Η πρακτική σε γδύνει

Ημερολόγιο πρακτικής και αυτοπαρατήρησης;
Έτσι φαίνεται

Πολλά τα μαθήματα που μου δίνει η ζωή αυτόν τον καιρό και -τι να κάνω;- τα παίρνω

Άσκηση αποδοχής του απρόβλεπτου, ρευστού και ανεξέλεγκτου (as always, αλλά τώρα κάπως πιο πολύ ή πιο αλλιώς)

Εντατική καλλιέργεια υπομονής (από πράσινος αρχάριος σε pro), εμπιστοσύνης και -ω θεέ, κάποτε νόμιζα δε θα χρησιμοποιούσα αυτή τη λέξη- πίστης

Συνεχής άσκηση ξεζουμαρίσματος aka ψάχνοντας τη λεγόμενη μεγάλη εικόνα (κάτσε καλά), που κάποιες φορές διαπερνά το σύμπαν όλο και άλλες κολλάει σε κάποιο σπυρί

Ψάξιμο μεγάλων νοημάτων, επίσης εντατικό, -μου τα 'χω πρήξει μιλάμε- αλλά μάλλον εντελώς αναπόφευκτο
Ερωτήσεις όπως "ποια είμαι, ποιός είναι ο ρόλος μου, πόση είμαι σε μέγεθος, τι είναι σημαντικό για μένα, τι ξέρω ήδη και τι πρέπει να μάθω τώρα" σουλατσάρουν στο μυαλό μου σχεδόν συνέχεια, δημιουργώντας καλό μποτιλιάρισμα σε ώρες αιχμής

Καθημερινή απορία: Πώς σώζω την ενέργειά μου, ενώ συνεχίζω να προσπαθώ;

Άλλη μια μεγάλη ερώτηση: Πόσα θέλω να δείχνω και γιατί;
Πότε η αυτοαποκάλυψη στο διαδίκτυο είναι συναισθηματικό στριπτίζ (για μένα) και πότε είναι υγεία και άνοιγμα προς τον κόσμο;

Α, επίσης, θα σωθεί η ορχιδέα μου;

Αυτά τα νέα, εσείς όλα καλά;