Μια ψυχή, μια μοναχική διήγηση

preview_player
Показать описание
Δεν μου ήταν ποτέ εύκολο να συνεννοηθώ με άνθρωπο. Ούτε μπορούσα να καταλάβω γιατί οι άνθρωποι ήταν τόσο διαφορετικοί από εμένα.
Αυτό βέβαια ήταν πολύ αφελές από τη μεριά μου, αλλά και πολύ χρήσιμο. Γιατί με είχε σε μια μόνιμη ταραχή, σε μια διαρκή διαμαρτυρία και σ' ένα πολύ γόνιμο... παράπονο.
Από την άλλη, είχα μια ευγένεια η οποία με κατέστρεψε απολύτως! Εμπόδισε δηλαδή τη ζωή μου να πάρει το δρόμο της. Υπέμεινα πράγματα τα οποία δεν έπρεπε να υπομείνω, με το αιτιολογικό μιας ευγένειας ότι θα πίκραινα, ότι θα πείραζα, ότι θ' αναστάτωνα των άλλων τη ζωή. Αυτό ήταν μία ήττα... καθαρή ήττα!
Όταν κατάλαβα πως δεν μπορούσα να αλλάξω τον κόσμο, είπα: εντάξει, θ' αλλάξω τον εαυτό μου! Πολύ το διασκέδασα που την πάτησα κι εκεί.
Τελικά σκέφτομαι, προς το παρόν δηλαδή γιατί πάντα το ψάχνω, επανάσταση είναι να 'χεις τα μάτια της ψυχής σου ανοιχτά, να επιμένεις ν' αγαπάς τη ζωή και να φροντίζεις να μην τη μολύνεις με το πέρασμά σου!

Πρόσθεσις*
Aν ευτυχής ή δυστυχής είμαι δεν εξετάζω.
Πλην ένα πράγμα με χαράν στον νου μου πάντα βάζω —
που στην μεγάλη πρόσθεσι (την πρόσθεσί των που μισώ)
που έχει τόσους αριθμούς, δεν είμ' εγώ εκεί
απ' τες πολλές μονάδες μια. Μες στ' ολικό ποσό
δεν αριθμήθηκα. Κι αυτή η χαρά μ' αρκεί.

*από τα "Κρυμμένα Ποιήματα" του Καβάφη
Рекомендации по теме
Комментарии
Автор

Είναι μοναδικό να είσαι ΕΝΑΣ στους πολλούς, η πραγματική ύπαρξη της μονάδας πόσο σημαντική είναι για την ψυχή και την ύλη μας...

risingeyessful