Τοποθέτηση στην Επ. Οικονομικών για την ασφαλιστική μεταρρύθμιση

Το ζήτημα που έπρεπε να διορθωθεί είναι το ιδεολογικό και κομματικό κόψιμο των συντάξεων, ειδικά σε όσες ήταν ώριμες, δηλαδή άνθρωποι που είχαν πληρώσει πολλά χρήματα. Έγινε και αυτό με το σχέδιο Βρούτση και πρέπει κανονικά να τυγχάνει καθολικής υποστήριξης.

Τι διασφαλίζει τον συνταξιούχο τελικά; Τον συνταξιούχο, τον διασφαλίζει η καλά αμειβόμενη εργασία των παιδιών του. Η κρίση μας υποχρέωσε, αλλά κάποτε πρέπει να το ξεπεράσουμε, να λέμε ότι ο συνταξιούχος βοηθάει τα παιδιά του. Η λογική κατάσταση είναι να ξαναβάλουμε τον κόσμο πάνω στα δύο του πόδια και να λέμε ότι η εργασία των παιδιών είναι αυτή που στηρίζει τους πατεράδες και τις μανάδες που τα ανέθρεψαν. Αυτό είναι το σωστό σε ένα ασφαλιστικό σύστημα. Η καλά αμειβόμενη εργασία διασφαλίζεται όμως μόνο εάν έχουμε δυναμικές και προσοδοφόρες επενδύσεις. Άρα, χρειάζεται με κάθε δυνατό τρόπο, η οικονομία να ξαναβρεί το δυναμισμό, τον οποίο σιγά-σιγά βρίσκει όπως φαίνεται και από το γεγονός ότι οι αγορές μας εμπιστεύονται. Οι αγορές, βλέποντας πολύ πιο μπροστά από το σημείο που είμαστε εμείς, μας λένε "πάτε καλά συνεχίστε στην ίδια γραμμή" δηλαδή, μειώσεις φόρων, αναδιοργάνωση κρίσιμων τομέων, όπως είναι και η αναδιοργάνωση που γίνεται τώρα στο ασφαλιστικό συνταξιοδοτικό σύστημα.

Είναι το πρώτο βήμα. Πρέπει, όμως, να πάμε και στα επόμενα, να έρθει μια ολοκληρωμένη ρύθμιση του δεύτερου πυλώνα, που είναι τα ταμεία επαγγελματικής ασφάλισης και τα υπόλοιπα. Προσωπικά, θα έλεγα και του τρίτου πυλώνα ο οποίος αυτή τη στιγμή, επιβαρύνεται με μιας βαρύτατη και αδικαιολόγητη φορολόγηση. Είναι κάτι πολύ απλό: αν κάποιος για καταφέρνει να βάλει δύο δεκάρες στην άκρη, να είναι αφορολόγητες. Να τις επενδύει εκεί που θα του πούμε με βάση τις διατάξεις και τους ελέγχους που πρέπει να γίνονται. Αλλα πρέπει να πάμε παρακάτω.