσχυε την πιθανότητα το στρες να αυξάνει την πιθανότητα να εμφανιστεί κάποιο αυτοάνοσο είναι να δούμε μελέτες που να δείχνουν ότι σε κάποιο αυτοάνοσο νόσημα μειώνεται η πιθανότητα έξαρσής του όταν ο ασθενής παίρνει κάποιο αντικαταθλιπτικό. Για παράδειγμα, να βρούμε μια ομάδα ανθρώπων με κάποιο αυτοάνοσο, ας πούμε σκλήρυνση κατά πλάκας, οι μισοί να πάρουν ένα αντικαταθλιπτικό και οι άλλοι μισοί ένα εικονικό φάρμακο και να δούμε μετά από 12 μήνες αν οι συμμετέχοντες της ομάδας που πήραν το αντικαταθλιπτικά εμφάνισαν λιγότερες εξάρσεις της πάθησης. Για καλή μας τύχη, τέτοιες μελέτες έχουν γίνει και έχουν δείξει ότι τα αντικαταθλιπτικά μειώνουν τις εξάρσεις σε κάποια αυτοάνοσα, όπως η σκλήρυνση κατά πλάκας και γι' αυτό οι ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας συχνά παίρνουν αντικαταθλιπτικά. Άρα, λοιπόν και από εδώ φαίνεται η σύνδεση ανάμεσα στο στρες και τα αυτοάνοσα.
Τι μπορεί να κάνει όμως κάποιος για να μειώσει το στρες; Για παράδειγμα, κάποιος έχει γονιό με αυτοάνοσο και θέλει να μειώσει την πιθανότητα να εμφανίσει και αυτός κάποιο αυτοάνοσο μειώνοντας το στρες. Τι μπορεί να κάνει; Αυτό είναι η μεγάλη περιπέτεια της ζωής μας!
Комментарии