Η Σονάτα της Συνείδησης (τραγούδι) - DEMO - Νικόλαος Κουντούρης

Η "Σονάτα της συνείδησης" είναι ενα πιανιστικο έργο (Piano & voice) που αποτελείται από δύο μέρη και που προβλέπει συνοδεία δυο φωνών (η μια υψίφωνος) και προαιρετικά την προσθήκη γυναικείας χορωδίας ατμόσφαιρας. Δημιουργήθηκε απο τον Συνθετη ως "υποπαράγωγο" καθώς αποτελείται κυριως από αποσπάσματα και μελωδίες παρμένα από δύο άλλα έργα του, Νεοκλασσικής Μουσικής που ωστόσο δεν συγγενεύουν με το παρόν διοτι δεν είναι τραγουδια. Αντιθέτως το παρόν ως τραγούδι εν τέλει προορίζεται για πιο ευρύ κοινό και δια mainstream διαδικασιών.

Είδος:
Νεοκλασική Μουσική

Συνθέτης:
Νικόλαος Κουντούρης

Επικοινωνία:

[Ας μην δοθεί καμία σημασία στα ενδεικτικά και ερασιτεχνικά φωνητικά του Συνθέτη μήτε και στην έλλειψη στίχων. Demo γαρ.]

Με τον όρο «νεοκλασική Μουσική» δεν εννοούμε οιαδήποτε σύγχρονη σοβαρή παρτιτούρα Συνθέτη κλασικής παιδείας που θα αποδοθεί απλά από Συμφωνική Ορχήστρα και σολίστες και σοβαρό ύφος. Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά. Σε πολλες περιπτώσεις συνηθίζεται να προωθείται σοβαρή μεν αλλα χαμηλού επιπέδου μουσική σύνθεση με ναρκισσισμό, ψευτο-βραβευσεις και ανάλογη υποστήριξη από το σύστημα, πολλά υποσχόμενα, που ωστόσο πάντοτε απογοητεύουν τον ακροατή. Επίσης Νεοκλασική μουσική σίγουρα δεν ειναι ούτε το Avant-Garde (μοντερνισμος), ούτε η μόδα της εποχής που λέγεται μίνιμαλ, όσο ευχάριστη κι αν μας είναι. Για να θεωρηθεί νεοκλασική μια μουσική πρέπει η παρτιτούρα του σύγχρονού συνθέτη να μιμείται σε ύφος, δυσκολία, πολυπλοκότητα, αυτοσχεδιασμούς και φαντασία τους μεγάλους κλασικούς συνθέτες άλλων εποχών. Αντιστοίχως απευθύνεται και σε συγκεκριμένο κοινό με εκπαιδευμένο αυτί, γούστο, εμπειρία και γνώση. Δεν είναι εύκολη η νεοκλασική μουσική όπως αντιστοίχως δεν είναι εύκολη και η Κλασική μουσική. Εν κατακλείδι δεν είναι οποιαδήποτε σύγχρονη σοβαρή ορχηστρική σύνθεση απαραιτήτως νεοκλασική Μουσική.

Demo στην γλώσσα των μουσικών είναι αυτό που θα δώσει ο δημιουργός στην καλύτερη μεν αλλά πρωτογενή δε, μορφή που μπορούσε σύμφωνα με τα μέσα που διέθετε (και σε υλικό μέσον π.χ. κασέτας(παλαιότερα), CD, mp3 κτλ), σε έναν τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό ή σε μια δισκογραφική εταιρία ή στον κοινωνικό του περίγυρο για να προωθήσει το έργο του ώστε να αποκτήσει υποστήριξη και χορηγούς με απώτερο σκοπό κάποτε να μπει στο Studio να ηχογραφήσει το τελικό, επαγγελματικό μουσικό προϊόν που θα κυκλοφορήσει στο ευρύτερο κοινό. Είναι σαν να λέμε η μακέτα ή το 3D μοντέλο σε μικρή κλίμακα που σχεδιάζει ένας Σχεδιαστής που θα δείξει στον πελάτη ή στα ΜΜΕ. Δηλαδή δεν είναι το τελικό κατασκευασμένο προϊόν και φυσικά ως συνήθως οι λόγοι είναι κυρίως οικονομικοί. Είναι μεγάλο το κόστος για να συνεργαστεί κανείς με μια Συμφωνική Ορχήστρα και με σολίστες Πιάνου κτλ και με τραγουδιστές, και πληρώνοντας ταυτόχρονα το Studio αλλά και αναλαμβάνοντας τα έξοδα για την τύπωση των CD και την προώθηση του υλικού μέσω διαδικτύου, για το Marketing κτλ. Συνεπώς ο ακροατής πρέπει να εστιάσει στην ίδια την σύνθεση και την παρτιτούρα και όχι στον ήχο της παραγωγής ή πόσω μάλλον στα (απαράδεκτα μου) φωνητικά.

Προσωπικό μήνυμα του Συνθέτη:
«Η μουσική μου απευθύνεται σε όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτως καταγωγής οι οποίοι επιθυμούν το φως και το δίκαιον, και αγαπούν το πνεύμα, τις Τέχνες και την διανόηση. Η μουσική μου ΔΕΝ απευθύνεται σε όσους έχουν προδώσει ή απλά υποκρίνονται τα προαναφερόμενα στοιχεία. Δηλαδή ψευτοδιανοούμενοι και ψευτοδιδασκάλοι των social media που μάλιστα κλέβουν υλικό από άλλους, πονηροί ψευτο-αφυπνιστές που έχουν χάσει την σπίθα της ψυχής τους ένεκα προδοσίας και που παραπλανούν followers σε λανθασμένα μονοπάτια, ανάλογοι μεσάζοντες και κινδυνολόγοι σωτήρες που εμπορεύονται την γνώση, νταήδες εθνικιστές που μισούν Τον Χριστό και κοινωνικές συμμορίες ψευτο-ελλήνων και εφιαλτών που ακούν φωνές στο μυαλό τους. Μα κυρίως η μουσική αυτή ΔΕΝ απευθύνεται σε όσους δεν με αγαπούν ως Συνθέτη ή ως άνθρωπο. Για όλα τούτα υπάρχει λόγος».