Mary Roussioti in the studio

Με λένε Μαίρη Ρουσιώτη και είμαι εικαστικός που ζω και εργάζομαι στην Αθήνα. Η εργαστηριακή μου πρακτική περιλαμβάνει τη ζωγραφική και το κολλάζ, και πρόσφατα τη γλυπτική και τις εγκαταστάσεις αλλά με μια προσέγγιση κάτω από το πρίσμα της ζωγραφικής.
Ως καλλιτέχνης, εντοπίζω τον ρόλο μου ως ερευνητής, παρατηρητής και μέρος της κοινότητας, ενώ αναγνωρίζω μια αέναη επιθυμία δημιουργίας, μέσα από μια έντονη εσωτερικότητα και αυτογνωσία. Η συνύπαρξη αυτών των προθέσεων συνθέτουν πολλαπλές αφηγήσεις στο έργο μου.
Με ενδιαφέρουν ζητήματα όπως το χρώμα, η γραμμή, η φόρμα, το υλικό, αλλά αυτό που με γοητεύει είναι η διαδικασία τις σύνθεσης. Είναι σαν ένα μαθηματικό πρόβλημα με διάφορες λύσεις και εγώ αναζητώ τη βέλτιστη. Γι' αυτό και τα υλικά που χρησιμοποιώ θέλω να είναι έτοιμα και άμεσα διαθέσιμα όπως π.χ. οι μαρκαδόροι και τα χρωματιστά χαρτιά.
Ένα από τα κυρίαρχα υλικά στη δουλειά μου είναι το σπρέι. Μου αρέσει αυτή η αμεσότητα που έχει, είναι γρήγορο και έντονο. Είναι επίσης ένα υλικό που σε παραπέμπει στην διάδραση που συμβαίνει στους τοίχους της πόλης που προσωπικά είναι πηγή έμπνευσης και προβληματισμού, είναι αυτό που συμβαίνει σήμερα, είναι το τώρα, αλλά ταυτόχρονα εμπεριέχει και το χθες και το αύριο...φανερώνει στοιχεία της κοινωνίας μας. Είναι οι πρωτόγονες τοιχογραφίες στις σύγχρονες σπηλιές μας.

Ένα άλλο υλικό που με ενδιαφέρει είναι το πλαστικό ή αλλιώς PVC. Ξεκίνησα τη συλλογή πλαστικού από παραλίες, εξετάζοντάς το αρχικά ως υλικό που η κοινωνία καταναλώνει και πετάει μετά τη χρήση του, κι έπειτα τοποθετώντας το εκ νέου, μέσα σε ένα νέο πολιτισμικό πλαίσιο, με τη μορφή πλέον έργου τέχνης σχολιάζοντας έτσι τις αρνητικές συνέπειες που έχει η καταναλωτική συμπεριφορά του ανθρώπου απέναντι στη φύση αλλά και στην ίδια του την ύπαρξη.

Το τελευταίο διάστημα η ερεύνα μου εστιάζει στους ενδιάμεσους χώρους προσεγγίζοντας το ενδιάμεσο υπο το πρίσμα των ανθρωπιστικών επιστημών, της ψυχιατρικής αλλά και της αρχιτεκτονικής. Ο ενδιάμεσος χώρος όπου ξεκινούν οι διάφορες μεταβολές. Ένας τόπο ικανός να διαχειριστεί τις αντιθέσεις και τις μεταβάσεις. Το κατώφλι μεταφορικά υπονοεί δυο καταστάσεις: μια που τελειώνει και μια που ξεκινά. Υπο αυτή την έννοια το κατώφλι λειτουργεί ως το μέσον τους που τις γεφυρώνει, άρα ως ενδιάμεσος χώρος. Τα καινούργια μου έργα είναι κατώφλια, πόρτες μετάβασης μεταξύ ενός πριν και ενός μετά, ενός εδώ και ενός εκεί ή ακόμα μιας μετάβασης από το ίδιο στο άλλο. Η κρίσιμη στιγμή της μετάβασης η οποία μπορεί να είναι μια μικρή ή μιας μεγάλης σημασίας για το άτομο ή μιας ολόκληρης κοινωνίας.
Τέλος θα ήθελα να αναφέρω ότι είμαι συνιδρίτρια του χώρου τέχνης και πολιτισμού Pow wow που βρίσκεται στο Μαρούσι. Οι δραστηριότητες του χώρου συνδυάζουν εικαστικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, καλλιτεχνικά δρώμενα, βιωματικές δράσεις και workshop. Το Pow Wow είναι ένας χώρος καλλιέργειας της φαντασίας και της δημιουργικότητας, για μικρά παιδιά αλλά και νέους γονείς, που μπορούν να δημιουργήσουν μαζί ή χώρια, όπως και γενικότερα για ανθρώπους που ζητούν αλληλεπίδραση με την τέχνη. Ο χώρος είναι έτσι διαμορφωμένος που είναι φιλικός προς τα παιδιά. Μέσα από τις δράσεις που υπάρχουν για παιδιά, αλλά και από τις εκθέσεις που φιλοξενούνται στο χώρο, μπορούν τα άτομα να αποκτήσουν από πολύ μικρή ηλικία μια πρώτη επαφή με τις τέχνες δημιουργώντας μια οικειότητα με τον χώρο της τέχνης και παράλληλα να συμβάλει στην ολοκληρωμένη ανάπτυξη ενός υγιούς και ολοκληρωμένου κοινωνικού ατόμου. Μέσα από την διοργάνωση εκθέσεων στο χώρο μας αλλά και σε άλλους πολιτιστικούς χώρους στην Ελλάδα καθώς επίσης και με τη συμμετοχή μας σε διεθνείς ανεξάρτητα Art-Fair συμβάλουμε στην ανάδειξη της σύγχρονης ανεξάρτητης ελληνικής τέχνης. Οι εκθέσεις κυρίως θέτουν ζητήματα και προβληματισμούς που αφορούν κοινωνικά προβλήματα όπως η ξενοφοβία, ο ρατσισμός, οι έμφυλες διακρίσεις, οι κοινωνικές ανισότητες που δεν αφορά μόνο τις θεματικές των εκθέσεων αλλά και την επιλογή των καλλιτεχνών που συμμετέχουν σε αυτές.