Ασφυξία Θείος Γιακουμής (Prod) DjDallas

Λυρίκια:

Ποιος είμαι? ακόμα άλλος ένας,άλλος ένας κανένας καθένας
ζω και πεθαίνω αντιδρώ και μαθένω στ' ονείρο των 14 το μισοκαυλώμενο, μόνος μου μπήκα και δεν καταλαβαίνω φοβάμαι όταν το νιώσω θα 'ναι αργά και αποθήμενο φρικάρω κλατάρω στανιάρω επί τόπου κ έπειτα τα τακιμιάζω με καρπούς του ιδιού μου κόπου.Ξέρω γιατι, 'μαι μέτριος στο Βοοth τα καλύτερα μου φρι δεν έχω αφήσει στο youtube μα οτάν παραμιλώ στο κενό μ αδερφό δεν είναι beef ουτε pork είναι δυνατό σαν ΟΡΚΚΚ,
Σκατά ειμαί κι εγώ η γενιά μου χάνει χρόνια σε ένα σάπιο αστικό με
buffering sto net και μπαφινγκ στη πλατεία,γουβετσάκι ταπεράκι μετά σπίτι μαλακία, έχω μια θηλεία που με πνίγει μια δί-πολικοτητα
που τον κόμπο της σφίγγει δεν ξέρω που καταλήγει στην φώλια της με τυλίγει και κουρνιάζουμε μαζί όταν όλοι θα έχουν φύγει.Τα νύχια της μπήγει βαθιά στο κέφαλι ξέρω ότι είναι πρόβλημα και θρέφεται στο χάλι, ανασαίνει κυριεύεται από σίγουρη αυταπάτη που ίσως? χα! πάντα με διχάζει.Στο πρωσόρινο να θέλω να άρκεστω μ' αυτογνώσία όταν δυσαρεσκώ μα δεν αυτάπατόμαι όποτε το αναζήτω που να παίρνεις στα σοβαρά πειραγμένο μυαλλό,μια μουντή Κυριακή κανείς την αλλαγή ,ειμαστε λίγοι πολλοί αρκετοί ή λειψοί, θεμιτοί ή και μη αρεστοί και ως προς τι?
ΤΟΣΟΙ ΜΑΛΑΚΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟΙ ΣΤΗ ΓΗ

ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΦΟΒΟΙ ΠΟΥ ΛΙΩΝΟΥΝ ΤΑ ΚΡΑΝΙΑ ΦΟΒΟΙ ΜΕ ΚΑΝΟΥΝ ΝΑ ΧΑΝΩ ΑΠ' ΤΟΥ ΕΥΑΤΟΥ ΜΟΥ ΤΑ ΘΗΡΙΑ
ΤΩΡΑ Η ΠΟΤΕ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΟΥ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΠΝΙΓΜΟ ΣΤΗΝ ΛΕΚΑΝΗ ΑΣΦΥΞΙΑ!!
ΚΙ ΙΣΩΣ ΜΟΝΟΣ ΝΑ ΧΤΙΖΩ ΤΑ ΤΟΙΧΩΜΑΤΑ ΚΙ ΟΣΟ ΔΕΝ ΤΑ ΓΚΡΕΜΙΖΩ ΤΟΣΟ ΦΤΙΑΧΝΟΝΤΑΙ ΑΝΤΙΣΩΜΑΤΑ ΤΩΡΑ Η ΠΟΤΕ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΟΥ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΠΝΙΓΜΟς ΣΤΗΝ ΛΕΚΑΝΗ
ΑΣΦΥΞΙΑΑΑΑ

Κι όταν βυ-θίζομαι στη λέζα πρωτίστως τα βάζω με 'μενα τον κομπλέξα τον ίδιο ακατάλληλο που δεν κάνει για τίποτα ζητιάνο περίφανο που χάνεται σε ενίγματα μα όσο με παινεύω με σιχαίνομαι και όσο με σιχαίνομαι κλαίγομαι! γάμα το πως φαίνομαι και πως θα συνεχίσω γίνομαι ο καριόλης τώρα που δεν θέλω να αντικρίσω κ' ίσως παραφέρομαι
Ενοχικά νομίζοντας πως όλα περιστρέφονται τρίγυρω μου κ' ευθύνομαι κι εγώ με την σείρα μου ή απλώς κανώ προβλήματα για να 'χω την υγεία μου,μα να μου οι γώμες οι αποψείς κ' οι ηθικές διαλογίζομαι στα βράχια πάνω από τις βραδίνες π καταλήγει σε μονολόγο ενός άδειου πρωίνου μα διακόπτει η ματιά αγενή περαστικού.Σπαστικού, κ'είμαι έξω απ' τα νερά μου κανώντας καταφύγιο τα χειρότερα σκατά μου,γίνομαι ένα με αύτα λέω δεν πρέπει και βάζω ένα Direct να σπάσω τον καθρέφτη!!
να σωφρώνιστω? όταν από σπόρο με έχουν ήδη αριθμό? όταν πρέπει να ανεχτώ,τυπικά να οριμάσω να αλλαξω? να γίνω ίδιος και ΄μέτα να σκάσω?ΣΚΑΣΤΕ! έχω αγνακτηήσει ένα βήμα πριν το μυαλλό μου ανακτήσει ότι απομένει και μένει ζώντανο κ ισσοροπώ ανάμεσα στο ζω και στο φυτοζωώ προσπαθώ συνεχώς να συμππεριφερθώ να φερθώ αναλόγως να μην βυθιστώ στην κοσμάρα στην σπίντα του δίπολικου,κι ας μην έχω γνωματεύση ειδικού

ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΦΟΒΟΙ ΠΟΥ ΛΙΩΝΟΥΝ ΤΑ ΚΡΑΝΙΑ ΦΟΒΟΙ ΜΕ ΚΑΝΟΥΝ ΝΑ ΧΑΝΩ ΑΠ' ΤΟΥ ΕΥΑΤΟΥ ΜΟΥ ΤΑ ΘΗΡΙΑ
ΤΩΡΑ Η ΠΟΤΕ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΟΥ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΠΝΙΓΜΟ ΣΤΗΝ ΛΕΚΑΝΗ ΑΣΦΥΞΙΑ!!
ΚΙ ΙΣΩΣ ΜΟΝΟΣ ΝΑ ΧΤΙΖΩ ΤΑ ΤΟΙΧΩΜΑΤΑ ΚΙ ΟΣΟ ΔΕΝ ΤΑ ΓΚΡΕΜΙΖΩ ΤΟΣΟ ΦΤΙΑΧΝΟΝΤΑΙ ΑΝΤΙΣΩΜΑΤΑ ΤΩΡΑ Η ΠΟΤΕ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΟΥ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΠΝΙΓΜΟΣ ΣΤΗΝ ΛΕΚΑΝΗ
ΑΣΦΥΞΙΑΑΑΑ

and then to conquer one's loneliness one must conquer one's fears