Βαγγέλης Γερμανός Είσαι ένας Διάβολος

Ο Βαγγέλης Γερμανός γεννήθηκε στις 14.11.1949 και μεγάλωσε στον Πειραιά. Έκανε σπουδές κιθάρας και θεωρητικά, ενώ από πολύ νωρίς συμμετείχε σε διάφορα μαθητικά και συνοικιακά γκρουπάκια.
Το 1981 έκανε την πρώτη του δισκογραφική εμφάνιση ένας καθηγητής μαθηματικών που από χρόνια έπαιζε τρυφερές, αμερικάνικου τύπου, μπαλάντες.
Πέτυχε στο Μαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης, αλλά πολύ σύντομα μετεγγράφηκε στην Αθήνα ,όπου έκανε και τις πρώτες ζωντανές εμφανίσεις του στο Αθηναϊκό κοινό, στο συγκρότημα του Διονύση Σαββόπουλου στο Ροντέο και στο Κύτταρο. Ενώ είχε ήδη αρχίσει να γράφει τα πρώτα δικά του τραγούδια. Παντρεύτηκε νεότατος, στα 20 του χρόνια, & έχει μια κόρη την Αλίκη, η οποία έκανε την...πρώτη της εμφάνιση στη δισκογραφία στην πασίγνωστη "Μπανιέρα", παρέα με τον πατέρα της. Ο Διονύσης Σαββόπουλος έκανε την παραγωγή στον δίσκο τα "Μπαράκια", όπου στη δεύτερη φωνή μπορεί κανείς να ανακαλύψει την νεαρότατη τότε και πρωτοεμφανιζόμενη επίσης, Ελευθερία Αρβανιτάκη.
Τα "Μπαράκια" αποτέλεσαν ένα είδος επανάστασης στη μουσική σκηνή της εποχής , ανοίγοντας το δρόμο για ένα σωρό άλλους νέους δημιουργούς που ίσως δεν τολμούσαν να παρουσιάσουν τη δουλειά τους. Ο Βαγγέλης Γερμανός έγινε γρήγορα γνωστός- ένας ροκ τροβαδούρος που συνδυάζει την ευαισθησία & τον ρομαντισμό με την αντισυμβατική ματιά πάνω στα πράγματα. Παρ' όλη την επιτυχία εκείνου του πρώτου δίσκου, αλλά & την ευρύτατη αποδοχή των επόμενων, ο Γερμανός ποτέ δεν αναδείχτηκε σε επαγγελματία του τραγουδιού, καθώς πάντα ο ίδιος επέλεγε πότε & υπό ποιές συνθήκες θα δημοσιοποιούνταν η δουλειά του....
Όλο το βράδυ σαν σκυλί σε καρτερώ
Το ρημαγμένο μου κορμί να ζωντανέψεις
Κόντρα στο ψέμα σου παλεύω με τις λέξεις
Είσ' ένας διάβολος, είσ' ένας διάβολος
Με την αγάπη μου σου κάπνισε να παίξεις
Είσ' ένας διάβολος που ροκανίζει το φτωχό μου το μυαλό
Σκαρφαλωμένη στο ψηλό σου το σκαμνί
Το φιλντισένιο σου τσιγάρο σ' ένα τάσι
Σ' όποιον νομίζεις πως μπορεί να σε χορτάσει
Το μάτι παίζεις, το μάτι παίζεις
Κι όταν στα πόδια σου γυμνός θα ξαποστάσει
Σαν αμαζόνα του λογχίζεις το κορμί
Ω! πώς φοβάμαι τον ψηλό με τα γυαλιά
Υπνωτισμένα σε κοιτούσε χίλια βράδια
Λεφτά και ρούχα ξεφορτώθηκε στα ζάρια
Για το χατίρι σου, για το χατίρι σου
Από τα κρύσταλλα του νου ως τα σκοτάδια
Απογειώθηκε και μπήκε σε τροχιά
Μα όμως πρόσεξε κι εσύ να μη βρεθείς
Στην εξορία που με δίκασες να ζήσω
Πόρτες θα κλείνουνε καθώς θα μένεις πίσω
Χωρίς αγάπη, χωρίς αγάπη
Τα ανεξίτηλα σημάδια σου θα σβήσω
Σα χαλικάκι μες στο ρεύμα θα χαθείς