Eversor x ΛΕΞ - Ένα αστέρι από τσιμέντο

Eversor x ΛΕΞ - 'Ενα αστέρι από τσιμέντο
Bonus track από τη συλλογή "Κλειστό Κύκλωμα"

Στίχοι & Ερμηνεία: ΛΕΞ
Παραγωγή: Eversor για τη Major League Bangers

℗+© 2016 DME/Major League Bangers - All rights reserved.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση από άλλους χρήστες του ιστοτόπου.

[dimitriosstathochristopoul]

Βγάζεις βολτα το σκυλί σου δεν γυρίζεις ποτέ.Κυκλοφορουν ανάμεσα μας εξωγήινοι με μπλε.Ποιο επίκαιρος από ποτέ.

[therealeyes]

Το καλύτερο κομμάτι του Λεξ από όλα με διαφορά. Οι στίχοι είναι άπιαστοι. Και βάζει όλο το πάθος και το συναίσθημα μέσα στο κομμάτι. Είναι απλά απίστευτο! Δεν το βαριέμαι όσες φορές κι αν το ακούσω, και κάθε φορά που το ακούω με βάζει κάθε φορά σε διάφορες σκέψεις. Τα λέει όλα!

[pabloesco]

Καλή δύναμη στα παιδιά του εσωτερικού 2021 εδώ ακόμα

[MrMarios]

....γιατί όπως είπανε δυο τσάκαλοι πριν χρόνια στο Queens, γίνεται πόλεμος εκεί έξω και κανείς ασφαλής..
Respect Mobb Deep
Συνέχισε να δίνεις πόνο λέξαρε!

[billystraitouris]

Πλέον 2022 ακόμα το καλύτερο κομμάτι του Λεξ με διαφορά.

[Supersalonica]

Ο τύπος κάθε φορα ξεπερνά τον εαυτό του. Αυτό θα πει εξέλιξη!

[blltmvi]

τα πλάστικα κορίτσια με τα πλάστικα αισθήματα,
την βρίσκουν με τ΄ αγόρια που δεν το ΄χουνε σε τίποτα
στην πιο ψηλή ταράτσα ανεβαίνω και ρωτάω
ποιος πήρε το χαμόγελο απ' αυτούς που αγαπάω

[tsirko]

ΣΤΙΧΟΙ:


Με μάτια κατακκόνινα γυρνούσα τα χαράματα,
φωτιά στα αγουροξυπνημένα μεροκάματα,
δεν άκουγα όταν μου ελεγαν τράβα να μάθεις γράμματα,
με φάγανε οι αλητοπαρέες και τα τρεχάματα,
Τ.Γ.Κ ως το θάνατο ή έστω στα γεράματα,
κοιτάω μια καταδίωξη ενώ φτιάχνω καφέ,
βγάζεις βόλτα το σκυλί σου δεν γυρίζεις ποτέ,
κυκλοφορούνε αναμεσά μας εξωγήινοι με μπλε,
πλέον ετών 31, ποτέ κυριλέ,
στην ουρά για ένα αύριο που δεν θα ρθει ποτέ,
δε μπορεί, κάπου θα υπάρχει κι ένας κόσμος για μας,
με ξηγημένα λόγια κι άσχημα τατουάζ,
μέχρι τότε, το μόνο που 'χω είναι η προσωπικότητά μου,
τα λέρωμενα ρούχα μου και τ΄ άπλυτα μαλλιά μου,
δεν ξέρω τι κατάφερα μα χαίρεται η μαμά μου,
όταν κάπου, κάποιος, κάποτε, τ΄ανάβει στην υγειά μου,
τα παιδιά παίζουν κρυφτό στις τρύπες για το μετρό,
και εγώ γύρο απ' τον λευκό να μην μπορώ να κρυφτώ,
τι να μου πεις, τι να σου πω, κάτω απ΄τον γκρίζο ουρανό,
κάνω μπαμ κι εξαφανίζομαι στο πρώτο αστικό,

έχω ένα αστέρι απο τσιμέντο και το ακολουθάω,
σε βρεγμένα πεζοδρόμια νευρικά περπατάω,
στην πιο ψηλή ταράτσα ανεβαίνω και ρωτάω
ποιος πήρε το χαμόγελο απ' αυτούς που αγαπάω
τα πλάστικα κορίτσια με τα πλάστικα αισθήματα,
την βρίσκουν με τ΄ αγόρια που δεν το ΄χουνε σε τίποτα
στην πιο ψηλή ταράτσα ανεβαίνω και ρωτάω
ποιος πήρε το χαμόγελο απ' αυτούς που αγαπάω

για το που έκρυψαν τα ωραία, δεν έχω ιδέα
σε σακούλες απ΄ τα jumbo κι έπιπλα απ΄το ικεα
στους άφραγκους καταναλωτές στην τσιμισκή,
στην αγάπη που δεν πήραμε πίσω ούτε μια στιγμή,
έχω τον κόσμο γραμμένο σ΄ένα adidas παλιό,
το 'χω ζήσει το παράλογο πριν πάω στρατό,
έχω ανθρώπους να αγκαλιάζω ώσπου να κοιμηθώ
κι ένα πρόβλημα να λύσω πριν να φάω πρωινό,
έχω την όλγας να διασχείσω ώσπου να βρω τον ψηλό,
έντομα παγιδευμένα μες στον ίδιο ιστό,
το πέρα δώθε για το τίποτα, κάποιο το λένε γύρα,
Θεσσαλονίκη, επαρχία ή όπου μας ξεράσει η μοίρα,
μη μου φας τον αναπτύρα, γιατί μόλις τον πήρα,
βασιλιάδες που ΄χουν θρόνους τους, κασόνια από μπύρα,
ζώντας κάτω από το θόλο που όλα εκπέμπουνε φόβο,
ότι ανεβαίνει πέφτει σούμπιτο, μιλάω από πείρα,
φοράμε jockey στα κεφάλια μας και παραλαγές
έχουμε ανάγκη απο σχέδια και στρατηγικές,
γιατί όπως είπανε δυο τσάκαλοι πριν χρόνια στο queens
γίνεται πόλεμος εκεί έξω και κανείς ασφαλής,

έχω ένα αστέρι απο τσιμέντο και το ακολουθάω,
σε βρεγμένα πεζοδρόμια νευρικά περπατάω,
στην πιο ψηλή ταράτσα ανεβαίνω και ρωτάω
ποιος πήρε το χαμόγελο απ' αυτούς που αγαπάω
τα πλάστικα κορίτσια με τα πλάστικα αισθήματα,
την βρίσκουν με τ΄ αγόρια που δεν το ΄χουνε σε τίποτα
στην πιο ψηλή ταράτσα ανεβαίνω και ρωτάω
ποιος πήρε το χαμόγελο απ' αυτούς που αγαπάω

[ΑλφαΓαμα]

ο eversor για μενα ειναι απο τους λίγους παραγωγούς που σχεδον σε ολα τα κομμάτια του μολις ακους τη μελωδία εισαι σιγουρος οτι ειναι δικια του παραγωγη.. μπράβο του

[dirtydosen]

Με ματια κατακοκκινα γυρνουσα τα χαραματα
φωτια στα αγουροξυπνημενα μεροκαματα
Δεν ακουγα οταν μου ελεγαν τραβα να μαθεις γραμματα
με φαγανε οι αλητοπαρεες και τα τρεχαματα
Τ.Γ.Κ. ως τον θανατο η εστω στα γεραματα
Κοιταω μια καταδιωξη ενω φτιαχνω καφε
Βγαζεις βολτα το σκυλι σου δεν γυριζεις ποτε
Κυκλοφορουν αναμεσα μας εξωγηινοι με μπλε
Πλεον ετων 31, ποτε κυριλε
Στην ουρα για ενα αυριο που δεν θα ρθει ποτε
Δεν μπορει, καπου θα υπαρχει ενας κοσμος για μας
με ξηγημενα λογια κι ασχημα τατουαζ
Μεχρι τοτε το μονο που χω ειναι η προσωπικοτητα μου
τα λερωμενα ρουχα μου και τ'απλυτα μαλλια μου
Δεν ξερω τι καταφερα μα χαιρεται η μαμα μου
οταν καπου, καποιος, καποτε, τ αναβει στην υγεια μου
Τα παιδια παιζουν κρυφτο στις τρυπες για το μετρο
κι εγω γυρω απ΄τον λευκο να μην μπορω να κρυφτω
Τι να μου πεις τι να σου πω κατω απ το γκριζο ουρανο
κανω μπαμ κ εξαφανιζομαι στο πρωτο αστικο


Εχω ενα αστερι απο τσιμεντο και το ακολουθαω
Σε βρεγμενα πεζοδρομια νευρικα περπαταω
στην πιο ψηλη ταρατσα ανεβαινω και ρωταω
Ποιος πηρε το χαμογελο απ αυτους που αγαπαω
Τα πλαστικα κοριτσια με τα πλαστικα αισθηματα
Την βρισκουν με τ'αγορια που δεν το'χουνε σε τιποτα
Στην πιο ψηλη ταρατσα ανεβαινω και ρωταω
Ποιος πηρε το χαμογελο απ'αυτους που αγαπαω


Για το που εκρυψαν τα ωραια, δεν εχω ιδεα
Σε σακουλες απ'τα Jumbo και επιπλα απ'το Ικεα
Στους αφραγκους καταναλωτες στην Τσιμισκη
Στην αγαπη που δεν πηραμε πισω ουτε μια στιγμη
Εχω τον κοσμο γραμμενο σ'ενα Adidas παλιο
Το 'χω ζησει το παραλογο πριν παω στρατο
Εχω ανθρωπους να αγκαλιαζω ωσπου να κοιμηθω
Κι ενα προβλημα να λυσω πριν να φαω πρωινο
Εχω την Ολγας να διασχισω ωσπου να βρω τον Ψηλο
Εντομα παγιδευμενα μες τον ιδιο ιστο
Το περα δωθε για το τιποτα καποιοι το λεμε γυρα
Θεσσαλονικη, επαρχια η οπου μας ξερασει η μοιρα
Μην μου φας τον αναπτηρα γιατι μολις τον πηρα
Βασιλιαδες που 'χουν θρονους τα κασονια απο μπυρα
Ζωντας κατω απο το θολο που ολα εκπεμπουν φοβο
οτι ανεβαινει πεφτει σουμπιτο μιλαω απο πειρα
Φοραμε jockey στα κεφαλια μας και παραλλαγες
Εχουμε αναγκη απο σχεδια και στρατηγικες
Γιατι οπως ειπανε δυο τσακαλοι πριν χρονια στο Queens
Γινεται πολεμος εκει εξω και κανεις ασφαλεις


Εχω ενα αστερι απο τσιμεντο και το ακολουθαω
Σε βρεγμενα πεζοδρομια νευρικα περπαταω
στην πιο ψηλη ταρατσα ανεβαινω και ρωταω
Ποιος πηρε το χαμογελο απ αυτους που αγαπαω
Τα πλαστικα κοριτσια με τα πλαστικα αισθηματα
Την βρισκουν με τ'αγορια που δεν το'χουνε σε τιποτα
Στην πιο ψηλη ταρατσα ανεβαινω και ρωταω
Ποιος πηρε το χαμογελο απ'αυτους που αγαπαω

[thanosgiotas]

"Ποιος πηρε το χαμογελο απο αυτους που αγαπαω" απλή καθημερινότητα μέσα σε 8 λέξεις!
Δεν υπαρχει τιποτα περισσοτερο παρα μονο μια μεγαλη ευχαριστηση σε ολους εσας, που με την μουσικη σας μας δίνετε μια εικόνα του χθες, του σημερα και του αυριο!
ΤΓΚ ΩΣ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ!

[malakasmalamas]

Ναι φίλε άσε, είδαμε και εμείς που μάθαμε γράμματα...

[PGlns]

Αυτό το πρότζεκτ μένει μέχρι κ σήμερα ίσως το πιο ολόκληρομενο του είδους του στην Ελλάδα, respect 🙏

[Νλς]

Δεν μπορεί
Κάπου θα υπάρχει και ένας κόσμος για μας…….

[nefelis]

πλέον 31, ποτέ κυριλλέ..στην ουρά για ένα αύριο που δεν θα ρθει ποτέ..
Είσαι μεγάλος λέξαρε..συνεχισε να μας καυλωνεις!!

[abalaeahooligans]

Οτι καλυτερο υπαρχει στο ελληνικο ραπ

ΣΕΒΑΣΜΟΣ -ΛΕΞ

[GregVeroia]

SOLO LEX
SOLO LEX
SOLO LEX
SOLO LEX
SOLO LEX
SOLO LEX
SOLO LEX

[thug]

Μετά από τέσσερα χρόνια πρέπει να σας ανακοινώσω ότι εγώ πήρα τα χαμόγελα..

[WakeUpPrinceofHood]

Ο καλύτερος συνδυασμός, Eversor και ΛΕΞ!

[leukosaraphs]

Τα πλαστικά κορίτσια, με τα πλαστικά αισθήματα, την βρίσκουν με τα αγόρια, που δεν το 'χουνε σε τίποτα 👌👌
ΛΕΞαρος..καθε αυριο και καλύτερος