Bong da City - Αργά

Ακυκλοφόρητο κομμάτι από το 2007.

[iasonasnoone]

υπαρχουνε φορες που νιωθω σα παρασιτο στη μαζα
καποιοι με κοιτουν καχυποπτα εχουν τη ταση να γυρναν τη πλατη τους ενω το βλεμμα μου σηκωνω
αναπτυσσουν ταχυτητα σε χρονια δυσκολα πεφτει βαρυτητα αναμφιβολα σαν υπατιτιδα
μια αρρωστια που κραταει τους ανθρωπους χαμηλα, κ ειδικα
οταν προκειται για χρηματα δινεις τον αδερφο σου στεγνα, χωρις αισθηματα
10 εκατομμυρια νεκροι κινουνται διπλα μου ανια αλητες χαθηκανε σε ενα βραδυ
γιατι κανενας δε τους προσεφερε μια ευκαιρια(στην ουσια) μονοι μαθηματα στου κρατους την αστυνομοτρομοκρατια
καθε βραδυ στους δρομους για να κρυφτω απο το κτηνος που ονομαζεται εξουσια κ ο βασικος λογος καθ ολη τη πορεια
οσον αφορα το οτι δε μπηκα ποτε σε εταιρια, ειν αυτη η αλλεργια μου στη λογοκρισια τους βρωμια, το ραπ απτα στενα μαριονετες σας κουνα
καθημερινα ψαχνω την ακρη να βγαλω λεφτα μα ολα θολα μονο ομιχλη, ολοι κατι ζητουν κ αυτο μαγκα με ριχνει
ετσι παντα αποφευγω να αφηνω ιχνη, εγω κ η ομαδα μου εναντια σε ολους, στοχευω το μυαλο μα πετυχαινω τη καρδια χωρις προλογους
νιωσε με απτων διαβολων τις κατακομβες εφοδους καταπανω σας(φβς) το κρου μου αντιστεκεται ακομα στη βιτρινα toy ξυπνα, πατω προσεκτικα καθε μου βημα
καταστρεφω οικογενειες και γιγαντες φιλοδοξους και πορνες, groopies wannabes και εικονες, ο μανιακος to bong da city πονος σα τυφωνες οι ενεσεις μου χτυπανε σα κοτρωνες.

(μεσ στη παραισθηση της πολης μου ψαχνω την εμπνευση, επεζησα απτο χαος μα δεν αλλαξα κατευθυνση, για αυτο στην αιρεση τον στιχο μου μη μπλεξεις αν δεν ειχες τα ματια σου ανοικτα κατα την εκρηξη, μυριζει θανατος θα φταιει η εξελιξη που θελει το μυαλο σου νεκρο, γραφω ο τι ζω, και αφου βλεπω καθαρα ο τι γραφω ειναι αληθινο τοτε δωσμου αφορμη να επιτεθω)

[dammy]

Ανοίγω τα ματόκλαδά μου άλλη μια μέρα ζω στην γκριζούπολη σηκώνομαι
γυρίζω μέσα σε στοές σε νύχτες σαν κι'αυτές θολές με αποστολές
που πρέπει να κρύβεσαι από στολές να ελίσσεσαι στις αχνές κακόφημες περιοχές
και αν συναντήσω θλίψη στον δρόμο που βαίνω ατυχεί ο ήλιος να εγκαταλείψει τον τόπο που μένω δες
επιλογές πάντα θα υπάρχουν εναλλακτικές "όπως Χ στις αναστολές για μένα"? ( ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟΣ)
και στον θεό σου δεν πιστεύω ανήκω σε μια γενιά χωρίς πλανήτη
με την στάμπα του αλήτη γυρίζω μην με ρωτήσεις για τη νύχτα
ουλές πάνω στο στόμα μου *λεπίδα η αλήθεια*
συνήλθα απ'το κόμμα που γεννήθηκα ενώ παράλληλα ποτέ δεν μπήκα
εκπροσωπώ την κλίκα της Αθήνας μπες στο *ΦΙ ΒΗΤΑ ΣΙΓΜΑ*
έχω τον στίχο να χτυπά ανάμεσα στα υποτονικά στενά που *πείνα πέφτει*
*δεν παίζει χρήμα*
οι Mcs δεν ξέρουν καν γιατί μιλούν γιατί δεν ζήσαν
δεν έχουν με κάτι ν'ασχοληθούν και γίναν δούλοι κι'οπαδοί σε ότι κάποτε φτύναν *ΜΠΟΥΜ*
*όπως οι βόμβες στην Χιροσίμα!*
Καταπάνω τους στο πλάνο τους ποδαρικό αυξάνω τους παλμούς ανά λεπτό
μεταλλάσσομαι
άλλωστε όλοι κάπου θέλουνε να φτάσουνε ο χρόνος όμως δεν περιμένει κάτι πεθαίνει από πάνω μου όταν χάνομαι.
Ζω μια παραίσθηση κοιτάω να αντιδράω σωστά
η νέα τάξη πραγμάτων μας κυνηγά κάτι με ωθεί στο να αποφύγω βιαστικά τα συναισθήματα μου
γύρω ερπετά
δεν ψάχνω τον εχθρό ψάχνω να βρω μέσα στα πλήθη τους τ'αληθηνό, το ζωντανό κάτι που να ναι αγνό και να μπορέσω να του ανοιχτώ
στους ώμους μου δυο δαίμονες για να μπορέσω έστω κάπως να αμυνθώ.-

*Ρίχνω παλάτια* !
*όταν τις σελίδες γεμίζω* *πατώ σε αγκάθια* !
*σε μονοπάτια δύσβατα που μάτια* *δεν ανοίξανε ποτέ* *γιατί* *φοβήθηκαν την στάμπα*
* και έτσι δεν είδαν τον δαίμονα φάτσα κάρτα! *
*Έχω τον νου μου αναλύω το και φτύνω* *το αντίδοτο στην γύρα μου πέφτω σιγά σιγά στα*
*χαμηλά*
*τα σύννεφα σκεπάσανε την πόλη μου κι οι άνθρωποι κρυφτήκανε για πάντα.*

[stavrosm]

καθημερινά ψάχνω την άκρη
να βγάλω λεφτα μα όλα θολά
μόνο ομιχλη όλη κατι ζητούν και αυτο
μάγκα με ρίχνει έτσι παντα αποφεύγω
να αφήνω ίχνη εγω και η ομάδα μου
ενάντια σε όλους στοχεύω το μυαλό μα
πετυχαίνω την καρδιά χωρίς προλόγους

[aSoN]

@fivhtasigma tetia kommata theloume sta lives
+ ta classika