Η άμαξα μες στη βροχή - Γρηγόρης Μπιθικώτσης & Βασίλης Τσιτσάνης (Τραγούδια Κινηματογράφου)

Απο την ταινία Σε ποιον να πω τον πόνο μου - 1964 με τους Μαριάννα Κουράκου , Γιώργο Καμπανέλλη.

Η άμαξα μες στη βροχή - 1946

Στίχοι: Χαράλαμπος Βασιλειάδης
Μουσική: Απόστολος Χατζηχρήστος
1. Απόστολος Χατζηχρήστος
2. Στράτος Παγιουμτζής Φωνητικά: Μαίρη Κωνσταντινίδου
3. Γρηγόρης Μπιθικώτσης
4. Γιάννης Πουλόπουλος
5. Σωτηρία Μπέλλου
6. Αθηναϊκή Κομπανία

Η άμαξα μες στη βροχή
τράβα, αμαξά, μη μου βραχεί
το κορίτσι που ‘ναι, μέσα,
όμορφο σαν πριγκηπέσα,
μη μου βραχεί.

Τράβα αμαξά μου να χαρείς
όσο πιο γρήγορα μπορείς,
η βροχή όλο δυναμώνει,
το κορίτσι, μου κρυώνει,
μη μου βραχεί.
(Μην τυχόν και μου βραχεί).

Έβγα στην άσφαλτο αμαξά
και στρίψε πάλι αριστερά,
να μας φέρεις στο τσαρδί μας,
στη φωλίτσα την κρυφή,
μας τράβα ομαλά
(Τράβηξε βρε αμαξά).

[stouras]

Υπέροχος ο Μπιθικώτσης, όπως και τα φωνητικά (δεύτερες), του Τσιτσάνη!

[irinirousou]

Ενα απο τα θαυμασια διαχρονικα τραγουδια ! Ειρηνη

[exarxeiacity]

"Γράφω τραγούδια και τα πουλώ σε αρκετούς, γιατί έχω ανάγκη τα χρήματα.. Μόλις τα παραδώσω υπογράφω και μια δήλωση παραιτήσεως από διάφορα δικαιώματα, ας πούμε απαρνούμαι τα πνευματικά μου τέκνα για 200 - 250 δραχμές. Η εταιρεία δίσκων που ανήκω, μου απαγορεύουν να συνεργαστώ με άλλη εταιρεία. Αυτοί μας υψώνουν και οι ίδιοι μας ρίχνουν στα τάρταρα της ανυπαρξίας. Είμαι 75 χρονών. Είμαι άρρωστη και ανήμπορη να τα βάλω μαζί τους μα ένα μονάχα τους λέω: Το πνεύμα δεν φυλακίζεται. Δεν δεσμεύεται".
Στου γιαλού τα βοτσαλάκια κάθονται δυο καβουράκια,
Τι έχει και κλαίει το παιδί,
Στ' Αποστόλη το κουτούκι,
Είμαστε αλάνια, διαλεκτά παιδιά μέσα στην πιάτσα, Πετραδάκι, πετραδάκι για τα σένα το 'χτισα,
Στα ώπα - ώπα σ' είχα και σε ζηλεύανε,
Δε φταις εσύ, η φαντασία μου τα φταίει,
Ηλιοβασιλέματα, γεμάτα αναμνήσεις,
Περασμένες μου αγάπες, όνειρα που σβήσατε,
Είσαι η ζωή μου, η αναπνοή μου,
Είμαι αητός χωρίς φτερά, χωρίς αγάπη και χαρά,
Δυο πόρτες έχει η ζωή,
Μ' ένα όνειρο τρελό, όνειρο απατηλό.
Πήρα απ'τη νιότη χρωματα.
"Η επιτυχία και η απήχησή τους οφείλεται στην ειλικρίνεια και στη φυσικότητα με την οποία τα έγραψα. Συνήθως ένα τραγούδι το γράφω σε μια μέρα. Γράφω όταν με πνίγει μια θύμηση, όταν με βαραίνει ο πόνος. Το γράψιμο είναι ένας τρόπος για να ξεφύγω από τούτο το θλιβερό περιβάλλον. Στην ηλικία μου, ο άνθρωπος ζει με τις αναμνήσεις του. Και οι δικές μου είναι πικρές. Αγνοήθηκα. Παραγκωνίστηκα. Αδικήθηκα. Μοίρασα απλόχερα την τέχνη μου, μα δεν αξιοποιήθηκα".
"Νύχτα πέρασε το τρένο και το χάσαμε,
κάπου θέλαμε να πάμε μα δε φτάσαμε".
Ευτυχία Παπαγιανοπούλου. Το 1972, έφυγε για το ταξίδι της δικαίωσης. Στο κρεββάτι του νοσοκομείου λιγο πριν πεθάνει, ζητησε να ακούσει την "¨Αμαξα μεσ' τη βροχη" που τόχε χαρίσει στον Χαράλαμπο Βασιλειάδη για να το μελοποιήσει ο Χατζηχρήστος και το θεωρούσε δικό της παιδί. Εκατοντάδες αλλα, δικα της, κυκλοφορούσαν με αλλα ονόματα !!! Δεν την πείραζε .
Στο τέλος της δεκαετίας του '60, στη χρυσή εφηβεία μας, τραγουδάγαμε με τις παρέες μας τα βράδια, εκεί στη ακρη του δεξιού κυματοθραύστη του Μικρολίμανου, λιγο πιο πέρα απο τον ΒΝΟΕ, το αγαπημένο μας και... ολόδροσο.
"Πήρα απ' τη νιότη χρώματα κι απ' την αγάπη νήμα,
κι έφτιαξα ένα όνειρο, όμορφο μα τι κρίμα.
Εσύ το ποδοπάτησες στο πρώτο σου το βήμα"

[ΗΛΙΑΣΠΑΠΑΔΟΓΙΑΝΝΗΣ-μω]

Ο τραγουδιστής της Ελλάδας. Ο μεγαλύτερος λαϊκός βάρδος όλων των... εποχών, δεν φαίνεται άλλωστε..

[katerinavamianaki]

Τι εννοείς τι δηλώσεις χρειάζονται.παραπανω