Póki Polska

Kiedy światu się zdawało,
Że na zawsze starta z map,
Że nie złoży nikt jej w całość,
Że nie wydrze z wrażych łap,
Polski żołnierz w obcej stronie,
Na Europy krańcu gdzieś
Bijąc wroga tęsknił do niej
I układał taką pieśń.

Póki Polska żyje w nas,
Póty nie zginie.
Orzeł Biały jeszcze raz
Skrzydła rozwinie.
Jeszcze zerwie pęta z nóg Gotów do lotu.
Jeszcze zabrzmi złoty róg.

Bądź gotów, bądź gotów!
Dawno ścichło rżenie koni.
Rozwiał się bitewny kurz.
Szczęk stalowy białej broni
Do historii przeszedł już
I odeszli z tamtym wojskiem
Na niebieskiej trąbki zew Ci,
co śnili wolną Polskę
Zostawiając nam ten śpiew.

Póki Polska żyje w nas...
Dziś Europa znów jest z nami
I z pomocą skora biec,
Ale wolnej Polski granic Polski żołnierz musi strzec
I dochować musi wiary Tym, co dali za nią krew,

Nieść wysoko ich sztandary
I pamiętać tamten śpiew.
Póki Polska żyje w nas, Póty nie zginie...