Η ζωή μου στο ακριτικό νησί | Φύκι

Από τα πράγματα που με εντυπωσίασαν εξ αρχής στο νησί, ήταν η παραλία με τα φύκια. Εντυπωσιακή δεν είναι μόνο η ποσότητα αλλά και η ηλικία τους. Τόπους-τόπους βρίσκεις στρώματα φυκιών σε μορφή βράχου! Η παραλία λέγεται (τι άλλο; ) Φύκι.

Πίσω από τον «βράχο», και σε πληθώρα στην περιοχή, φύεται πανέμορφος, ολάνθιστος (αυτή την εποχή) κρίταμος!

Υ.Γ. Μάζευα μια μέρα κρίταμο για να φτιάξω σαλάτα, με είδε μία κυρία στην παραλία και με ρώτησε τι θα τον κάνω. Όταν της εξήγησα μου είπε «τόσα χρόνια στην περιοχή και δεν το ήξερα».
Οι κάτοικοι του νησιού -όχι μόνο οι μόνιμοι, κι αυτοί με τα εξοχικά- δεν γνωρίζουν τίποτα από βότανα. Γενικά δεν ασχολούνται με ό,τι τσάμπα και σε αφθονία προσφέρει η φύση στον άνθρωπο, κι ενώ εδώ η φύση οργιάζει, ζούγκλα. Κι είναι ν’ απορεί κανείς.. με τι ασχολούνται άραγε οι κάτοικοι αλλά και οι επισκέπτες ενός ακριτικού νησιού; Με τα λεφτά! Πώς να βγάλουν όλο και περισσότερα. (Τα βότανα δεν φέρνουν χρήμα, άρα είναι άχρηστα.)
Και θα μου πεις, κάτι μας είπες τώρα, παντού το ίδιο συμβαίνει. Ναι, με μία διαφορά (είναι κι ο λόγος που κάνει την εμπειρία -του να ζήσεις έστω για λίγο σε ακριτικό νησί- μοναδική και που συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όλους να την αποκτήσουν): η διαφορά είναι ότι εδώ τα πάντα αναδεικνύονται σε υπερθετικό βαθμό -τα βλέπεις μεγεθυμένα!
Τα ακριτικά μας νησιά λειτουργούν σαν τα νησιά Κέυμαν! (Ξέπλυμα μαύρου χρήματος, διακίνηση ναρκωτικών, φορολογικός παράδεισος για τις οφσορ!) Στην προκειμένη, στο σημείο που βρίσκεται το νησί, έχει τρεις χώρες να επωφελούνται. Αλβανία, Ελλάδα, Ιταλία -και στη μέση ο φορολογικός παράδεισος με τ’ όνομα Ερεικούσσα!!

Στο φιλοσοφικό του τώρα: Α. Το χρήμα (ιδίως αν είναι μαύρο, εύκολο και πολύ -που σημαίνει ότι δεν το αξίζεις που το έχεις) δεν χορταίνει τον άνθρωπο ποτέ. Στην πλεονεξία κορεσμός δεν έρχεται. Β. Ό,τι κατέχεις ενώ ο ίδιος δεν είσαι άξιος γι’ αυτό, σε κάνει από άνθρωπο σκουλήκι. Γ. Η λέξη «κίβδηλος» δημιουργήθηκε από τους αρχαίους πρόγονους με σκοπό να καταδείξει το κάλπικο, το πλαστό. Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός. Το χρήμα είναι ένα από αυτά -που λάμπουν αλλά δεν είναι. Και το απαύγασμα είναι το εξής: Όσο ο άνθρωπος ασχολείται με τα κίβδηλα τόσο απομακρύνεται -όχι μόνο από τη φύση, το σημαντικότερο- από την φύση του. Και κάπως έτσι -από αυτόν τον λόγο- έχουμε απωλέσει κάθε έννοια του φυσιολογικού σήμερα.