19-8-2016: Μια ηχηρή και χαρούμενη ΚΑΛΗΜΕΡΑ από ΟΛΟΥΣ μας!!

Η ΠΟΡΕΙΑ και ΣΧΕΣΗ ΜΟΥ ΜΕ ΤΑ ΑΔΕΣΠΟΤΑΚΙΑ

Το επάγγελμά μου είναι ψυχολόγος και στην πορεία της ζωής μου, ο άνθρωπος και τα προβλήματά του είχαν τον κυρίαρχο ρόλο.

Ταυτιζόμουν απόλυτα με κάθε άνθρωπο ανήμπορο και ταλαιπωρημένο, επιδιώκοντας να βρεθεί τρόπος να ενδυναμωθεί και να συνεχίσει με περισσότερα εφόδια την πορεία του.

Η ενασχόλησή μου ενεργά με το πρόβλημα των αδέσποτων ξεκίνησε 10 χρόνια πριν και πιο συγκεκριμένα το 2005 όταν κάποιες συγκυρίες με έφεραν να ζήσω στο Διμηνιό, το χωριό όπου γεννήθηκα.

Ενα απρόσμενο γεγονός που έλαβε χώρα μόλις μια εβδομάδα μετά τη μετακόμιση και εγκατάστασή μου στο χωριό, το 2005, άλλαξε εντελώς την καθημερινότητα και πορεία της ζωής μου από τότε.

Μια αδέσποτη σκυλίτσα που τάιζα γέννησε στον χωριάτικο φούρνο του σπιτιού μου και ξεκίνησα έναν αγώνα δρόμου προσπαθώντας να βρω οικογένειες στα 8 κουταβάκια της.

Αυτή ήταν η αρχή μιας μάχης ενάντια στην υπάρχουσα νοοτροπία του χωριού, που θεωρούσε ενοχλητική την ύπαρξη των περιφερόμενων αδεσποτάκων και το ενδιαφέρον μου προς αυτά.

Η σκληρότητα των χωριανών με έφερε πολύ συχνά σε αδιέξοδο, αλλά ταυτόχρονα με πείσμωνε και συνέχιζα με μεγαλύτερη ορμή.

Ηλπιζα στην πορεία του χρόνου να βρεθεί μια μόνιμη λύση για όλα αυτά τα περιστατικά των αδέσποτων και δεσποζόμενων ζώων με μεγάλη ανάγκη.

Πολύ σύντομα συνειδητοποίησα ότι μπροστά στο τεράστιο πρόβλημα που υπάρχει, δεν επαρκεί η συμβολή μόνο ενός ατόμου, η δική μου ή οι προσπάθειες μεμονωμένων εθελοντών.

Πολλές φορές η ανημποριά με αποδυνάμωνε και ήθελα να ξεφύγω από όλους και όλα. Τελικά το γεμάτο αγάπη και υπέρμετρη ευγνωμοσύνη βλέμμα των αδέσποτων που είχαν δεχτεί λίγη αγάπη και φροντίδα δεν μου άφηνε περιθώριο για άλλη επιλογή.

Πέρασαν κιόλας 10 χρόνια που ασχολούμαι πολύ ενεργά με την περίθαλψη αδέσποτων ζώων και έχω αναλάβει πάνω από 100 ζωάκια που βρέθηκαν στον δρόμο μου σε πολύ άσχημη κατάσταση, ως επί το πλείστον σκυλάκια θύματα εγκατάλειψης, χτυπημένα, άρρωστα, πεινασμένα, κακοποιημένα κ.λπ.

Μη βρίσκοντας άλλη λύση, ο μόνος χώρος φιλοξενίας που διέθετα και εξακολουθώ να διαθέτω, μετά την απαιτούμενη νοσηλεία σε κτηνιατρείο, είναι το σπίτι μου.

Περιττό να αναφέρω ότι τα τεράστια κτηνιατρικά έξοδα καλύπτονται πάντα από εμένα και η δυσκολία εξεύρεσης πόρων είναι το μόνιμο αγκάθι σε όλη την πορεία.

Είναι εύκολο να δηλώσεις και να σκεφτείς ότι εμείς που αφιερώνουμε τη ζωή μας στα αδέσποτα έχουμε κάποιο ψυχολογικό πρόβλημα και επιλέξαμε να καλύψουμε κάποια κενά συναισθηματικά με την ενασχόλησή μας με τα ζώα, χρησιμοποιώντας τα ως υποκατάστατο.

Η σχέση μας με τα ζώα δεν είναι υποκατάστατο. Είναι αναντικατάστατη. Δυστυχώς δεν υπάρχει καμιά μέριμνα από τον δήμο και η ευθύνη βαραίνει πάντα τους μεμονωμένους εθελοντές. Πώς μπορείς να προσπεράσεις ένα πλάσμα (είτε με δύο, είτε με τέσσερα πόδια) που έχει την ανάγκη σου;

Η δημοτική αρχή του Δήμου Σικυωνίων ξεκίνησε πριν από περίπου 3 χρόνια ένα πρόγραμμα στειρώσεων, αλλά είναι σταγόνα στον ωκεανό μπροστά στο τεράστιο πρόβλημα που υπάρχει με τις συνεχείς εγκαταλείψεις κουταβιών από γέννες αστείρωτων δεσποζόμενων ζώων (στην πλειονότητα κουταβιών και γατιών).

Επιβάλλεται να γίνει μια πιο οργανωμένη προσπάθεια για την αντιμετώπιση του προβλήματος και δεν γίνεται να προσδοκούμε να καλυφθούν οι ανάγκες από μεμονωμένους εθελοντές με πενιχρούς πόρους.

Το πρόβλημα των αδέσποτων μας αφορά όλους. Και δυστυχώς οι υπεύθυνοι φορείς-δήμοι αδιαφορούν.

Μπορεί η Ευρωπαϊκή Ενωση να διαθέτει μεγάλα κονδύλια για την αντιμετώπιση του προβλήματος, αλλά είναι δικό μας πρόβλημα και για την αντιμετώπισή του χρειάζονται μελέτη, οργάνωση, σχεδιασμό και εφαρμογή από άτομα που θα εργάζονται με ευαισθησία και αμέριστο ενδιαφέρον, επί πληρωμή, για αρκετά χρόνια.

Προσωπικά θα συνεχίσω τον μοναχικό και δύσκολο αγώνα μου με τους τετράποδους φίλους μου γιατί απλά αξίζουν κάτι καλύτερο και τους υποσχέθηκα να το αναζητήσουμε μαζί.

Είμαι σίγουρη ότι κάποια στιγμή θα αντιληφθούμε όλοι μας τη μοναδική και αυθεντική επαφή που προσφέρει η σχέση μας με τα ζώα.

Οποιος ή όποια δεν έχει δοκιμάσει αυτού του είδους την ψυχοθεραπεία στερείται απλά την αληθινή επαφή και αποδοχή χωρίς όρια.

Είναι αλήθεια ότι ο καλύτερος ψυχοθεραπευτής έχει τέσσερα πόδια και γούνα... Το όνομά του είναι σκύλος και περιμένει να τον προσκαλέσετε για πολλές συνεδρίες.