Herping στο Χορτιάτη Δεκέμβριος 2021 - σκίουρος, ασπόνδυλα, μύκητες, φυτά κι άλλα

Herping in Chortiatis mountain in Thessaloniki prefecture, Greece, in November and December, 2021. The first excursion happened on November 20, and the group consisted of me and Vasilis. We took the ice makers' path, an initially stony path that later enters the chestnut forest. Common evergreen shrubs like juniper (Juniperus oxycedrus) and holm oak (Quercus coccifera) were common around 700 m elevation. In the Castanea sativa forest, most of the chestnuts have been either collected or eaten, and only husks remained in the leaf litter. Apart from a keeled slug (Tandonia sowerbyi) and a beautiful green huntsman spider (Micrommata ligurina), we didn't find any other animals. Some birds were there, but at a great distance. On returning, we found a squirrel (Sciurus vulgaris) grabbing and eating a cone on a pine directly above us. The second excursion happened on December 5 and the group consisted of me, Dimitris and Brigita. We went much higher, at around 1.000 m first and then lower to around 900 m. A lot of high elevation plants such as primrose (Primula veris), wild strawberry (Fragaria vesca), dog rose (Rosa canina), bramble (Rubus ulmifolius) with sour fruit, Hellebore (Helleborus cyclophyllus), holly (Ilex aquifolium), donkey fern (Asplenium onopteris), bracken fern (Pteridium aquilinum) and others were around. A few mushrooms were also growing, with the most noteable being the perple Ascocoryne sarcodes. No animals other than a single earthworm.

Herping στο Χορτιάτη, ένα βουνό στο νομό Θεσσαλονίκης, το Νοέμβριο και το Δεκέμβριο του 2021. Η πρώτη εξόρμηση έγινε στις 20 Νοεμβρίου και η ομάδα αποτελούταν από εμένα και το Βασίλη. Ανηφορίσαμε από το μονοπάτι των παγοποιών, ένα αρχικά πετρώδες μονοπάτι που καταλήγει στο καστανόδασος. Αειθαλείς θάμνοι όπως άρκευθος (Juniperus oxycedrus), πουρνάρι (Quercus coccifera) ήταν κοινοί σε υψόμετρο 700 μέτρων. Στο δάσος Castanea sativa, όλα τα κάστανα είχαν είδη συλλεχθεί ή φαγωθεί, και μόνο τα κελύφη έμεναν μαζί με τα πεσμένα φύλλα. Πέρα από έναν τροπιδωτό γυμνοσάλιαγκα (
Tandonia sowerbyi) και μια όμορφη πράσινη αράχνη κυνηγό (Micrommata ligurina), δε βρέθηκαν άλλα ζώα. Κάποια πουλιά υπήρχαν σε μεγάλη απόσταση. Στην επιστροφή, πετύχαμε έναν σκίουρο (Sciurus vulgaris) να μεταφέρει και να τρώει έναν κώνο σε ένα πεύκο ακριβώς από πάνω μας. Η δεύτερη εξόρμηση έγινε στις 5 Δεκεμβρίου και η ομάδα αποτελούταν από εμένα, τον Δημήτρη και τη Μπριγκίτα. Πήγαμε πιο πάνω, αρχικά κοντά στα 1.000 μέτρα και μετά κάτω από τα 900. Φυτά μεγάλου υψομέτρου, όπως πρίμουλα (Primula veris) αγριοφράουλα (Fragaria vesca), αγριοτριανταφυλλιά (Rosa canina), βατομουριά (Rubus ulmifolius) με ξινούς καρπούς, ελλέβορος (Helleborus cyclophyllus), αρκουδοπούρναρο (Ilex aquifolium), γαϊδουροφτέρη (Asplenium onopteris), κοινή φτέρη (Pteridium aquilinum), φύονταν παντού. Κάποια μανιτάρια φύονταν ακόμα, με πιο αξιοσημείωτη την Ascocoryne sarcodes. Κανένα ζώο εκτός από έναν μόνο γεωσκώληκα.