«Παραμυθιάσματα»

Μ' ὄνειρα... θερινῆς νυχτιάς
καὶ μὲ ξορκίσματα γητειάς
σοῦ θόλωσαν τὰ μάτια.
Σὲ παραμύθιασαν ξανά:
«θά 'χεῖς –μέ... θαῦμα τῆς Κανά–
τῆς Παναγιᾶς τὰ ἱμάτια!».

Ὅσους μιλοῦν φανταχτερά
ἅμα τοὺς ἀναλύσεις
λ ό γ ι α θὰ βρεῖς ποὺ δολερά
κρύβουν... ἀνατιμήσεις.

Ἐπιβιώνεις μὲ χυλό
κι ἀναζητᾷς τ' ἀπατηλό
ποὺ ὅλο σου τάζει «φτήνεια».
Οἱ ἐλπιδοφόρες παροχές
ἐξανεμίζουν ἀντοχές...
–φτιάχνουν «ζωές-πατήνια».

Ὅσους σοῦ δεῖξαν ἀπονιά
–τώρα θ' ἀποφασίσεις!–
ἀπ' τοῦ μυαλοῦ κάθε γωνιά
τοὺς σβήνεις ἢ θὰ σ β ή σ ε ι ς !

Β. Μ.