filmov
tv
Απόντες - Νίκος Γραμματικός (Wish You Were Here - Pink Floyd)

Показать описание
Απόντες (1996)
Σκηνοθεσία Νίκου Γραμματικού
Σενάριο: Νίκος Γραμματικός, Νίκος Παναγιωτόπουλος
Πρωταγωνιστές: Αιμίλιος Χειλάκης, Βαγγέλης Μουρίκης, Τάσος Νούσιας
Νίκος Γεωργάκης, Κωνσταντίνος Σταρίδας, Γιώργος Ευγενικός, Αντώνης Αντωνίου, Άρτο Απαρτιάν, Μηνάς Χατζησάββας
Η απουσία προϋποθέτει μια παρουσία. Έτσι λέγεται κάθε εμφάνιση του όντος σε χώρο και χρόνο. Η απουσία είναι μια χωρική και χρονική απομάκρυνση από έναν προγενέστερο χώρο και χρόνο. Ωστόσο, ο απών συνεχίζει να είναι παρών, αλλά σε χωροχρονικό περιβάλλον, που δεν εμπεριέχει και εμάς. Ο απών επίσης είναι παρών στη μνήμη μας, τόπος μόνιμης παρουσίας όλων των απόντων, των πεθαμένων συμπεριλαμβανομένων. Η παρουσία σχηματίζει, η απουσία αποσχηματίζει.
Στην ταινία του Νίκου Γραμματικού η παρουσία έξι εφήβων σε χώρο και χρόνο (1987-1994) δίνει μορφή σε μια παρέα με χαλαρή δομή. Δεν βρίσκονται διαρκώς παρόντες στη δράση και οι έξι φίλοι, ενώ όσοι ενεργούν ταυτόχρονα δεν σημαίνει πως δρουν κιόλας. Δράση εδώ είναι η ίδια η παρουσία. Άλλωστε, δεν είναι ανάγκη να δράσουν οι ήρωες, αφού η σεναριακή προβληματική επιβάλλει να μη συμβεί τίποτα το ιδιαίτερο σημαντικό σ αυτή την πολύ σημαντική ταινία. Στην οποία, η κυρίαρχη έννοια της απουσίας μεγαλώνει καθώς μικραίνει ο χρόνος προβολής και τα δρώμενα οδηγούνται προς το κάθε άλλο ευτυχές τέλος. Μέχρι να φτάσουμε στην πλήρη απουσία που ορίζει η αυτοκτονία του βασικού ήρωα, η παρουσία των φίλων σε χώρο και χρόνο μετασχηματίζει και στο τέλος αποσχηματίζει το πλέγμα των σχέσεων που έχουν δημιουργηθεί στην παρέα σε επτά χρόνια.
Έξι οι ήρωες μιας ταινίας που μετράει το φιλμικό της χρόνο με μεγάλη ακρίβεια σε έναν τόπο σαν την ένδοξη Σαλαμίνα της εφτάψυχης Ελλάδας. Που ποτέ δεν πεθαίνει. Ίσως γιατί προσαρμόστηκε στη συμπεριφορά της εφτάψυχης γάτας που τρώει, κατά προτίμηση, μονόψυχα σπουργίτια. Ενώ, όντας έφηβος στην Ελλάδα ετοιμάζεσαι μεθοδικά να δράσεις, σιγά σιγά, καθώς μεγαλώνεις, περνάς στην αδράνεια, είτε μέσα από έναν αδρανή γάμο, είτε μέσα από έναν αδρανή διορισμό στο αδρανές Δημόσιο, είτε γράφοντας αδρανή ποιήματα, που δεν θα εκδοθούν ποτέ από πνευματικά αδρανείς εκδότες. Μην τολμήσεις να ωριμάσεις στην Ελλάδα, γιατί πριν προλάβεις να ωριμάσεις σάπισες κιόλας. Η ταινία καταγράφει την πορεία έξι εφήβων προς το ίδιο τέλμα, από διαφορετικούς για τον καθένα δρόμους.
Βασίλης Ραφαηλίδης. Πέρα από τον κινηματογράφο (ΕΚΔΟΣΕΙΣ του ΕΙΚΟΣΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ)
Σκηνοθεσία Νίκου Γραμματικού
Σενάριο: Νίκος Γραμματικός, Νίκος Παναγιωτόπουλος
Πρωταγωνιστές: Αιμίλιος Χειλάκης, Βαγγέλης Μουρίκης, Τάσος Νούσιας
Νίκος Γεωργάκης, Κωνσταντίνος Σταρίδας, Γιώργος Ευγενικός, Αντώνης Αντωνίου, Άρτο Απαρτιάν, Μηνάς Χατζησάββας
Η απουσία προϋποθέτει μια παρουσία. Έτσι λέγεται κάθε εμφάνιση του όντος σε χώρο και χρόνο. Η απουσία είναι μια χωρική και χρονική απομάκρυνση από έναν προγενέστερο χώρο και χρόνο. Ωστόσο, ο απών συνεχίζει να είναι παρών, αλλά σε χωροχρονικό περιβάλλον, που δεν εμπεριέχει και εμάς. Ο απών επίσης είναι παρών στη μνήμη μας, τόπος μόνιμης παρουσίας όλων των απόντων, των πεθαμένων συμπεριλαμβανομένων. Η παρουσία σχηματίζει, η απουσία αποσχηματίζει.
Στην ταινία του Νίκου Γραμματικού η παρουσία έξι εφήβων σε χώρο και χρόνο (1987-1994) δίνει μορφή σε μια παρέα με χαλαρή δομή. Δεν βρίσκονται διαρκώς παρόντες στη δράση και οι έξι φίλοι, ενώ όσοι ενεργούν ταυτόχρονα δεν σημαίνει πως δρουν κιόλας. Δράση εδώ είναι η ίδια η παρουσία. Άλλωστε, δεν είναι ανάγκη να δράσουν οι ήρωες, αφού η σεναριακή προβληματική επιβάλλει να μη συμβεί τίποτα το ιδιαίτερο σημαντικό σ αυτή την πολύ σημαντική ταινία. Στην οποία, η κυρίαρχη έννοια της απουσίας μεγαλώνει καθώς μικραίνει ο χρόνος προβολής και τα δρώμενα οδηγούνται προς το κάθε άλλο ευτυχές τέλος. Μέχρι να φτάσουμε στην πλήρη απουσία που ορίζει η αυτοκτονία του βασικού ήρωα, η παρουσία των φίλων σε χώρο και χρόνο μετασχηματίζει και στο τέλος αποσχηματίζει το πλέγμα των σχέσεων που έχουν δημιουργηθεί στην παρέα σε επτά χρόνια.
Έξι οι ήρωες μιας ταινίας που μετράει το φιλμικό της χρόνο με μεγάλη ακρίβεια σε έναν τόπο σαν την ένδοξη Σαλαμίνα της εφτάψυχης Ελλάδας. Που ποτέ δεν πεθαίνει. Ίσως γιατί προσαρμόστηκε στη συμπεριφορά της εφτάψυχης γάτας που τρώει, κατά προτίμηση, μονόψυχα σπουργίτια. Ενώ, όντας έφηβος στην Ελλάδα ετοιμάζεσαι μεθοδικά να δράσεις, σιγά σιγά, καθώς μεγαλώνεις, περνάς στην αδράνεια, είτε μέσα από έναν αδρανή γάμο, είτε μέσα από έναν αδρανή διορισμό στο αδρανές Δημόσιο, είτε γράφοντας αδρανή ποιήματα, που δεν θα εκδοθούν ποτέ από πνευματικά αδρανείς εκδότες. Μην τολμήσεις να ωριμάσεις στην Ελλάδα, γιατί πριν προλάβεις να ωριμάσεις σάπισες κιόλας. Η ταινία καταγράφει την πορεία έξι εφήβων προς το ίδιο τέλμα, από διαφορετικούς για τον καθένα δρόμους.
Βασίλης Ραφαηλίδης. Πέρα από τον κινηματογράφο (ΕΚΔΟΣΕΙΣ του ΕΙΚΟΣΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ)
Комментарии