2ο Δημοτικό Κιλκίς: Απόψε το τραγούδι θα `ναι σαν προσευχή-Eidisis.gr webTV

Απόψε το τραγούδι θα `ναι σαν προσευχή,
θα είναι ελαιώνας σε ξεχασμένη γη.
Απόψε το τραγούδι θα γίνει αγκαλιά
που θα χωράει κι εσένα κι ας είσαι μακριά.

Όταν η απώλεια των δικών σου αγαπημένων ανθρώπων, μουδιάζει το σώμα και το νου, ο μόνος που μπορεί να σε βοηθήσει είναι αυτός: ο Χρόνος. Ο Χρόνος, που δε σε αφήνει να ξεχάσεις, αλλά σε βοηθάει να ξεχαστείς. Είναι αυτός, που όταν όλοι σε εγκαταλείπουν και νιώθεις ότι βουλιάζεις, σε παίρνει αγκαλιά, σε ακουμπάει απαλά στη βάρκα της ζωής και συνεχίζει το αέναο ταξίδι του. Ο Χρόνος είναι αυτός που κρατάει την αγάπη ζωντανή και δεν την αφήνει να πιει της « Αρνης το πικρό νερό», ούτε να χαθεί στης «λήθης το στενό».
Ένα τραγούδι, μια προσευχή, ένα τραγούδι, μιαν αγκαλιά έκαναν τα παιδιά του 2ου Δημοτικού Σχολείου και μας πήραν μαζί τους σε ένα ονειρεμένο ταξίδι στο «Νησί των Συναισθημάτων» που σιγά σιγά βυθίζεται. Ένα νησί που όλοι το εγκαταλείπουν καθώς το τέλος πλησιάζει. Μόνο η μικρούλα ΑΓΑΠΗ αρνείται να το αφήσει και κινδυνεύει να χαθεί μαζί του. Κανείς δε δέχεται να τη βοηθήσει από τους παλιούς «φίλους» της, ούτε η θλίψη, ούτε η μισαλλοδοξία, ούτε καν ο πλούτος. Η ΑΓΑΠΗ βυθίζεται στη θάλασσα της αχαριστίας ώσπου μπροστά της εμφανίζεται ο γερο – Χρόνος. Την παίρνει μαζί του και συνεχίζουν το ταξίδι και όταν ο Χρόνος πέρασε, η Αγάπη συνάντησε επιτέλους τη Σοφία. H Σοφία κοιτώντας την στα μάτια της είπε:
«Αυτός είναι ο χρόνος, ο μόνος που μπορεί πάντα να σε βοηθήσει, όταν ο πόνος της απώλειας σε κάνει να πιστεύεις ότι δε θα μπορέσεις να συνεχίσεις……»
Βασισμένη στο βιβλίο του πολυβραβευμένου Χόρχε Μπουκάι, “Το νησί των συναισθημάτων”, η μουσικοχορευτική παράσταση του 2ου Δημοτικού Σχολείου Κιλκίς – Κώστας Λαχάς άγγιξε την ψυχή όλων όσων την παρακολούθησαν την Πέμπτη 2 Ιουνίου στο κατάμεστο Συνεδριακό Κέντρο του Δήμου Κιλκίς.
Την εκδήλωση προλόγισε ο Δ/ντής του Σχολείου κ. Κώστας Ταλαμπίρης ο οποίος τόνισε: «Στο σχολείο είναι αναγκαίο, όλοι μας, εκπαιδευτικοί και γονείς, να στοχεύσουμε στην ικανότητα αλλά και στη θέληση για μάθηση, και να προσφέρουμε στα παιδιά τα τρία πιο ισχυρά συστατικά της εσωτερικής κινητοποίησης: το παιχνίδι, το πάθος, και τη στόχευση.
Στη συνέχεια ο Δ/ ντής του σχολείου παρέδωσε στον παππού του μικρού Διογένη Παλαιολόγου, τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν (πάνω από 4.500 ευρώ) για την εξειδικευμένη ιατρική θεραπεία στην οποία υποβάλλεται.
Στην παράσταση συμμετείχαν με πάθος, δύναμη και έμπνευση 80 μαθήτριες – ές από τις Δ΄- Ε΄- ΣΤ΄ τάξεις. Η Αθηνά και η Φανή Σιώτη έχοντας ως έναυσμα την ιστορία της ΑΓΑΠΗΣ , έδεσαν αρμονικά και ανεπανάληπτα τη μουσική με το χορό και δημιούργησαν μια μοναδική παράσταση. Η ευφυής σκηνική πρόταση από την πληροφορικό του σχολείου κ. Μαρία Γιοβανούδη συνέβαλε τα μέγιστα στο άριστο αποτέλεσμα. Καταπληκτικά ήταν και τα σκηνικά που επιμελήθηκε η εικαστικός – ζωγράφος κ. Οργιανέλλη Δέσποινα. Στην αφήγηση της ιστορίας ακουγόταν η μαγευτική φωνή της κ. Ζωής Αγαθοπούλου, ενώ σημαντικότατη ήταν η προσφορά του αεικίνητου Θανάση Ντέμκο στα ηχητικά και στο φωτισμό.
Στο πρώτο μέρος της παράστασης, που ήταν αφιερωμένο «σ΄ αυτούς που δεν είναι πια κοντά μας», χόρεψαν οι μαθήτριες του 2ου Γυμνασίου Κιλκίς Γεωργία– Χριστίνα Αναστασιάδου και η Αναστασία Πορφυρίδου, ενώ την εικονογράφηση του προγράμματος την ανέλαβε ο 14χρονος Βάσκο Σταμπουλίεβ, όλοι μαθητές και μαθήτριες που αποφοίτησαν από το 2ο Δημοτικό.
Αυτός όμως, που όλα αυτά τα χρόνια αγωνίζεται και προσφέρει στα παιδιά του σχολείου τη δυνατότητα να ζήσουν τέτοιες μοναδικές στιγμές, είναι ο γυμναστής του Σχολείου κ. Γιάννης Χαριτίδης. Το χειροκρότημα του κόσμου στο τέλος του έργου, η χαρά της εκπλήρωσης στα μάτια των παιδιών, η ευτυχία που είναι ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους, είναι για έναν δάσκαλο το μεγαλύτερο ΜΠΡΑΒΟ.

[vasilikipepetziki]

Μπράβο σαν τα συναισθήματα δεν έχει ιδικά σαν εμένα μόνο που λίγο ήμουν άσχημη αλλά δεν πειράζει μια χαρά παιδιά ήμαστε ....

[iliassoumelidis]

απλα τελειο ισως ηθελε πολυ δουλεια γιατι ημουν και εγω και ξερω αλλα ηταν απο τις καλυτερες στιγμες της ζωης μου

[ΗλιαναΑλεξανδριδου]

συμφωνω με το ηλια γιατι και εγω συμμετειχα