Μια γαλαζιανή (Μια κόρη απ' τα Χορτάτα, ξανθιά γαλανομάτα)

Μια κόρη μια γαλαζιανή, αχ! Ελένη μ’ γαλανή,
Μια κόρη απ' τα Χορτάτα, ξανθιά γαλανομάτα.
Πω ‘χει ασημένιο αργαλειό, φιλώ τα μάτια της τα δυο,
Και φιλντισένιο χτένι, χαρά στη νια που υφαίνει.
Χριστέ να ραγιστεί τ’ αντί, να τσακιστεί-το χτένι,
Να της κοπούνε οι κλωστές, να κάθεται να δένει.
Μια κόρη μια γαλαζιανή, αχ! Ελένη μ’ γαλανή,
Μια κόρη που υφαίνει, με γέλασες Ελένη.