Ανάβαση στο Λιβαδάκι (1836 μ.) από Ζαρούχλα Αχαΐας

Η κορυφή Λιβαδάκι είναι το τέλος μια μακροσκελούς κορυφογραμμής που έρχεται από το όρος Μαρμάτι (πάνω από την Ακράτα) και αποτελεί το φυσικό όριο των νομών Αχαΐας και Κορινθίας. Καθώς βρίσκεται ανάμεσα στη Ζήρεια ανατολικά και το Χελμό δυτικά, είναι φυσικό να ζει στη σκιά τους. Σχεδόν 500 μέτρα χαμηλότερο δεν αποτελεί πόλο έλξης ορειβατικών ομάδων...
Η διαδρομή όμως που ξεκινά από τη Ζαρούχλα (1030 μ.) με νοτιοανατολική κατεύθυνση είναι πανέμορφη. Μέχρι το ξωκλήσι του Αγίου Νικολάου έχει καλή σήμανση (κόκκινο τετράγωνο). Από εκεί και μέχρι την κορυφή δεν υπάρχει σήμανση. Ανεβαίνεις ελεύθερα μέσα από τα έλατα και τα μαυρόπευκα, με βορειοανατολική κατεύθυνση, πάνω στην πλαγιά του βουνού. Παρά την ομίχλη και σε άγνωστο πεδίο η ανάβαση ήταν σχετικά εύκολη.
Η θέα από την κορυφή καταπληκτική στα γύρω βουνά, όσο το επέτρεπαν τα νέφη που έρχονταν και φεύγαν. Νότια η κοιλάδα του Φενεού με τη λίμνη Δόξα, τη Ντουρντουβάνα και τον Ολίγυρτο, ανατολικά η Ζήρεια και δυτικά τα Αροάνια Όρη.
Μήκος διαδρομής με επιστροφή 11 χλμ, με ΥΔ +800/-800. Χρειάστηκαν 5 ώρες πεζοπορίας.
Ο καιρός πολύ καλός για την εποχή: Ψιλόβροχο, υγρασία, γλιστερό πεδίο και αρκετή ομίχλη... Χειμώνας!

Ανεβαίνοντας στο Λιβαδάκι και σχετικά κοντά στη Ζαρούχλα (υψόμετρο 1150-1200 μ.) συνάντησα τρεις τουλάχιστον σαλαμάνδρες πάνω στον υγρό από την βροχή δρόμο. Όλες ήταν ανάμεσα σε πεσμένα φύλλα πλατάνων. Φαίνεται ότι προτιμούν αυτό το υπόστρωμα. Οι συγκεκριμένες σαλαμάνδρες ανήκουν σε ένα από τα τρία είδη που συναντούμε στην Ελλάδα. Είναι κοινή σαλαμάνδρα του είδους Salamandra salamandra (Ηπειρωτική Ελλάδα). Οι σαλαμάνδρες είναι μια ομάδα αμφιβίων που ανήκουν στην τάξη των Ουροδήλων. Στην ευρύτερη ομάδα των σαλαμανδρών εμπεριέχονται και οι τρίτωνες της οικογένειας Salamandridae.
Χαρακτηρίζονται από λεπτό σώμα, αμβλύ ρύγχος, κοντά άκρα, τα οποία προεξέχουν υπό ορθή γωνία από το σώμα και την παρουσία ουράς, τόσο στη φάση της προνύμφης, όσο και στο ενήλικο στάδιο. Σπανίως έχουν περισσότερα από τέσσερα δάχτυλα στα μπροστινά πόδια και πέντε στα πίσω, αν και ορισμένα έχουν λιγότερα, ενώ άλλα δεν έχουν πίσω άκρα. Το διαπερατό δέρμα τους τις καθιστά εξαρτημένες από ενδιαιτήματα μέσα ή κοντά σε νερό ή άλλους υγρούς, δροσερούς βιοτόπους. Ορισμένα είδη σαλαμανδρών είναι πλήρως υδρόβια καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής τους, ενώ άλλα είναι εξ' ολοκλήρου χερσαία ως ενήλικα. Μια μοναδική ιδιότητα που διαθέτουν μεταξύ των υπόλοιπων σπονδυλωτών είναι η ικανότητα τους να αναγεννούν χαμένα άκρα, καθώς και άλλα κατεστραμμένα μέρη του σώματός τους.

Ζαρούχλα, 7-12-2019