ΖΕΒΡΑ ΠΥΤΖΑΜΑ PROMO VIDEO

Μετά τη Λιλιπούπολη η Μαριανίνα Κριεζή και
η Άννα Παναγιωτοπούλου πάλι μαζί

από 25 Ιανουαρίου 2014

Ένα οικολογικό, μουσικό παραμύθι για παιδιά και, για τους μεγάλους, ένα μελωδικό μονοπάτι επιστροφής στην αθωότητα: στην εποχή που πιστεύαμε πως, όταν θα μεγαλώναμε, το να αλλάξουμε τον κόσμο θα ήταν για μας παιχνίδι. Αυτό ακριβώς το παιχνίδι είναι το θέμα της παράστασης.

Βιότοπος της Χαδιαρόπαπιας και του Άγγουρου-Κάγκουρου, βοσκότοπος του Γαϊδαρέλου της Πόλης που φορτώνεται αυτοβούλως όλες τις σκοτούρες των μεγάλων αλλά και νεραϊδότοπος κατά τη Μυθολoγία του Μετρό, ο Παιδότοπος των Άστρων δεν έχει σύνορα: Εκτείνεται από τα Δάση των Κλασικών Παραμυθιών ως την Αρκτική, όπου η αφοσίωση μιας φώκιας σε ένα ναυαγό έχει γίνει διεθνής ναυτικός θρύλος.

Στον Παιδότοπο των Άστρων, τα πεφταστέρια, πέφτοντας, μεταμορφώνονται σε μια παρέα παιδιών που παίζουν και τραγουδάνε τη ζωή. Ενσαρκώνοντας τους ήρωες των αυτοσχέδιων παιχνιδιών τους καθώς και των τραγουδιών που επινοούν, αγωνίζονται να σώσουν το μαγευτικό αυτό τοπίο της φαντασίας τους που απειλείται με εξαφάνιση από τον πιο επικίνδυνο εισβολέα: Τον Κακό Λευκό. Τον κομπιναδόρο «που το χρήμα προσκυνάει και τον κόσμο κυβερνάει». Τον άπληστο Κακό Λευκό που «ακόμα και των Άστρων τον Παιδότοπο σκοπεύει να τον κάνει ρημαδότοπο» έχοντας ήδη καταστρέψει τον πλανήτη «για λόγους κερδοσκοπικούς». Αυτόν που τρέμει μην έρθει κάποτε η πιό ευοίωνη από όλες τις μέρες, η μέρα που θα καταργηθεί παγκοσμίως το χρήμα, η όγδοη μέρα της βδομάδας που λέγεται Πιτσικαρδή.

Αντίποδας του Κακού Λευκού, ο Μαέστρος της (ζωντανής) ορχήστρας αλλά και Ντιλιβεράς της Χαράς «οδηγεί μια Μουσικλέτα πολυφωνική που αντί να καίει βενζίνη καίει μουσική». Και, μαχητικό μέλος της παρέας των παιδιών, ένα ευφάνταστο κορίτσι της πόλης: Η Ρία -δηλαδή η Καβαλαρία Ρουστικάνα (έτσι τη λένε στα όνειρά της!) που φτάνει στον Παιδότοπο των Άστρων αποδρώντας, κατά τη συνήθειά της, από την πραγματικότητα, καβάλα στην αγαπημένη της ζέβρα που έχει κόκκινες ρίγες γι' αυτό και τη λένε Πυτζάμα.

Πρωταγωνιστής της παράστασης, ο Κακός Λευκός Αντώνης Λουδάρος σε διπλή διανομή με τον Μιχάλη Μαρίνο και μαζί του είκοσι πέντε ηθοποιοί, τραγουδιστές και μουσικοί.

[marika]

πολύ καλή παράσταση. Πολλά μπράβο σε όλους.'Αρεσε πολύ στα αγόρια μου αλλά νομίζω ότι άρεσε ακόμα περισσότερο σε εμάς τους μεγάλους που έχουμε ξεχάσει τη ζέβρα πιτζάμα μας.... το τραγούδι "αστυνομίγα" το τραγουδάμε συνέχεια με μια παραλλαγή στους στίχους.... το λέμε "αστυνομίΖα"

[jnikolaidis]

Εμείς μείναμε μέχρι το τέλος μόνο και μόνο γιατί η κόρη μας είναι μικρή (3.5ετών) και έτσι είμασταν σίγουροι ότι δεν θα καταλάβαινε τα βαθύτερα νοήματα της παράστασης που κάποια στιγμή συνειδητοποιήσαμε ότι ήταν απόλυτα πολιτικοποιημένα (για να μην πω στρατευμένα).
Οσοι δεν θέλετε να διαβάσετε spoilers σταματάτε εδώ!
Για ξεκίνημα το έργο ΔΕΝ είναι καθόλου παιδικό και καθόλου “ασυνάρτητο” όπως λένε οι περισσότεροι. Είναι απόλυτα στοχευμένο και πολιτικοποιημένο και έχει πολλαπλά νοήματα τα οποία ύπουλα περνάει στα παιδικά (και όχι μόνο) μυαλά. Σε συντομία (όσο γίνεται δηλαδή….):

* Ο ΚΑΚΟΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ ΤΩΝ ΛΑΜΟΓΙΩΝ
Τα "παιδιά" είναι μάλλον μεγάλα παιδιά, και ακούνε τον "μαέστρο" που είναι σίγουρα ενήλικας, ενώ αντιμάχονται τον μεγάλο τους εχθρό τον “κακό λευκό” που κατά την διάρκεια του έργου έχει και συνοψίζει επάνω του ΟΛΕΣ τις κακές ιδιότητες του ιδιωτικού τομέα: λαμόγιο, τραπεζίτης, βιομήχανος, ξενοδόχος, καταπατητής, οικοπεδοφάγος, απατεώνας, αρχηγός αστυνομίας, βιομηχανικός παραγωγός τροφίμων (και μερικά άλλα που ξεχνώ).

* Η ΑΣΤΥΝΟΜΥΓΑ ΤΣΕ ΤΣΕ (Ο ΚΑΚΟΣ ΚΑΙ ΒΛΑΚΑΣ ΑΣΤΥΝΟΜΟΣ ΠΟΥ ΔΕΡΝΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΥΠΟΚΙΝΟΥΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΚΟ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ)
Ο ¨κακός λευκός” προσλαμβάνει τον πιο βλάκα από τα παιδιά (στον οποίο αρέσει το “κέρδος”) τον οποίο και προσλαμβάνει και τελικά κάνει αστυνομικό και τον στέλνει να δείρει τα παιδιά προκειμένου να καταπατήσει τον “παιδότοπο” των ονείρων ….
Και τώρα κρατηθείτε … αυτό είναι καλό …. ο βλάκας αστυνόμος γίνεται αστυνόμος και ονομάζετε “αστυνομύγα τσετσέ”…. οπότε κατ’ εντολή του “κακού λευκού” μπαίνει εγκάθετος στην παρέα των παιδιών, τους βάζει να πλακώνονται μεταξύ τους με σκοπό να σπείρει διχόνοια, να τους βάλει να πλακώνονται μεταξύ τους, και μετά να τους συλλάβει. (Δεν θυμίζει καθόλου TVXS, μπαχαλάκηδες, αστυνομία, εγκάθετους κλπ ε;;;;)

*Ο ΣΠΑΣΙΚΛΑΣ ΠΟΥ ΕΚΠΑΡΑΘΥΡΩΘΗΚΕ (ή ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΓΝΩΣΗ….)
Ο διαβαστερός των παιδιών ονομάζεται Φωκιων, και τα παιδιά των κοροϊδεύουν ασύστολα και τον πλακώνουν στα φατούρα κάθε που απαντά κάποια ερώτηση γνώσης. Σε μια φάση μας λέει ότι θέλει να γίνει καθηγητής πανεπιστημίου. Μετά σε ένα πλοίο κατά την διάρκεια θαλασσοταραχής τα υπόλοιπα παιδιά τον πετάνε στην θάλλασσα για να ελαφρύνει το πλοίο!

* Ο ΜΑΕΣΤΡΟΣ / ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΩΝ ΜΠΑΧΑΛΑΚΗΔΩΝ
Τα παιδιά εμπνέονται από έναν μουσικό/μαέστρο που τα συμβουλεύει διαδοχικά:
- ότι μόνο η φαντασία, το παιχνίδι και το τραγούδι φθάνουν
- τα αγαθά θα έπρεπε να υπάρχουν και να δίνονται δωρεάν
- να οργανωθούν, να ντυθούν ινδιάνοι και να συμπλακούν με την αστυνομύγα, να την δείρουν και να την διώξουν (αυτήν και τον “κακό λευκό”)

Τώρα εμένα λοιπόν τα παραπάνω με χάλασαν και δεν τα βρήκα ούτε ασυνάρτητα αλλά μάλλον φορτωμένα με σοβαρές πολιτικές προεκτάσεις.
Τα όσα θετικά μηνύματα (π.χ. αγάπη και σεβασμός στο περιβάλλον, το κέρδος δεν πρέπει να είναι αυτοσκοπός κλπ) μάλλον ήταν η γαρνιτούρα και όχι το κύριο πιάτο!

Με λίγα λόγια : ΧΑΛΑΣΤΗΚΑ ΠΟΛΥ!!!!